Γάζα: Οι μακάβριοι και ανέφικτοι στόχοι του ισραηλινού σχεδίου – Εκκωφαντική η αφωνία της διεθνούς κοινότητας

Μετά από μία δεκάωρη συνεδρίαση, το συμβούλιο εθνικής ασφαλείας του Ισραήλ ενέκρινε το σχέδιο Νετανιάχου για κατάληψη της Γάζας. Νωρίτερα ο ισραηλινός πρωθυπουργός προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για το σχέδιο εθνοκάθαρσης που είχε περιγράψει, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι το Ισραήλ δεν ενδιαφέρεται για μόνιμη κατοχή του παλαιστινιακού θύλακα.

Οι αποφάσεις του συμβουλίου ασφαλείας, οι δηλώσεις της ισραηλινής κυβέρνησης αλλά και η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στο πεδίο τους τελευταίους 23 μήνες δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών για το που στοχεύει το Ισραήλ στη Γάζα.

Οι διακηρυγμένοι -υποτίθεται νέοι- στόχοι του Ισραήλ περιλαμβάνουν «τον αφοπλισμό της Χαμάς», «την επιστροφή των ομήρων», «την αποστρατιωτικοποίηση της Λωρίδας της Γάζας», «τον έλεγχο ασφαλείας του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας» και την «εγκαθίδρυση εναλλακτικής πολιτικής διοίκησης» που όμως δεν θα περιλαμβάνει Παλαιστίνιους.

Ο κάθε ένας από αυτούς τους στόχους φανερώνει τόσο τις πραγματικές προθέσεις του Ισραήλ όσο και το ανέφικτο της υλοποίησής τους.

Το ανέφικτο των ισραηλινών στόχων

«Ο αφοπλισμός της Χαμάς» ή η «διάλυσή» της τέθηκε ως στόχος στις 7 Οκτωβρίου του 2023. Δύο χρόνια μετά και ενώ έχει δολοφονηθεί όλη η ηγεσία της, η Χαμάς παραμένει ζωντανή. Σύμφωνα με αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας η οργάνωση κατάφερε να αντικαταστήσει το σύνολο των μαχητών της που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου πριν από την εκεχειρία.

Για κάθε μαχητή που σκοτώνεται, στη θέση του εμφανίζεται κάποιος άλλος. Η σκληρή καθημερινότητα της κατοχής και πολύ περισσότερο η φρίκη της σφαγής στη Γάζα οδηγούν πολλούς νέους που έχουν δει τις οικογένειές τους να σκοτώνονται σε νοσοκομεία και σε ουρές για λίγο αλεύρι να πάρουν ό,τι όπλο βρουν και να αφιερώσουν όση ζωή τους απομένει στη μάχη εναντίον του Ισραήλ.

Η διάλυση της Χαμάς είναι ένας ανέφικτος στόχος προειδοποιούσαν από την αρχή ακόμα και αξιωματούχοι του ισραηλινού στρατού καθώς πρόκειται περισσότερο για ιδέα παρά για οργάνωση. Μετά από δύο χρόνια πολέμου έχει αποδειχτεί ότι αυτός ο στόχος παραμένει και θα παραμένει ανέφικτος όσο δεν υπάρχει στον ορίζοντα μία πολιτική εναλλακτική που θα εξασφαλίζει το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση.

Η «αποστρατιωτικοποίηση» της Γάζας που υποτίθεται ότι θέλει να πετύχει το Ισραήλ δεν είναι τίποτα άλλο από το να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει ποτέ πια κανείς που θα αντισταθεί στην κατοχή, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ όχι μόνο στην 75χρονη πορεία του ισραηλινού κράτους αλλά και σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας.

