Politica 89.8
Η Λιβύη εξελίσσεται σε έναν από τους πλέον σημαντικούς πονοκεφάλους για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η τουρκική διείσδυση στην άλλοτε κραταιά χώρα του Μουαμάρ Καντάφι έχει τον τελευταίο χρόνο κορυφωθεί καθώς πλέον ο Ταγίπ Ερντογάν ελέγχει τόσο την κυβέρνηση της Τρίπολης όσο όμως και την πλευρά του άλλοτε συμμάχου μας Χαλίφα Χαφτάρ.
Αποτέλεσμα της τουρκικής επέλασης στη χώρα της Βόρειας Αφρικής είναι η απώλεια ενός σημαντικού παίκτη στη χάραξη θαλάσσιων ζωνών, η αποκοπή της Ελλάδας από μια χώρα με σημαντική θέση στον ευρύτερο άξονα του Μαγκρέμπ αλλά και η πίεση στη Κρήτη μέσω της ραγδαίας αύξησης μεταναστών που φεύγουν από το Τομπρούκ.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, η ελληνική πλευρά κάνει αγώνα δρόμου ώστε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στην Λιβύη, να κερδίσει τον χαμένο χρόνο και να βρει έναν δίαυλο επικοινωνίας με τις κυβερνήσεις και τους φύλαρχους που ελέγχουν μια από τις πιο πλούσιες πλουτοπαραγωγικές χώρες της περιοχής. Ωστόσο, φαίνεται πως οι όποιες προσπάθειες γίνονται δύσκολα θα αντιστρέψουν το κλίμα καθώς εκτιμάται από έμπειρους διπλωμάτες πως η Λιβύη έχει διαλέξει στρατόπεδο.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης επιχείρησε αυτή την εβδομάδα να γεφυρώσει το χάσμα παίζοντας το χαρτί της Ευρώπης ωστόσο εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως οι Λίβυοι έχουν μάθει για τα καλά το ανατολίτικο παζάρι. Πιο συγκεκριμένα, κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους Λίβυους ο Γιώργος Γεραπετρίτης σύμφωνα με πληροφορίες είπε ότι η Ελλάδα ούσα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να γίνει η φωνή της Λιβύης στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Και ενώ το κλίμα έμοιαζε να είναι καλό με τους Λίβυους να επιδίδονται σ΄ ένα σκληρό παζάρι με τους Ευρωπαίους, ζητώντας τους χρήματα για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον εμφύλιο χώρας, τα ξημερώματα της Πέμπτης προέκυψε μια ακόμα λιβυκή πρόκληση με τουρκικό «άρωμα». Η Λιβύη κατέθεσε νέο χάρτη στον ΟΗΕ με την υφαλοκρηπίδα της να φτάνει ως την Κρήτη εφαρμόζοντας το τουρκολιβυκό και τη λογική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Χαρακτηρίζει παράνομες και άκυρες τις ιστορικές συμφωνίες της Ελλάδας για ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία και τον σχεδιασμό για τα θαλάσσια πάρκα, ενώ ζητά κι ακύρωση των διαγωνισμών και των ερευνών νότια και δυτικά της Κρήτης. Κοινώς, με όχημα την Λιβύη, η Τουρκία προσπαθεί να στριμώξει την Ελλάδα σε περιοχές που δεν έχει η ίδια λόγο και να δημιουργήσει έναν κλοιό σε όλη την θαλάσσια περιοχή της χώρας μας, όπου τα νησιά θα περιορίζονται σε χωρικά ύδατα 6 μιλίων. Η Αθήνα απάντησε δια διπλωματικών πηγών, τονίζοντας ότι οι ενέργειες αυτές δεν παράγουν έννομα συμφέροντα κι ότι είναι μονομερείς και ευσεβείς πόθοι που δείχνουν ότι μάλλον δεν υπάρχει πραγματική βούληση για διάλογο βάσει του διεθνούς δικαίου.
Οι κινήσεις των Λίβυων θεωρούνται από έμπειρους διπλωμάτες ως απόδειξη ότι έχουν μετατραπεί σε υποχείριο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που στόχο δεν έχει την ανασύνταξη της Λιβύης αλλά την μετατροπή της σε κράτος δορυφόρο της Τουρκίας. Δεν πρέπει άλλωστε να λησμονείται το γεγονός πως Τρίπολη και Άγκυρα συνδέονται όχι μόνο με το τουρκολιβυκό μνημόνιο αλλά και επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, την παρουσία εκατοντάδων πρακτόρων της MIT, δυο στρατιωτικές βάσεις αλλά και τουλάχιστον 2.000 μισθοφόρους.
