Politica 89.8
Βασίλης Παπαβασιλείου: Συλλυπητήρια από τον πολιτικό κόσμο για τον θάνατο του σπουδαίου συγγραφέα και σκηνοθέτη
Ο πολιτικός κόσμος αποχαιρετά τον σπουδαίο συγγραφέα και σκηνοθέτη, Βασίλη Παπαβασιλείου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφερε πως «το θέατρο, η τέχνη και η σκέψη στην Ελλάδα έχασαν, σήμερα, έναν σπάνιο σκαπανέα τους. Γιατί ο Βασίλης Παπαβασιλείου που έφυγε από κοντά μας δεν υπήρξε μόνο ένας κορυφαίος σκηνοθέτης, άξιος ηθοποιός, μελετητής της καλλιτεχνικής έκφρασης και δάσκαλος της υποκριτικής. Όσο κυρίως ένας ολοκληρωμένος διανοούμενος. Ενεργός πολίτης. Και, ταυτόχρονα, ένας σεμνός, καθημερινός άνθρωπος».
Πρόσθεσε ακολούθως πως «είμαι σίγουρος ότι το έργο του, τα κείμενα και οι ομιλίες του θα μείνουν για πάντα, θυμίζοντας τη χαρακτηριστική φωνή του. Το βαθύ σε νοήματα χιούμορ του. Και, πάνω από όλα, την αινιγματική του ματιά. Κάτι που είχα και εγώ την τύχη να μοιράζομαι στις συναντήσεις που είχαμε. Είμαι σίγουρος ότι η πολύτιμη παρακαταθήκη του θα σταθεί οδηγός για τη νέα γενιά των καλλιτεχνών μας. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους αμέτρητους φίλους του».
ΠΑΣΟΚ: Ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους της εποχής του ο Βασίλης Παπαβασιλείου
Ο Τομέας-Δίκτυο Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και η υπεύθυνη ΚΤΕ Πολιτισμού, βουλευτής Λακωνίας, Νάγια Γρηγοράκου, στη συλλυπητήρια ανακοίνωση που εξέδωσαν τόνισαν πως ο Βασίλης Παπαβασιλείου ήταν «οξυδερκής ταλαντούχος, βαθιά καλλιεργημένος» άνθρωπος.
Όσα τονίζει το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ:
«Οξυδερκής, ταλαντούχος, βαθιά καλλιεργημένος αφήνει πίσω του εμβληματικές παραστάσεις μέσα από το δικό του ιδιαίτερο πρίσμα.
«Το θέατρο ήταν μια επικράτεια, μια ήπειρος για μένα, που λειτούργησε και ενεργοποίησε τον μοχλό του θαυμασμού και ξέρω ότι δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς θαυμασμό. Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου».
Η προσφορά του στον Πολιτισμό τον κατατάσσει σε έναν από τους κορυφαίους διανοούμενους της εποχής του . Άλλωστε είχε τιμηθεί με τον τίτλο του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών από τη Γαλλική Δημοκρατία, για τη συμβολή του στην προώθηση του θεάτρου διεθνώς.
Μέσα από τη σκωπτική και παράλληλα ευαίσθητη ματιά του κατάφερνε να διεισδύει στην ουσία. Η σχέση του με το κοινό δεν ήταν διδακτική αλλά βαθιά ουσιαστική καθώς πίστευε στην επικοινωνία μέσα από το θεατρικό κείμενο , είτε το υπηρετούσε σαν ηθοποιός είτε σαν σκηνοθέτης .
«Το αν σε κάνει το θέατρο καλύτερο άνθρωπο είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία. Τι θα πει «καλύτερος άνθρωπος»; Το στοίχημα της τελειοποίησης του ανθρώπου είναι φιλοσοφικό, άρα σημαίνει ότι όλα αυτά που λέμε εμείς και το θέατρο οδηγούν στην τρίτη τέχνη που έλεγε και ο Μπρεχτ: «Η τέχνη του θεατή και η τέχνη του ηθοποιού συμβάλλονται για να παραχθεί η τρίτη τέχνη, που είναι η τέχνη της ζωής». Αυτό σε κρατάει ανοιχτό απέναντι στο ερώτημα «τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος».
Ήταν τολμηρός γιατί δεν συμβιβάστηκε.
Ήταν καυστικός γιατί είχε βαθιά αίσθηση του χιούμορ και μια απίστευτη τρυφερότητα.
Ήταν δάσκαλος γιατί κατάφερνε να εμπνεύσει όσους ήταν δίπλα του.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους του».
ΚΚΕ: Ο Βασίλης Παπαβασιλείου, άνθρωπος με οξύ πολιτικό νου και βαθιά καλλιέργεια
«Αποχαιρετούμε με θλίψη τον σπουδαίο σκηνοθέτη, ηθοποιό, δάσκαλο Βασίλη Παπαβασιλείου, άνθρωπο με οξύ πολιτικό νου και βαθιά καλλιέργεια», επισημαίνει από την πλευρά του το ΚΚΕ.
