Politica 89.8
Με την αγόρευση του Χάρη Στρατή, πρώτου εκ των έξι συνηγόρων των συνδικαλιστών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, οι οποίοι χτυπήθηκαν από Χρυσαυγίτικο τάγμα εφόδου στο Πέραμα, συνεχίστηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής.
Η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και το κίνητρό της
Ως κίνητρο της επίθεσης, αλλά και γενικά των εγκληματικών τους πράξεων, ο συνήγορος ανέφερε: «Δεν ήταν άλλο παρά η αποκρουστική ναζιστική ιδεολογία, που στοχοποιεί ως εχθρούς τους κομμουνιστές, τους ταξικούς συνδικαλιστές, τους αντιφασίστες τους προοδευτικούς ανθρώπους και τους μετανάστες».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της επίθεσης εναντίων των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.
Το σωματείο του ΚΚΕ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος αγωνιζόταν για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αξιοπρεπείς συνθήκες και για τον λόγο αυτό «βρέθηκε στο στόχαστρο των εργοδοτών, που όλα τα παραπάνω τα θεωρούν κόστος και ταυτίζονται στο σημείο αυτό με τη Χρυσή Αυγή», εξήγησε ο δικηγόρος.
Αναφέρθηκε διεξοδικά σε γεγονότα, δηλώσεις και ομιλίες που αποδεικνύουν τη στοχοποίηση του σωματείου από τη Χρυσή Αυγή, στην προαναγγελία της επίθεσης και στις συνομιλίες του τότε περιφερειάρχη Πειραιά.
«Με βάση όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται το οργανωμένο και σχεδιασμένο της επίθεσης, όχι βέβαια απλώς από την Τοπική Οργάνωση του Περάματος, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε από μόνη της να σχεδιάσει και οργανώσει μια τέτοια επίθεση κατά ΚΚΕ και ΠΑΜΕ, αλλά από την ίδια την ηγεσία της Χρυσής Αυγής», πρόσθεσε.
Από τύχη δεν σκοτώθηκε κανείς
Η εισαγγελέας της έδρας, σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση πρότεινε την ενοχή των κατηγορουμενων, αφού όμως πρώτα υποβάθμισε τις κατηγορίες από απόπειρες ανθρωποκτονιών, σε απλή πρόκληση σωματικών βλαβών, όπως και στην περίπτωση των Αιγύπτιων αλιεργατών.
Την υποβάθμιση αυτή των κατηγοριών, η εισαγγελέας την αιτιολόγησε λέγοντας πως αν είχαν ανθρωποκτόνο δόλο, θα τον είχαν επιτύχει. Αποκρούοντας το επιχείρημα αυτό, ο Χάρης Στρατής, αναφέρθηκε τόσο στη νομολογία, όσο και στους λόγους που η συγκεκριμένη επίθεση δεν είχε θύματα.
«Από την πάγια Νομολογία του Αρείου Πάγου κριτήρια για τον καθορισμό του πότε υπάρχει ανθρωποκτόνος δόλος είναι τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και η επικινσυνότητά τους, ο τρόπος χρήσης τους, η ένταση της πράξης, το μέρος του σώματος που επλήγηκε ή κατευθυνόταν το χτύπημα, η απόσταση δράστη και θύματος, οι εν γένει συνθήκες. Το μέγεθος της σωματικής βλάβης δεν είναι μεταξύ αυτών των κριτηρίων.
Η εγκληματική οργάνωση
Ο Χάρης Στρατής ενέταξε την επίθεση στον συνολικό κύκλο επιθέσεων της Χρυσής Αυγής, «η οποία δρώσα ως εγκληματική ναζιστική οργάνωση, με απαρέγκλιτη ιεραρχία και πειθαρχία των κατώτερων στους ανώτερους, είχε ως στόχο την επιβολή διά της βίας, το τσάκισμα των ιδεολογικών αντιπάλων, στους οποίους προεξέχοντες ήταν οι κομμουνιστές, αριστεροί, αντιφασίστες και γενικότερα προοδευτικοί άνθρωποι, η εκδίωξη όλων των αλλόφυλων μεταναστών, στα πλαίσια της ρατσιστικής της ιδεολογίας, η κυριαρχία στα πεζοδρόμια και η καλλιέργεια κλίματος φόβου».
«Εδώ να πω και κάτι για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού: ούτε ένα άτομο ούτε μία ιδεολογία θα την κρίνουμε με βάση την ιδέα που η ίδια έχει για τον εαυτό της, αλλά αντικειμενικά.
Ο χαρακτηρισμός της ιδεολογία της Χρυσής Αυγής ως ναζιστικής απορρέει (αντικειμενικά) από το ίδιο το περιεχόμενό της (ναζιστικά σύμβολα, συνθήματα, χαιρετισμοί, παλαιότερα ή ακόμη και σύγχρονα κείμενα εξύμνησης του Χίτλερ, ρατσιστικός λόγος, μίσος για το διαφορετικό, μίσος για το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, αντικομμουνισμός, η καλλιέργεια τρομοκρατίας και εξόντωση των ως άνω αντιπάλων)», είπε επίσης.
