Politica 89.8
Ο κ. Τσίπρας καλείται να αποδείξει αν θα αντισταθεί στον πειρασμό να ασκήσει την αντιπολίτευση του πεζοδρομίου, στην οποία έχει ασκηθεί και την οποία γνωρίζει. Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος στο in.gr.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε τις εκλογές. Εχασε την κυβέρνηση, έχασε και την εξουσία.
Κατόρθωσε όμως να κερδίσει ένα προσωπικό στοίχημα. Αυτό ήταν να συγκεντρώσει στις εθνικές εκλογές ένα ποσοστό υψηλότερο από εκείνο των ευρωεκλογών. Το πέτυχε και με το παραπάνω.
Δεν είναι όμως σαφές αν έχει αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι πλέον πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής.
Από το σημείο αυτό κι έπειτα βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις. Το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε, σε σχέση με τις εκτιμήσεις και τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, του επιβάλλει την υποχρέωση να σεβαστεί τον ρόλο, ο οποίος του ανατέθηκε από τους πολίτες. Αυτός είναι η άσκηση υπεύθυνης και σοβαρής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η προτεραιότητα για την χώρα.
Προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι η προτεραιότητά του κ. Τσίπρα.
Προτεραιότητά του είναι να εδραιώσει την κυριαρχία του στο κόμμα του. Ήταν σαφές από την δήλωσή του. Μέχρις ενός σημείου είναι και λογικό.
Δεύτερη προτεραιότητά του είναι να αλλάξει το κόμμα του. Για την ακρίβεια να το κάνει εντελώς και απολύτως δικό του. Φάνηκε από την δήλωσή του στο Ζάππειο, η οποία ήταν διατυπωμένη στο πρώτο πρόσωπο.
Η άλλη προτεραιότητά του είναι να υπονομεύσει το έργο της κυβέρνησης που αναλαμβάνει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας από την Τρίτη. Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την φράση: «ελπίζω να είναι πρόσκαιρη η νίκη της».
Ακούγεται παράδοξο κάτι τέτοιο, αλλά θα κάνει ό,τι μπορεί για να το υλοποιήσει.
Τι μπορεί να σημαίνει «πρόσκαιρη νίκη»;
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας έρχεται τώρα στην θέση που είχαν βρεθεί άλλοι πριν από αυτόν. Ελπίζει ότι η νίκη του αντιπάλου του θα συνιστά μία πολιτική παρένθεση.
Σε ποιο βαθμό εξαρτάται αυτό από εκείνον;
Με τα δεδομένα που διαμορφώνονται, όχι και σε τόσο μεγάλο.
Πλην όμως, είναι γνωστό ότι ο κ. Τσίπρας έχει στο μυαλό του έναν μοχλό υπονόμευσης, που δεν είναι άλλος από την απειλή της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης με απλή αναλογική. Δεν θα είναι φυσικά τόσο απλό να τον χρησιμοποιήσει, καθώς τον πρώτο λόγο έχει η κυβέρνηση και οι σχεδιασμοί του κ. Μητσοτάκη. Θα φανούν κι αυτοί εν καιρώ.
Ένα ζητούμενο υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πώς θα εκδηλωθεί η διάθεση του κ. Τσίπρα να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφές πως θα θελήσει να επιβάλλει την προσωπική του κυριαρχία. Πιθανώς να το κατορθώσει.
Πρέπει όμως να φανεί αν αυτό θα σημάνει και έναν αποτελεσματικό μετασχηματισμό του κόμματος ως προς την δομή του, την οργάνωση του και όλα αυτά τα οποία δεν κατόρθωσε όταν ήταν στην κυβέρνηση.
Υπό τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται, ο κ. Τσίπρας έχει κάποια πράγματα να αποδείξει.
Το βασικότερο είναι αν θα αντισταθεί στον πειρασμό να ασκήσει την αντιπολίτευση του πεζοδρομίου, στην οποία έχει ασκηθεί και την οποία γνωρίζει. Αν θα θεωρήσει την ψήφο των πολιτών ως εντολή για έναν λαϊκιστικό παροξυσμό ή ως ανάθεση ευθύνης για έναν δικό του μετασχηματισμό πρωτίστως και όχι όλων των υπολοίπων.
Τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ο ίδιος οφείλει να αποδείξει τις διαθέσεις του και εν τέλει τις ικανότητές του.