Τονίζει στη συνέχεια πως «έχοντας σκηνοθετήσει τριάντα παραστάσεις κλασσικών και σύγχρονων συγγραφέων σε διάστημα τριάντα ετών και ασχολούμενος παράλληλα με τη μετάφραση θεατρικών και πεζών κειμένων, ο Βασίλης Παπαβασιλείου πίστευε ότι το θέατρο είναι σπουδαία τέχνη, σπουδαία στιγμή του ανθρώπου, ότι το θέατρο είναι μεγάλο όπλο όταν μεριμνούμε για την ανθρώπινη κατάσταση».
Τέλος, αναφέρει ότι «το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».
Νέα Αριστερά: Μέσα από το έργο του υπερασπίστηκε τη δύναμη του λόγου
Από την πλευρά της η Νέα Αριστερά επισημαίνει ότι ο Βασίλης Παπαβασιλείου «μέσα από το έργο του υπερασπίστηκε τη δύναμη του λόγου, διεκδίκησε την προσπέλαση των υφιστάμενων δραματουργικών ορίων και καθιέρωσε τη δική του προσωπική ειρωνεία ως ένα ξεχωριστό βλέμμα μέσα στο ελληνικό θέατρο, που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο».
Η ανακοίνωση της Νέας Αριστεράς:
«Η Νέα Αριστερά αποχαιρετά με θλίψη τον Βασίλη Παπαβασιλείου, τον σημαντικότερο άνθρωπο του ελληνικού θεάτρου στην εποχή μας. Ένας διανοούμενος της σκηνής που με τόλμη και βαθιά πολιτική σκέψη, υπηρέτησε το θέατρο ως κίνηση στοχασμού και αναθεώρησης.
Μέσα από το έργο του υπερασπίστηκε τη δύναμη του λόγου, διεκδίκησε την προσπέλαση των υφιστάμενων δραματουργικών ορίων και καθιέρωσε τη δική του προσωπική ειρωνεία ως ένα ξεχωριστό βλέμμα μέσα στο ελληνικό θέατρο, που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο.
Υπηρέτησε άλλωστε το θέατρο υπό το πρίσμα της ακουστικής του δημοκρατικού λόγου, που εγκιβωτίζει με τον ίδιο τρόπο την ισονομία και τη διαφωνία, από την εποχή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, και μετά, του Σαίξπηρ, του Ρίτσου, της Μπριζίτ Ζακ έως σήμερα και για πάντα.
Μας δίδαξε την αναπαράσταση του δράματος και της κωμωδίας όπως ο ίδιος μέσα σε αυτά μαθήτευσε: ήταν μια πράξη συμμετοχής στα κοινά.
Η καλλιτεχνική μορφή του θα εξακολουθήσει να ρίχνει φως σε κάθε νεοελληνική σκηνή, μπροστά από την οποία οι θεατές μέσα από τη θεατρική εμπειρία θα παραμένουν πολίτες.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του».
Βενιζέλος: Τον αποχαιρετούμε με την αγάπη και τον θαυμασμό που προκαλούσε
Δήλωση για την απώλεια του σπουδαίου σκηνοθέτη και συγγραφέα έκανε και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος,
Όσα υπογραμμίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος:
Την ώρα που γράφω αυτόν το δύσκολο αποχαιρετισμό βλέπω τη μαγνητοσκοπημένη συζήτηση με θέμα «Θέατρο και Πολιτική» που είχε οργανώσει ο Κύκλος Ιδεών στις 16.3.2019 αμέσως μετά την παράσταση του έργου «Τους Ζυγούς Λύσατε» του Βασίλη Παπαβασιλείου / Φωκίωνα Καπνίδη στο Θέατρο Τέχνης στην οδό Φρυνίχου.
Ο Βασίλης / Φωκίων ως πολιτικός αρχηγός αλλά και ως ο ιστορικός του μέλλοντος συζήτησε με δημοσιογράφους, συγγραφείς, πολιτικούς για το ελληνικό ζήτημα υπό τις τότε συνθήκες. Ένα υπόδειγμα αυτοσχεδιασμού του θεατρικού συγγραφέα – σκηνοθέτη – ηθοποιού – θεωρητικού του θεάτρου και πρωτίστως ολιστικού διανοούμενου Βασίλη Παπαβασιλείου. Ένα ρεσιτάλ αίσθησης της Ιστορίας και της σχέσης Θεάτρου και Πολιτικής.
Αυτό το μοναδικό πρόσωπο που ταλαιπωρημένο ιατρικά έφυγε τα ξημερώματα, αποχαιρετούμε με την αγάπη και τον θαυμασμό που προκαλούσε και θα προκαλεί πάντα η σπάνια και πλήρης συρροή ευφυΐας, γνώσης και χαρίσματος που ήταν ο Βασίλης Παπαβασιλείου.
Αποφεύγω τα αυτονόητα και προφανή. Όλο το αποφατικό βάθος του Βασίλη μπορούσε να φανεί μόνο στο μεταίχμιο (δημόσιας) σκηνής και (ιδιωτικής) αφήγησης ανελέητα αυτοσαρκαστικής.
Αυτός ο Βασίλης δεν μπορεί να υποκλιθεί για τελευταία φορά στη σκηνή γιατί ήταν ο ίδιος μια πολυεπίπεδη σκηνή που την έστηνε όπου βρισκόταν κάθε φορά, που τη στήνει τώρα εκεί που βρίσκεται.
