Politica 89.8
Μεταναστευτικό: η απανθρωπιά ως προεκλογικό εύρημα
Ορισμένα πράγματα πρέπει να λέγονται με τη σαφήνεια που τους αναλογεί. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, αφετηρία δεν έχουν την αύξηση των αφίξεων αιτούντων άσυλο κυρίως στην Κρήτη – η χώρα μας έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν πολύ μεγαλύτερες ροές – αλλά πρωτίστως με την προσπάθεια, εξαγγελθείσα από καιρό, να δείξει πραγματικά «δεξιό πρόσωπο», κοντολογίς να ενσωματώσει ακόμη περισσότερο τη ρητορική και πρακτική της Ακροδεξιάς.
Φάνηκε αυτό και από την επιστροφή της αναφοράς σε «λαθρομετανάστες» από τον ίδιο το αρμόδιο υπουργό Θάνο Πλεύρη, μια έκφραση προσβλητική και απαξιωτική που υποτίθεται ότι είχε σταματήσει να χρησιμοποιείται από επίσημα χείλη, αλλά και από την αναφορά σε «εισβολή», που παραπέμπει σε όλη τη ρατσιστική μυθολογία ότι η μετανάστευση είναι στην πραγματικότητα μια εισβολή που απειλεί την «συνοχή» της Ευρώπης και της Δύσης».
Φάνηκε ακόμη στην ευτέλεια της αναφοράς – μετά σχετικών διαρροών προς τον Τύπο – στο γεγονός ότι προσφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους γεύματα με δυνατότητα επιλογής, κάτι που παρεμπιπτόντως θεωρείται αυτονόητος κανόνας ακόμη και σε χώρους εγκλεισμού, ως εάν να πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να υποστούν την επιπλέον ποινή της κακής διατροφής. Για να μην αναφερθώ στην παρουσίαση ως περίπου πολυτελούς βίου, μιας σίτισης ύψους 6.88 ευρώ ημερησίως συν ΦΠΑ.
Πάνω από όλα, όμως, φαίνεται στο πρωτοφανές θεσμικό πραξικόπημα της τροπολογίας (σε άσχετο νομοσχέδιο όπως αναλογεί σε πράξη ευτελισμού της κοινοβουλευτικής διαδικασίας) που καταργεί το δικαίωμα στην αίτηση ασύλου για τους επόμενους μήνες σε όσους έρχονται από τη Βόρεια Αφρική και μάλιστα με αιτιολογία που θα αναλογούσε μόνο σε κατάσταση πολιορκίας. Μια τροπολογία που καταστρατηγεί βάναυσα το κράτος δικαίου, καθώς ουσιαστικά καταργεί ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ανοίγει τον δρόμο και για άλλες αντίστοιχες «αναστολές» βασικών δικαιωμάτων.
Όμως, αυτή είναι η κατάληξη μιας πολιτικής που κάνει την απανθρωπιά πολιτική στρατηγική, που βλέπει εκλογικά οφέλη στην ταλαιπωρία ανθρώπων που απλώς αναζητούν διέξοδο από τη φτώχεια και τον πόλεμο και που προάγει τον κανιβαλισμό ως κοινωνικό ήθος: φτωχοί να βλέπουν άλλους φτωχούς ως απειλή.