Και κατέληξε: «Η ιδεολογία αυτή, που επιδιώκει την επιβολή διά μέσω της φυσικής εξόντωσης των αντιπάλων, παραμένει αντιδραστική και αποκρουστική και είναι το κίνητρο όλων των επιθέσεων της 187 της Χρυσής Αυγής».
Το γνήσιο καταστατικό
«Τη στιγμή που και ο τελευταίος σύλλογος του τελευταίου χωριού της Ελλάδος έχει πολυσέλιδο καταστατικό, δεν μπορεί να λέγεται ότι η Χρυσή Αυγή που παρότι δεν είχε το ΄90 την ίδια μαζικότητα όπως το 2012 ήταν μια οργάνωση σε πανελλαδικό επίπεδο δεν είχε καταστατικό παρά ένα δισέλιδο που υπολείπεται πολύ από το να χαρακτηριστεί καταστατικό», σχολίασε ο συνήγορος.
Παρέθεσε τα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι η οργάνωση είχε καταστατικό πολύ πριν το 2012, όταν κατέθεσε ένα στον Αρειο Πάγο.
«Η διάρθρωση της Χρυσής Αυγής όπως εμφανίζεται στο καταστατικό είναι ίδια με το σκελετό που εμφανίζεται σε έγγραφο στο σπίτι του Παππά υπό τον τίτλο Κύκλος της Χρυσής Αυγής», είπε επίσης.
Και συμπέρανε ότι «το καταστατικό Ψαρρά είναι γνήσιο, η δε γνησιότητά του αποδεικνύεται και από το σύνολο των λοιπών στοιχείων της οργάνωσης που εισφέρουν τα έγγραφα: σαφής ιδεολογικός ναζιστικός προσανατολισμός, νοσταλγία για τη ναζιστική Γερμανία, ο αρχηγός που «έχει ένα μεταφυσικό περιεχόμενο» και είναι απαραβίαστος».
Η κάλυψη της επίθεσης από την ηγεσία
Ο Χάρης Στρατής αναφέρθηκε στη συνέχεια, σχετικά με το πως καθορίζονταν οι στόχοι της ναζιστικής οργάνωσης, «αποκρούοντας» και τον ισχυρισμό της εισαγγελικής πρότασης ότι δεν προέκυψε εντολή απευθείας από τον Μιχαλολιάκο για στοχοποίηση ατόμων.
Τονίζει ο συνήγορος: «Η ηγεσία έχει ήδη καθορίσει τις ομάδες στόχευσης. Έτι ο καθορισμός αυτός είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική επιλογή, δε γίνεται από τους φυσικούς αυτουργούς αλλά οριοθετείται από τη γενικότερη γραμμή, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει ευθεία εντολή από την ηγεσία για συγκεκριμένο χτύπημα. Αν άλλωστε υπήρχε κάτι τέτοιο, αν πχ ο Μιχαλολιάκος έλεγε πηγαίντε σκοτώστε το Λουκμάν εδώ θα είχαμε κατηγορία ηθικής αυτουργίας και όχι διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης.
Οι επιθέσεις γίνονται υπό συγκεκριμένο πλαίσιο εντολών και στοχοποίησης, στο οποίο εντάσσεται και η αρχή του αντικομμουνισμού, το ίδιο και για το Φύσσα – ως αριστερός ήταν στοχοποιημένος […].
Ακόμα και στην περίπτωση που η στόχευση ήταν ατομική ή καλύτερα ονομαστική αυτό ήταν ακριβώς λόγω μιας από τις ιδιότητές τους, είτε ως αριστερός (Κουσουρής, Φύσσας) είτε ως συνδικαλιστής (Πουλικόγιαννης), είτε ομαδικά, στα πλαίσια επιθέσεων σε κοινωνικους χώρους».
Ο Χάρης Στρατής αναφέρθηκε και στην πάγια τακτική της Χρυσής Αυγής – που ακολουθήθηκε και σε αυτή την περίπτωση- της άρνησης δηλαδή οποιασδήποτε σχέσης με την επίθεση.
Ο επίλογος
«Ακούσατε τον πόνο, τον τρόμο την οδύνη, των θυμάτων , των αδελφών και των μανάδων τους, τα κυρήγματα μίσους, και τις ναζιστικές κραυγές.
Είδατε τις σβάστικες και τα όπλα, τα τάγματα εφόδου σε παράταξη, σε εκπαίδευση και επί το έργον, είδατε εκατοντάδες επιθέσεις εκπορευόμενες από το κοινό κέντρο της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, είδατε ένα προς ένα τα στοιχεία του κατηγορητηρίου να παιρνάνε από μπροστά σας, να αποκτούν σάρκα και οστά να αποδεικνύονται και αντίθετα να καταρρίπτονται οι συνεχώς εναλασσόμενοι και αντικρουόμενοι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί.
Πάθατε ως άνθρωποι που έχετε μάτια και αυτιά ανοιχτά, ως ταγμενοι στην προστασια του αδύνατου και ως μέλη μιας ολόκληρης κοινωνίας, που τρώθηκε, πληγώθηκε και δηλητηριάστηκε από το ναζιστικό δηλητήριο. Τους κρατάτε, είναι ενώπιόν Σας, και εσείς ενώπιον της λειτουργικής και ιστορικής Σας ευθύνης. Κρίνετέ τους».
