Politica 89.8
Δυο άνθρωποι “εγκατέλειψαν” τα Ανώγεια για την Άνω…γη. Μετά από κάθε τέτοιο κρητικό μακέλεμα βυθιζόμαστε την ίδια σκοτοδίνη. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.
Εκείνη που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είναι αυτή η Κρήτη.Δεν είναι ο κανόνας.Το νησί είναι πολλά περισσότερα και ανώτερα από τέτοιους είδους συμπεριφορές. ΟΧΙ .Η Κρήτη είναι και και αυτό. Η Κρήτη εκτός από υπερηφάνεια,ιστορία, παράδοση,λεβεντιά έχει και όπλα.Ναι εκτός από την κουλτούρα, έχει και υποκουλτούρα. Ναι εκτός απο παλικάρια, έχει και ψευτονταήδες. Ναι εκτός από δημοκρατικές αξίες, έχει και φασιστικές αντιλήψεις οχι απαραίτητα με πολιτικά κριτήρια αλλά με κοινωνικά, εκεί που επικρατεί ο νόμος των όπλων. Ο νόμος του ισχυρού.
Οι αστυνομικές και πολύ περισσότερο οι δικαστικές αρχές θα καταλήξουν στις ευθύνες και σε ποιους τις αποδίδουν για το διπλό φονικό των Ανωγείων.Όμως καμιά αστυνομική ή δικαστική αρχή δεν θα ασχοληθεί για τις ευθύνες όλων των άλλων.Εκείνων που μπορεί να μην γνωρίζουν για το τι θα συμβεί αλλά γνωρίζουν για το τι είναι πιθανό να συμβεί. Απο τη στιγμή που σπίτια , αυτοκίνητα και ποιμνιοστάσια έχουν όπλα, είναι απλώς ζήτημα συγκυρίας και χρόνου να συμβεί το κακό.
Ξέρω διαβάζεται κάπως ισοπεδωτικό. “Μα δεν είναι όλοι έτσι” . “Δεν είμαστε όλοι το ίδιο”. Αυτή η αυτονόητη αντίδραση αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη μας ευθύνη. Το πρόβλημα για την οπλοκατοχή και οπλοχρησία δεν είναι αν και πόσοι εμπλέκονται στην Κρήτη. Αλλά πόσοι από εμάς αντιδρούμε για αυτές τις συμπεριφορές. Η αντίδραση δεν αποτυπώνεται μόνο μέσα από μια παράσταση διαμαρτυρίας. Από μια επιστολή αγωνίας. Επιβεβαιώνεται ή διαψεύδεται ως υποκριτική από την καθημερινή μας συμπεριφορά. Από το κοινωνικό μας αποτύπωμα. Στο καφενείο. Στην πλατεία. Στον γάμο. Την γιορτή. Στο χωράφι μας. Στο σπίτι μας. Στην οικογένεια μας.
“Σιωπή. Το χώμα που σκέπασε τους συνανθρώπους μας είναι ακόμη νωπό, έχουμε καιρό να μιλήσουμε για αυτές τις συμπεριφορές”. ΟΧΙ. Δεν έχουμε καιρό.Μας έχει εξαντληθεί προ πολλού. Πάντα βρισκόμαστε πίσω απο το… εγκαίρως. Τα αποτελέσματα αυτό επιβεβαιώνουν.
Οι μαυροφορεμένες οικογένειες σε όλο το νησί αυτό κραυγάζουν.
