Politica 89.8
New York Times: Στη διεθνή απομόνωση στέλνουν το Ισραήλ οι εικόνες των σκελετωμένων Παλαιστινίων
Ποιο θα μπορούσε να ήταν το αποτέλεσμα όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ χαρακτηρίζει υπερβολές τις αναφορές για λιμό στη Γάζα, χαρακτηρίζει αντισημίτες τους επικριτές της χώρας του και υποστηρίζει ότι η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από τη Δύση είναι «επιβράβευση» της Χαμάς; Νέμεσις.
Ενώ λοιπόν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου απαντάει με οργή στους επικριτές του διεθνώς όλο και περισσότεροι ακαδημαϊκοί συζητούν κατά πόσον το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα και οι δημοσκοπήσεις διεθνώς δείχνουν αυξανόμενη αρνητική στάση απέναντι στο Ισραήλ.
Καθώς η οργή για την πείνα στη Γάζα εντείνεται, οι New York Times αναφέρουν ότι το Ισραήλ διατρέχει τον κίνδυνο να καταστεί διεθνώς απομονωμένο.
«Η φονική επίθεση της Χαμάς παραμένει ένα τραυματικό γεγονός για πολλούς Ισραηλινούς, όμως σε άλλες χώρες, η καταστροφή και η πείνα στη Γάζα έχουν γίνει πιο ορατές και πιο επείγουσες».
Από τον Μάρτιο, όταν το Ισραήλ διέκοψε την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προκειμένου να πιέσει τη Χαμάς να απελευθερώσει ομήρους, οι προσπάθειές του να εγκαταστήσει δικό του σύστημα διανομής τροφίμων συνοδεύτηκαν από χάος και απώλειες ζωών, ενώ η πείνα επιδεινώθηκε. Δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν σε εφόδους για φαγητό, αναφέρει η εφημερίδα.
«Ο κ. Νετανιάχου δεν έχει παρουσιάσει κανένα σχέδιο για το μέλλον της Γάζας ή για το ποιος θα τη διοικήσει μετά τη Χαμάς. Έχει αρνηθεί να συνεργαστεί με τις χώρες που είναι πιθανότερο να βοηθήσουν – τα κράτη του Κόλπου, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία» αναφέρουν οι New York Times.
Το πνεύμα της εποχής αλλάζει
Η αυξανόμενη συζήτηση περί γενοκτονίας αντανακλά το γεγονός ότι «κάτι θεμελιώδες έχει αλλάξει στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο κόσμος το Ισραήλ», δήλωσε ο Ντάνιελ Λεβί, πρώην διαπραγματευτής ισραηλινών κυβερνήσεων υπό το Εργατικό Κόμμα και πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης U.S./Middle East Project.
Ο Λεβί επισημαίνει μια πολιτισμική μετατόπιση: αντιισραηλινές, φιλοπαλαιστινιακές – και σε ορισμένες περιπτώσεις αντισημιτικές – διαμαρτυρίες λαμβάνουν χώρα ακόμη και σε όπερες και μουσικά φεστιβάλ. Παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες όπως η Μπίλι Άιλις και η Αριάνα Γκράντε έχουν ζητήσει άμεση κατάπαυση του πυρός και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους.
«Για καιρό το Ισραήλ πίστευε ότι αν επικαλεστεί δυνατά τον αντισημιτισμό και το Ολοκαύτωμα, όλα θα ξεχαστούν», λέει ο Λεβί. «Αλλά το πνεύμα της εποχής αλλάζει, και η ισραηλινή ρητορική οργής πείθει όλο και λιγότερους».
Ακόμα και ο πρώην αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ, Τσακ Φράιλιχ, υποστηρίζει ότι ο Νετανιάχου δεν αντιλαμβάνεται την αλλαγή αυτή και το κόστος της.
«Υπάρχουν όντως περιπτώσεις ακραίας στέρησης και λιμού στη Γάζα — και φυσικά υπάρχει και αντισημιτισμός σε κάποιες αντιδράσεις», είπε ο Φράιλιχ. «Αλλά, όπως και να ‘χει, η ουσία είναι ότι το Ισραήλ είναι ή γίνεται παρίας διεθνώς, και αυτό δεν μπορεί να το αντέξει».
Ο μέσος πολίτης, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Ισραήλ
Πράγματι, έρευνα της Pew του Απριλίου έδειξε ότι το 53% των Αμερικανών έχει πλέον αρνητική γνώμη για το Ισραήλ, από 42% πριν την επίθεση της Χαμάς. Το ποσοστό όσων εκφράζουν «πολύ αρνητική» γνώμη αυξήθηκε από 10% το 2022 σε 19% το 2024.