Θυσία οι όμηροι

Ο στόχος της επιστροφής των ομήρων, που επίσης έχει τεθεί από την αρχή του πολέμου, έχει αποδειχτεί ότι χρησιμοποιείται ως πρόφαση. Οι μόνοι όμηροι που επέστρεψαν ασφαλείς ήταν αυτοί που απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο της κατάπαυσης πυρός. Άλλοι σκοτώθηκαν από ισραηλινούς βομβαρδισμούς, κάποιοι που κατάφεραν να ξεφύγουν πυροβολήθηκαν από ισραηλινούς στρατιώτες παρά το γεγονός ότι κράταγαν λευκή σημαία και φώναζαν για βοήθεια στα εβραϊκά.

Οι συγγενείς των ομήρων κατηγορούν από την αρχή τον Νετανιάχου ότι θυσιάζει τις ζωές τους για τα δικά του πολιτικά σχέδια. Την ώρα που συνεδρίαζε το συμβούλιο ασφαλείας, συγγενείς πραγματοποιούσαν διαδήλωση και ο αρχηγός του στρατού έλεγε ότι η επιχείρηση κατάληψης της Γάζας ρισκάρει τις ζωές των ομήρων.

Ο «έλεγχος ασφαλείας του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας» δεν χρειαζόταν καν να διατυπωθεί ως στόχος. Το Ισραήλ είχε τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας και πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ ο παλαιστινιακός θύλακας είναι κατεχόμενο έδαφος ακόμα κι αν ο ισραηλινός στρατός και οι έποικοι αποχώρησαν το 2005. Έκτοτε συνεχίζουν να ελέγχουν το τι περνάει και τι όχι στη Γάζα από αέρος, ξηράς και θάλασσας όπως και το ποιος είχε δικαίωμα να μπει και να βγει από τον θύλακα.

Τα τρόφιμα, η ενέργεια, τα φάρμακα, το νερό, τα πάντα βρίσκονταν και βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ. Πριν από τον πόλεμο η Γάζα ήταν γνωστή ως η μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου.

Ποιος θα αποφασίζει για τους Παλαιστίνιους

Ο τελευταίος στόχος που θέτει το Ισραήλ είναι η «εγκαθίδρυση μιας εναλλακτικής πολιτικής διοίκησης». Αν και αυτό λέγεται για να καθησυχάσει – ή για να δώσει πρόσχημα στους ηγέτες που θέλουν να στρέψουν αλλού το βλέμμα – τις ανησυχίες για εθνοκάθαρση, πρόκειται στην πραγματικότητα για ομολογία του σχεδίου εξόντωσης.

«Ποια μπορεί να είναι αυτή η εναλλακτική πολιτική διοίκηση εκτός από τον ισραηλινό στρατό;», διερωτάται ο ισραηλινός δημοσιογράφος Γκιντεόν Λεβί στο Al Jazeera που κατηγορεί το Ισραήλ ότι απλώς ψεύδεται.

Το γεγονός δε ότι ο Νετανιάχου φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι σε αυτή την «εναλλακτική διοίκηση» για την οποία θα αποφασίσει ο ίδιος, αποκλείεται όχι μόνο η Χαμάς αλλά και η Παλαιστινιακή Αρχή αποδεικνύει ότι το Ισραήλ δεν είναι διατεθειμένο να δεχτεί ότι οι Παλαιστίνιοι αποτελούν «έθνος» ή «λαό», και επομένως ότι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν αποφασίζοντας οι ίδιοι για τη ζωή τους.

Το σχέδιο που θέλει να βάλει σε εφαρμογή ο Νετανιάχου είναι ο αναγκαστικός εκτοπισμός των Παλαιστινίων. Στέλνοντας χερσαίες δυνάμεις αρχικά στην πόλη της Γάζας, που έχει ισοπεδωθεί, θέλει να εκτοπίσει ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιους στα νότια του θύλακα.

Φτιάχνοντας ουσιαστικά ένα στρατόπεδο σε ένα μικρό τμήμα γης όπου θα συνωστίζονται δύο εκατομμύρια άνθρωποι το Ισραήλ ελπίζει ότι θα καταφέρει αργά ή γρήγορα να τους εκτοπίσει.

