
Η παγκόσμια πολιτική σκηνή μπορεί να μην είναι σε τόσο ζόρικη θέση όσο αυτή στην οποία βρισκόταν στο παρελθόν, ωστόσο υπάρχει μπόλικος λαϊκισμός στην ατμόσφαιρα της.
Για του λόγο το ασφαλές, περίπου το ένα τέταρτο των χωρών της διαφεντεύονται από λαϊκιστές.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μπορεί να πέθανε, αλλά η ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι είναι αυτή που κινεί τα νήματα στην Ιταλία, την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο και μια καρικατούρα του, ο μέχρι πρότινος ειδικός στο ταντρικό σεξ, Χαβιέ Μιλέι, σκοπεύει να πάρει στα χέρια του τα ηνία της εξουσίας στην Αργεντινή.
Καλοί στην πολιτική, κακοί στην οικονομία
Ένας τρόπος για να αποφευχθεί η περαιτέρω ενδυνάμωση των προαναφερομένων είναι, σύμφωνα με άρθρο γνώμης του Observer, να δοθεί έμφαση στις κακές οικονομικές αποδόσεις τους, στις περιπτώσεις που πέτυχαν να αναρριχηθούν στην πρώτη γραμμή ή κάπου εκεί κοντά.
Αυτές αποδεικνύει μια μεγάλη γερμανική έρευνα, που παρακολούθησε 51 λαϊκιστές προέδρους/πρωθυπουργούς από το 1900 έως το 2020 σε 60 χώρες του κόσμου.
Την ταυτότητα αυτή η συγκεκριμένη έρευνα απέδωσε σε όσους κατέβηκαν στις εκλογές με κεντρικό σύνθημα ότι ανήκουν στην τάξη των απλών ανθρώπων, που έχουν το θάρρος να τα βάζουν με τις ανέντιμες ελίτ.
Populist leaders are bad for our economic health, yet they’re still a hard habit to break | Torsten Bell https://t.co/dDVFKXxBem
— The Observer (@ObserverUK) September 17, 2023
Επικίνδυνοι με διάρκεια στο χρόνο
Κι ενώ το ανησυχητικό είναι ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, το ακόμα χειρότερο είναι ότι αν καταφέρουν να βγουν μπροστά μένουν στο προσκήνιο για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τους μετριοπαθείς συναδέλφους τους.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ίδιας γερμανικής μελέτης, είναι εκνευριστικά καλοί στην πολιτική, αλλά κάκιστοι στα οικονομικά.
Συγκεκριμένα, ένας λαϊκιστής ηγέτης πλήττει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και το βιοτικό επίπεδο μιας χώρας σε ποσοστό περίπου 10% σε διάστημα 15 ετών, καθώς η οικονομία «επιστρέφει» στο εσωτερικό της χώρας, οι θεσμοί της υπονομεύονται και παίρνονται ρίσκα στο πλαίσιο μιας μακροοικονομικής πολιτικής.
Οι λαϊκιστές είναι σαν… το τσιγάρο
Τα παραπάνω απευθύνουν μια σαφής προειδοποίηση σε όλο τον κόσμο.
Μόλις ένας λαϊκιστής πάρει κάπου την εξουσία, δυο ακόμα ξεπετιούνται κάπου αλλού, όπως αποδεικνύει η περίπτωση των ΗΠΑ με τον Ισημερινό και την Αργεντινή.
Όπως καταλήγει το ίδιο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας, οι λαϊκιστές είναι σαν το τσιγάρο. Δεν είναι το πρώτο που θα σε πειράζει, αλλά οι εθισμός σε αυτά μπορεί να σε σκοτώσει…