Politica 89.8
“Μουσικοδίφης” δεν είμαι αλλά είμαι ανάμεσα στους πολλούς της γενιάς του 80΄που έχουν χαραγμένη στη μνήμη τους ένα από τα πιο δυνατά “hit” της εποχής. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.
Όχι τόσο για την ενορχήστρωση ή την μεγαλειώδη μουσική έμπνευση του δημιουργού και ερμηνευτή αλλά κυρίως για το περιεχόμενο-μήνυμα του. 1987 και το τραγούδι ¨Το τσιγάρο ή εγώ¨ έρχεται να ταράξει το κατεστημένο του καπνού σε μια Ελλάδα που ντουμανιάζει αρειμανίως. 32 χρόνια μετά, το ίδιο περιεχόμενο, το ίδιο μήνυμα ή ίδια σχεδόν κατάσταση σε μια χώρα που εμφανίζεται να αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί το αυτονόητο. Δηλαδή το δικαίωμα στο “καπνίζειν” να μην παραβιάζει το δικαίωμα στο “μη καπνίζειν”. Η μόνη διαφορά σε σύγκριση με την εικόνα της δεκαετίας του 80΄είναι οτι τώρα πλέον η πλειοψηφία έχει μεγαλύτερη ανάγκη να καταλάβει το χώρο που της αντιστοιχεί.
Ακόμη και τις περιόδους όπου στην Ελλάδα τα ποσοστά των καπνιστών χτυπούσαν “κόκκινο” ποτέ δεν κατάφεραν να γίνουν ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα σε απόλυτους αριθμούς(σύμφωνα με τις έρευνες οι καπνιστές είχαν οριακά ξεπεράσει το 50% στην ¨καλύτερη¨ δεκαετία τους το 80′ με τους άνδρες καπνιστές να φθάνουν το 54,7% και με τις γυναίκες το 24,6% ). Κι’ όμως παρά τη αργή αλλά σταθερή μείωση τους έκτοτε η μειοψηφία διαχρονικά αποδείχθηκε τόσο ισχυρή που επέβαλε πολιτικά, επιχειρηματικά, εμπορικά και κοινωνικά το “θέλω” της .Ίσως γιατί συνηθίζεται στην Ελλάδα οι μειοψηφίες να κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν δια της επιβολής το σεβαστό δικαίωμα τους στο κάπνισμα.Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει σύγκρουση δικαιωμάτων;
To 2008 σε μια προσπάθεια να προσαρμοστούμε σε νέους ρυθμούς όπως συνέβη σταδιακά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου σέβονται τους πολίτες τους,η τότε ηγεσία του υπουργείου υγείας αποφάσισε να σιγοτραγουδήσει του στίχους του Νίκου Καρβέλα. Η προσπάθεια αποδείχθηκε επιεικώς ανεπιτυχής.Αν συμμετείχαν στο γνωστό μουσικό ριάλιτι, ούτε διακόπτης δεν θα γυρνούσε, πόσο μάλλον κάποια από τις τέσσερις καρέκλες των κριτών.Και πάλι η πλειοψηφία επέτρεψε στην ισχυρή μειοψηφία να επιβάλλει το δικό της ρυθμό, ακόμη και αν αυτός δεν συνάδει με τη κοινή λογική. “Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου θα καταστρέψει τα μαγαζιά μας” επιμένουν ακόμη και σήμερα οι ιδιοκτήτες των χώρων υγειονομικού ενδιαφέροντος στους οποίους δεν θα έπρεπε υπο…ευρωπαϊκές συνθήκες να επιτρέπεται το κάπνισμα.Αλλά εδώ είπαμε είναι Ελλάδα.Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ανατολής και δύσης με την πλάτη μας όμως στραμμένη σχεδόν πάντα προς στα δυτικά και το βλέμμα μας να ατενίζει τη ¨βολική¨ ανατολή.
Η σύγχυση που έχει προκληθεί και σε αυτό το θέμα δεν είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα.Ο νόμος στη σκέψη και κυρίως τη νοοτροπία πολλών είναι το πρόβλημα και όχι το μέσο για να λυθεί το πρόβλημα , το οποίο αφορά στο μη σεβασμό του δικαιώματος να αναπνέουμε όλοι -μη καπνιστές και καπνιστές- , καθαρό αέρα. Και το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο ,δικαιώνοντας έστω και τυπικά τους αρνητές του αντικαπνιστικού νόμου,όταν η εφαρμογή προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που μπορεί να λύσει. Και αυτό συμβαίνει όποτε στη χώρα μας επιχειρείται να εφαρμοστεί οποιαδήποτε νομοθεσία για οποιοδήποτε θέμα, με κολοβές ενέργειες.Με ήξεις, αφήξεις. Με εφαρμογή του νόμου στα κέντρα των πόλεων αλλά στα καταστήματα των γειτονιών το ντουμάνι να πηγαίνει σύννεφο γιατί δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί. Ων ουκ έστιν αριθμός παραδειγμάτων.
Τη προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε συνάντηση του πρωθυπουργού με τον υπουργό υγείας για το θέμα.Ήταν προεκλογική δέσμευση της σημερινής κυβέρνησης που δείχνει να επιδιώκει να τηρήσει το λόγο της.Αλλά τα πολλά λόγια για τα αυτονόητα μόνο ανησυχία προκαλούν ,πέρα από την αξιοποίηση χώρου και χρόνου δημοσιότητας για το κυβερνητικό έργο.Δεν μπορώ να κατανοήσω για ποιο λόγο θα πρέπει ο πρωθυπουργός της χώρας να συνεχίσει να διαβουλεύεται με τον υπουργό του για την εφαρμογή του νόμου που είναι σε ισχύ εδώ και 10 χρόνια! Διευκρινίσεις μέσω χιλιογραμμένων πηχυαίων τίτλων “Τέλος το κάπνισμα στα δημόσια κτήρια” ποια σκοπιμότητα έχουν ακριβώς;
Δεσμεύεσαι ότι θα εφαρμόσεις το νόμο. Κάν’ το και να κριθούμε όλοι στην πράξη. Κυβέρνηση και πολίτες.Κάθε άλλη διαχείριση του συγκεκριμένου θέματος χωρά μόνο σε πρωτόγονες χώρες.Και πρωτόγονο δεν είναι το να καπνίζεις. Πρωτόγονος γίνεσαι όταν δεν εφαρμόζεις τους νόμους της οργανωμένης κοινωνίας μέσα στην οποία ζεις.Και στη περίπτωση αυτή το τελεσίγραφο δεν θα το απευθύνει η κυβέρνηση προς τους πολίτες, αλλά το αντίστροφο.
Και ο νοών νοείτο…