Άλλη έρευνα της Pew σε 24 χώρες έδειξε ότι στην πλειονότητα (20 χώρες) πάνω από τους μισούς ενηλίκους έχουν αρνητική γνώμη για το Ισραήλ. Σε χώρες όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Ισπανία και η Σουηδία, το ποσοστό αυτό αγγίζει ή ξεπερνά το 75%. Οι διαφορές είναι εντονότερες μεταξύ νεότερων και μεγαλύτερων ηλικιών, με τις ΗΠΑ να εμφανίζουν μία από τις μεγαλύτερες γενεακές διαφοροποιήσεις.
Σύμφωνα με τον Σαξ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Ισραήλ δεν είναι οι σκληροί επικριτές ή οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά ο μέσος πολίτης που νιώθει απογοήτευση ή επιλέγει να αποστασιοποιηθεί. «Το χειρότερο για το Ισραήλ είναι ότι ο μέσος άνθρωπος που παλαιότερα ίσως το υποστήριζε, τώρα απλώς απομακρύνεται» υπογραμμίζει στους New York Times.
Τι θα γίνει αν μας γυρίσουν την πλάτη;
Το Ισραήλ χρειάζεται διπλωματική στήριξη και ισχυρές οικονομικές σχέσεις με τη Δύση, σημειώνει ο αναλυτής και καθηγητής Μπέρναρντ Αβισάι. «Η ισραηλινή οικονομία βασίζεται στη συνεργασία των τεχνολογικών της ελίτ με ανεπτυγμένες χώρες. Τι θα γίνει αν αυτές οι χώρες αρχίσουν να τη γυρνούν την πλάτη;».
Ο Αβισάι υπογραμμίζει ότι στη Δύση έχει συσσωρευτεί δυσαρέσκεια για την επί χρόνια ανοχή σε πολιτικές όπως η κατοχή της Δυτικής Όχθης – και αυτή τώρα ξεσπά με αφορμή τη Γάζα. «Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι φρικτό», λέει. «Και μειώνει τη διάθεση των ανθρώπων να ταξιδέψουν στο Ισραήλ ή να συνεργαστούν με τους επιστήμονες και τις επιχειρήσεις του. Για την ισραηλινή οικονομία, αυτό είναι ήδη καταστροφικό».
Δεδομένου ότι 147 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει Παλαιστινιακό Κράτος, οι New York Times υπογραμμίζουν ότι το πράξουν Βρετανία και Γαλλία, τότε οι ΗΠΑ θα μείνουν η μόνη μόνιμη χώρα–μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας που δεν το αναγνωρίζει, και πιθανότατα θα αναγκαστούν να ασκήσουν βέτο.
Πόλεμος από τον ακαδημαϊκό χώρο
Ο ιστορικός Τζέφρι Χερφ, από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, διαπιστώνει στροφή της ακαδημαϊκής κοινότητας προς τον αντισιωνισμό και εκτιμά ότι αυτή θα συνεχιστεί. Θεωρεί ότι το Ισραήλ έχασε τη μάχη του αφηγήματος.
«Η σημερινή αντίδραση είναι απόδειξη ισραηλινής πολιτικής ανικανότητας, καθώς έπεσε στην παγίδα της Χαμάς: να χρησιμοποιήσει τον ανθρώπινο πόνο ως στρατηγικό όπλο.»
Ο Χερφ κάνει μια ιστορική αναλογία: μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι βοήθησαν τους Γερμανούς πολίτες, υποστηρίζοντας ότι τους απελευθέρωσαν από μια παρανοϊκή δικτατορία.
«Το Ισραήλ έπρεπε να έχει έρθει στη Γάζα για να απελευθερώσει τον πληθυσμό από τη Χαμάς – όπως οι Σύμμαχοι απελευθέρωσαν τους Γερμανούς από τους Ναζί», είπε. «Αντί γι’ αυτό, τώρα ο κόσμος μισεί το Ισραήλ».
«Η συνήθης ισραηλινή αντίληψη είναι ότι πρόκειται για μια ακόμη προσωρινή κρίση», δήλωσε ο ειδικός ισραηλινής πολιτικής Νάταν Σαξ. «Αυτό όμως είναι εσφαλμένη ανάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος, γιατί βλέπουμε μια επιταχυνόμενη παγκόσμια στροφή κατά του Ισραήλ, με ιδιαίτερα έντονες επιπτώσεις στους νέους».
