Politica 89.8
Του Χρήστου Κώνστα
Με αυτό το επιφώνημα αντέδρασε σχεδόν όλη η Ελλάδα, εκείνο το πρωινό του Αυγούστου, όταν ο άρχοντας των κρίκων πραγματοποιώντας την έξοδο του από το πρόγραμμα έκανε εκείνο το στραβοπάτημα που του στέρησε ένα ακόμη χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Ένα επιπλέον βήμα, μια στιγμή ήταν αρκετή για να τον ρίξει απο τη 1η θέση του βάθρου.
Η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς όρους και για διαφορετικό λόγο. Όμως με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Ο Λευτέρης Πετρούνιας προσέρχεται σε μια κοινωνική εκδήλωση, στέκεται πριν για δηλώσεις στα ΜΜΕ απαντώντας και σε προσωπικές ερωτήσεις και όλα κυλούν ομαλά ή μάλλον εξαιρετικά. Οι δημοσιογράφοι χαίρονται με τις ερωτήσεις τους απέναντι στον δις Ολυμπιονίκη και εκείνος με ένα υπέρλαμπρο χαμόγελο ευδιάθετος και ευγενής δίνει όλες τις απαντήσεις.
Μέχρι να έρθει η στιγμή αυτής της επιπλέον φράσης. Όπως ακριβώς και στο Τόκιο. Έξοδος μετά από ένα άρτιο πρόγραμμα και απομένει μια ασφαλής και σταθερή προσγείωση. Όμως όλα πάνε στραβά. Έτσι και στην κοινωνική εκδήλωση απομένει μια απάντηση για το κίνημα #metoo ώστε να ολοκληρωθεί ο γύρος των ερωτοαπαντήσεων.
Όμως όλα πάνε στραβά. Ο Πετρούνιας όχι απλά δεν αποφεύγει να απαντήσει αλλά θέτει σωρεία αμφιβολιών. Από το αν οι καταγγελίες από συναθλήτριες του για κακοποίηση ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα μέχρι για το αν οι καταγγελίες είχαν στόχο την αυτοπροβολή των θυμάτων και την προσπάθεια τους να βγουν από την αφάνεια.
Συγκριτικά ,το Τόκιο ήταν μια άτυχη στιγμή γιατί προχθές ήταν πολλές άτυχες στιγμές μαζί. Η ανάγκη του να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις μετά τις οργισμένες αντιδράσεις , δείχνει ενσυναίσθηση αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποκρύπτει τι πραγματικά πίστευε. Και αν οχι για τη Σοφία Μπεκατώρου, την οποία στο παρελθόν στήριξε δημόσια, σίγουρα για άλλες περιπτώσεις συναθλητριών του που ακολούθησαν με νέες καταγγελίες.
Στο Τόκιο κρίθηκε και αξιολογήθηκε ο αθλητής. Ακόμη και ολική πτώση να σημείωνε από τους κρίκους κανείς δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει την αθλητική ποιότητα του Λευτέρη Πετρούνια. Όμως προχθές αξιολογήθηκε ο πολίτης-άνθρωπος. Όπως και τότε έτσι και τώρα η κρίση είναι ελεύθερη, όπως ακριβώς είναι ελεύθερος και ο Πετρούνιας να λέει δημόσια τι πιστεύει, έστω κι αν χρειάζεται στη συνέχεια να ανασκευάζει. Αχ, Λευτέρη μας…
