Politica 89.8
Θα μπορούσαμε σίγουρα όλοι μας να θυμηθούμε πάρα πολλά τραγούδια που μιλούν για όλους εμάς και για όσα θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς.
Τραγούδια επαναστατικά ίσως, που μας καλούσαν, στο παρελθόν βέβαια, να λάβουμε μέρος σε σπουδαίες μάχες για τον τόπο και τη δημοκρατία, για τη θρησκεία και την οικογένεια, για αγώνες βέβαια που τελευταία χρόνια τους ξεχάσαμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και που κάποτε θα τους ανακαλύψουμε ως σκελετούς χωρίς αξία πλέον.
Κάτι σίγουρα έχουμε όλοι μας να θυμόμαστε από εκλογικές αναμετρήσεις, με χιλιάδες πλαστικές σημαίες με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, να ανεμίζουν σε χέρια υψωμένα στις κατάμεστες πλατείες.
Θυμόμαστε κι ίσως να αναπολούμε τις συμμετοχές μας με τους συντρόφους , φίλους, συναγωνιστές να βάζουμε στοιχήματα με μπύρες κρασιά τραπέζια για να λάβουμε μέρος της ικανοποίησης των νικητών, που ανεβοκατέβαιναν στις κυβερνήσεις, σαν να είμαστε κι εμείς μέλη τους, αλλά άνευ χαρτοφυλακίου.
Ηρθε λοιπόν και πάλι η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, όσες τουλάχιστον μας αναλογούν σε τούτη τη χώρα και να δείξουμε πως ενδιαφερόμαστε για το μέλλον της και ασφαλώς για το μέλλον των παιδιών όλου του κόσμου.
Εφτασε η στιγμή να στείλουμε το δικό μας μήνυμα στους πολιτικούς και να τους δώσουμε εμείς την εντολή για το πως και ποιοι θέλουμε να κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του τόπου μας.
Ας πούμε όχι στην αποχή κι ας πάρουμε την απόφαση μαζί με τους φίλους μας να πάμε στην κάλπη, για ν’ αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον μας και στο κάτω- κάτω αν δεν πάμε σίγουρα θα το μετανιώσουμε αμέσως μετά, όταν θα ακούσουμε το βράδυ της Κυριακής τα αποτελέσματα.
Θα το μετανιώσουμε αν δεν πάμε γιατί σίγουρα με την δική μας ψήφο θα ήταν διαφορετικά κι επιτέλους ας αποδείξουμε πως δεν είμαστε ρομπότ που κουνάμε απλά από τη θέση μας μόνο με τη δική τους εντολή και πως εμείς μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Καλό βόλι…