Ο ισραηλινός στρατός έχει επιχειρήσει ξανά να περιορίσει τους Παλαιστίνιους στο νότιο τμήμα του θύλακα με σκοπό να πάρει υπό την κατοχή του το βόρειο τμήμα. Το σχέδιο αυτό έφερε χιλιάδες νεκρούς, αμάχους και παιδιά, αλλά οι Παλαιστίνιοι επέστρεψαν στα συντρίμμια των σπιτιών τους στη βόρεια Γάζα, αρνούμενοι να αφήσουν τη γη τους.

Τώρα η ισραηλινή κυβέρνηση επανέρχεται χωρίς να κρύβει τις προθέσεις της.

Με τις πλάτες του Τραμπ

Η προαναγγελία της ολοκληρωτικής σφαγής σε έναν πληθυσμό που λιμοκτονεί έχει πάρει το πράσινο φως της κυβέρνησης Τραμπ.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θέλει, λέει, να ανακατευτεί στα σχέδια του Ισραήλ, αν και το εξοπλίζει χωρίς σταματημό δύο χρόνια τώρα, και το μόνο που την ανησυχεί είναι η επέκταση του λιμού. Για αυτό όσο το Ισραήλ θα εξαπολύει νέες επιθέσεις στη Γάζα, το διαβόητο αμερικανικό ίδρυμα GHF θα αναλάβει να αναπτύξει μεγαλύτερη «ανθρωπιστική δράση» στον θύλακα, αν και ο Τραμπ σύμφωνα με δημοσιεύματα δεν θα ήθελε να «ξοδεύονται» μόνο οι ΗΠΑ για τους Παλαιστίνιους.

Η «επιχείρηση κατάληψης της Γάζας είναι παγίδα» για το Ισραήλ προειδοποιούν όλο και περισσότεροι αξιωματούχοι του βαθέως κράτους που υπενθυμίζουν ότι το Τελ Αβίβ αποχώρησε από τον θύλακα το 2005, αλλά όσο ο Νετανιάχου έχει τις πλάτες του Τραμπ θα συνεχίσει την αιματοχυσία ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποια στρατηγική διεξόδου.

Εκκωφαντική σιωπή της «διεθνούς κοινότητας»

Όσον αφορά τα υπόλοιπα δυτικά κράτη αλλά και τα αραβικά καθεστώτα, η αφωνία μπροστά στην ιστορική αυτή πρόκληση είναι εκκωφαντική.

Αξιωματούχος της Κομισιόν δήλωσε ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα μοιάζει με γενοκτονία, αλλά δεν ανακοίνωσε κανένα συγκεκριμένο μέτρο από αυτά που προβλέπει το διεθνές δίκαιο για να σταματήσει το έγκλημα.

Η Βρετανία από την άλλη δηλώνει τη διαφωνία της και ζητά από τον Νετανιάχου… να το ξανασκεφτεί.

Την ώρα που συνεδρίαζε το συμβούλιο ασφαλείας του Ισραήλ, η Αίγυπτος  συνέχιζε μαζί του τις «bussiness as usual» καθώς κατέληξαν σε ενεργειακή συμφωνία για την επόμενη δεκαετία ύψους 35 δισ. δολαρίων.

Η αναντιστοιχία που καταγράφεται μεταξύ των κοινωνιών και των ελίτ παγκόσμια σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Η κλιμάκωση της σφαγής φέρνει ξανά τους ηγέτες παγκόσμια απέναντι σε διλήμματα που μέχρι τώρα προσπαθούν να βάλουν κάτω από το χαλί.

Αλλά η αγριότητα της κατάστασης στενεύει τα περιθώρια για ελιγμούς και συμβολικές κινήσεις. Από την υποβόσκουσα οργή απέναντι στα αραβικά καθεστώτα μέχρι τις οργισμένες διαδηλώσεις στις ΗΠΑ, η σφαγή στη Γάζα ούτε ξεχνιέται ούτε κανονικοποιείται.

---

Περισσότερα Video

Ακολουθήστε το Politica στο Google News και στο Facebook