Politica 89.8
Economist: Ο Ζελένσκι επιβίωσε από ένα άλλο επεισόδιο του σόου «Τραμπ»
Mια αναπάντεχα θετική αλλά γεμάτη ασάφειες καμπή στη διπλωματία για την Ουκρανία, περιγράφει το Economist, δείχνοντας ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Αφετηρία είναι η συνάντηση της 18ης Αυγούστου στον Λευκό Οίκο, όπου ο Τραμπ υποδέχθηκε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι σε εμφανώς θερμότερο κλίμα από το πρόσφατο παρελθόν, μέχρι και με σχόλια για την ενδυμασία του Ουκρανού προέδρου—θέμα που είχε πυροδοτήσει ένταση τον Φεβρουάριο.
Η εικόνα ενισχύθηκε από την παρουσία Ευρωπαίων ηγετών, που στόχευαν να στηρίξουν τον Ζελένσκι και να επηρεάσουν τη σκέψη του Τραμπ.
Ο Τραμπ ανακοίνωσε προετοιμασίες για συνάντηση Ζελένσκι–Πούτιν, την οποία θα ακολουθούσαν τριμερείς συνομιλίες με τη δική του συμμετοχή. Αν και τόπος και χρόνος παραμένουν αβέβαιοι, το κρίσιμο στοιχείο είναι ότι ο Τραμπ πρότεινε μια μορφή εγγύησης ασφαλείας για να στηριχθεί ενδεχόμενη ειρηνευτική συμφωνία.
Ο ειδικός απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, μίλησε για εγγυήσεις «τύπου Άρθρου 5» του ΝΑΤΟ, όμως ο Τραμπ έμεινε σε γενικότητες περί «πολλής βοήθειας», με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις ως «πρώτη γραμμή άμυνας» και τις ΗΠΑ σε ρόλο συντονισμού.
Ωστόσο, το βρετανικό περιοδικό τονίζει ότι οι λεπτομέρειες παραμένουν θολές, καθώς οι δημόσιες δηλώσεις δεν φώτισαν τους όρους μιας συμφωνίας ούτε το ακριβές περιεχόμενο των εγγυήσεων.
Παρά ταύτα, το κλίμα ήταν θετικό, αναφέρεται. Συμβολικές κινήσεις ευγένειας, ανταλλαγές επιστολών μεταξύ των πρώτων κυριών και ελαφροί αστεϊσμοί σηματοδότησαν μια προσπάθεια αποφυγής νέας ρήξης στον Λευκό Οίκο.
Η ανταλλαγή εδαφών ξανά στο τραπέζι
Η κίνηση αυτή έρχεται λίγες ημέρες μετά τη σύνοδο Τραμπ–Πούτιν στην Αλάσκα (15 Αυγούστου), όπου ο Τραμπ δεν πέτυχε κατάπαυση πυρός ούτε υλοποίησε τις «πολύ σοβαρές συνέπειες» που είχε προαναγγείλει. Πλέον λέει ότι μια εκεχειρία ίσως δεν είναι απαραίτητη—μπορεί και να «αδικεί» κάποια πλευρά—και ότι ο στόχος πρέπει να είναι μια απευθείας διαρκής συμφωνία. Αυτή η θέση αμφισβητήθηκε από τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς.
Στο τραπέζι επανέρχεται η ιδέα «ανταλλαγών εδαφών» καθώς η Ρωσία ζητά παραχωρήσεις στο Ντονμπάς. Ο Τραμπ εμφανίζεται να το αφήνει στην κρίση Ζελένσκι και Πούτιν, ενώ ο Ζελένσκι απέφυγε να το ανοίξει δημοσίως, παραπέμποντας στην τριμερή.
Το σημαντικότερο σινιάλο, κατά το Economist, είναι η προθυμία Τραμπ για εγγυήσεις ασφαλείας—που, όπως αναφέρεται, ο Πούτιν κατ’ αρχήν αποδέχθηκε. Ωστόσο, η Μόσχα μέσω του ΥΠΕΞ απορρίπτει κάθε σενάριο ανάπτυξης δυνάμεων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, προειδοποιώντας για ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Το περιοδικό σκιαγραφεί μια ευρωπαϊκή παράταξη -Κιρ Στάρμερ, Τζόρτζια Μελόνι, Μαρκ Ρούτε, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν- που στηρίζει διπλωματικά το Κίεβο και ταυτόχρονα, διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Τραμπ θα κινηθεί.
Παρά τις υποβόσκουσες διαφωνίες, ο Τραμπ δείχνει αυτοπεποίθηση—έως και την ατάκα, σε ανοιχτό μικρόφωνο προς τον Μακρόν, ότι ο Πούτιν «θέλει να κάνει συμφωνία για χάρη μου».
Συνολικά, το Economist βλέπει την προοπτική μιας έκτακτης τριμερούς Τραμπ–Πούτιν–Ζελένσκι να πλησιάζει, δίχως όμως να απαντάται το ερώτημα τι ακριβώς σημαίνουν οι προτεινόμενες εγγυήσεις ασφαλείας και πόσο βιώσιμη θα ήταν μια συμφωνία που ισορροπεί ανάμεσα στις απαιτήσεις της Μόσχας και τις κόκκινες γραμμές του Κιέβου.
