Politica 89.8
Οι IDF σκότωσαν τον φωτορεπόρτερ Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ – «Μεταξύ ουρανού και θάλασσας, η νεολαία της Γάζας τολμά να ζήσει»
Οι IDF (Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις) σκότωσαν τον Παλαιστίνιο φωτορεπόρτερ Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο χτύπημα που πραγματοποίησε το Ισραήλ το πρωί της Δευτέρας, 30 Ιουνίου, στο Αλ Μπάκα, στην παραλία της πόλης της Γάζας.
Ο συνάδελφος και φίλος του, Motaz Azaiza, επιβεβαίωσε τον θάνατο του Αμπού Χατάμπ με μια δημοσίευση στο Instagram, η οποία περιελάμβανε φωτογραφίες του νεαρού άνδρα που μαρτύρησε, ενώ βρίσκονταν σε ένα καφέ.
«Ο φίλος μου σκοτώθηκε σήμερα από την ισραηλινή κατοχή ενώ βρισκόταν σε ένα καφέ στην παραλία της Γάζας. Ο Ισμαήλ τραυματίστηκε τον Οκτώβριο του 2023 μετά από στόχο ισραηλινού drone σε μια ομάδα δημοσιογράφων και προσπαθούσε να απομακρυνθεί για να συνεχίσει τη θεραπεία του. Άλλος ένας φίλος μου, άλλη μια απώλεια», ανέφερε.
Το γραφείο Τύπου του παλαιστινιακού θύλακα καταδίκασε «τις συστηματικές δολοφονίες Παλαιστινίων δημοσιογράφων στη Γάζα από το Ισραήλ» και κάλεσε τα ιδρύματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα μέσα ενημέρωσης να «καταδικάσουν αυτά τα εγκλήματα κατά των δημοσιογράφων της Γάζας».
Το τελευταίο έργο του σκιτσογράφου Alaa Laqta με θέμα τη φονική ισραηλινή επίθεση σε καφετέρια στην παραλία της πόλης της Γάζας.
«Συνεχίσαμε να διακινδυνεύουμε τη ζωή μας»
Η σιωπή τους ωστόσο, είναι σχεδόν εκκωφαντική. Ο Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ, δεν είναι ακόμη ένας νεκρός γενικώς και αορίστως: είναι ένας εκ των τουλάχιστον 56.500 Παλαιστινίων οι οποίοι έχουν χάσει τη ζωή τους σε ισραηλινές επιθέσεις και, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες και παιδιά.
Όπως όλοι οι νεκροί, έχει όνομα, επίθετο, μια προσωπική ιστορία που βάφτηκε με αίμα, ενώ πίσω του αφήνει ένα τεράστιο οπτικό ντοκουμέντο που μαρτυρά ότι στη Γάζα συμβαίνει γενοκτονία -την ώρα που η Δύση προχωρά σε χλιαρές δηλώσεις και είναι απασχολημένη με το να λογοκρίνει καλλιτέχνες που στέκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων -με κάθε κόστος.
Σε συνέντευξη που έδωσε στο NDTV στις 7 Οκτωβρίου του 2024, ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου, ο Ισμαήλ ανέφερε: «Χάσαμε μερικούς από τους συναδέλφους μας δημοσιογράφους και οι συνθήκες εργασίας έγιναν απίστευτα δύσκολες. Αναγκαστήκαμε να κοιμηθούμε στους δρόμους μετά τις απειλές που έγιναν στα γραφεία των μέσων ενημέρωσης και αρχίσαμε να δουλεύουμε έξω από το ιατρικό συγκρότημα Al-Shifa για ένα διάστημα λόγω της διακοπής ρεύματος στη Γάζα. Παρά τις βίαιες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού, συνεχίσαμε να διακινδυνεύουμε τη ζωή μας για να καταγράψουμε την εισβολή».
Ιστορίες από τη Γάζα
Ο Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ, ο οποίος κατέγραψε σε μεγάλο βαθμό με τον φακό του τη νεολαία και τα παιδιά της Γάζας, τα οποία κόντρα στη φρίκη, παίζουν σε ερείπια, κάνουν ανάποδες βουτιές στη θάλασσα, κάθονται σε πλαστικές καρέκλες στην ακρογιαλιά, παίζουν μπάλα με τους φίλους τους με φόντο την βομβαρδισμένη πόλη και βρίσκονται τραυματισμένα στα νοσοκομεία της περιοχής, ψάχνωντας για ασφάλεια στα πρόσωπα των συγγενών τους, ταξίδεψε αυτές τις εικόνες έξω από τα πάτρια εδάφη του: μόλις τον προηγούμενο μήνα, οι λήψεις του φιλοξενήθηκαν στην έκθεση «Against Erasure» στο Ρίβερσαϊντ της Καλιφόρνια, όπου όπως αναφέρεται σε μια ανακοίνωση «η φωτογραφία και η τέχνη ενώθηκαν για να αφηγηθούν τις ιστορίες από τη Γάζα που ο κόσμος προσπαθεί να αποσιωπήσει. Στην έκθεση παρουσιάστηκαν εντυπωσιακές φωτογραφίες του Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ που τραβήχτηκαν υπό βομβαρδισμό, μαζί με έργα τέχνης που δημιούργησαν εκτοπισμένα παιδιά από τη Γάζα με την υποστήριξη του Κέντρου Meera στο Κάιρο».
Σε μια δημοσίευση του με φωτογραφίες παιδιών (μια από τις οποίες μπορείτε να δείτε παραπάνω) που βουτούν στα νερά της πατρίδας τους, ο Αμπού Χατάμπ γράφει: «Μεταξύ ουρανού και θάλασσας. Οι νέοι στη Γάζα τολμούν να ζήσουν. Παγιδευμένοι ανάμεσα σε πολεμικά αεροπλάνα και πολεμικά πλοία, η Γάζα προσκολλάται στη θάλασσα ως την τελευταία ανάσα ελευθερίας της. Εδώ, στις κατακερματισμένες ακτές μιας πολιορκημένης χώρας, νεαροί Παλαιστίνιοι πηδούν όχι απλώς στο νερό αλλά σε στιγμές προκλητικότητας, χαράς και επιβίωσης. Είναι τα παιδιά της ακτής, αυτά που παραμένουν σαν φάλαινες στη θάλασσά τους, ακλόνητα, ανυποχώρητα».
