Politica 89.8
Η ΕΕ δεν είναι Κίνα… πρέπει να φοβάται τους δασμούς του Τραμπ – Οι Αμερικανοί δεν χρειάζονται Audi ή Gucci
Την 9η Ιουλίου λήγει η προθεσμία που έδωσε η Ουάσιγκτον στις διαπραγματεύσεις για να αποφευχθεί η επιβολή δασμών 50% στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Ωστόσο, η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε σημαντικές παραχωρήσεις στις ΗΠΑ. Μπορεί η Ουάσιγκτον να έκανε πίσω με τη Κίνα, αλλά είναι οι Ευρωπαίοι είναι το ίδιο σκληρά καρύδια;
Δεδομένου ότι ο συνολικός όγκος συναλλαγών μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ ανέρχεται στο 1 τρισ. δολ., ένας εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο μεγαλύτερων εμπορικών εταίρων του κόσμου θα ήταν ένα γεγονός ιστορικής σημασίας.
Παρ’ όλα αυτά η Ε.Ε. δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε σημαντικές παραχωρήσεις στις ΗΠΑ.
Ενώ λοιπόν οι Ευρωπαίοι θέλουν να πολεμήσουν τη Ρωσία στο ανατολικό μέτωπο, ταυτόχρονα δείχνουν έτοιμοι να πολεμήσουν στο «δυτικό» τις ΗΠΑ.
Αν όμως το μπλοκ νομίζει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο, τότε ο έγκριτος Γερμανός δημοσιογράφος Βόλφγκανγκ Μινχάου του εύχεται καλή τύχη, γιατί θα τη χρειαστεί.
Σε ανάλυσή του στο The Unherd ο Μινχάου εξηγεί τους λόγους που η ΕΕ δεν έχει ισχυρά χαρτιά έναντι των ΗΠΑ για τρεις απλούς λόγους:
Ομόλογα
Ο πρώτος λόγος που ο Τραμπ θα μπορούσε να υποχωρήσει σε έναν πόλεμο θα ήταν μια κατάρρευση της αγοράς ομολόγων. Ήδη υποχώρησε όταν οι αγορές πανικοβλήθηκαν για τους δασμούς του την Ημέρα της Απελευθέρωσης. Ωστόσο, ο Μινχάου, δεν είναι καθόλου πεπεισμένος ότι αυτή η προοπτική θα τον κάνει να είναι ευγενικός απέναντι στην ΕΕ.
«Ένας πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να κάνει πράγματα για να καταστείλει μια κρίση στην αγορά ομολόγων, όπως να αναγκάσει την κεντρική τράπεζα και τις τράπεζες να αγοράσουν κρατικά ομόλογα» λέει.
Ένας ή μία πρόεδρος της Κομισιόν είναι ανίσχυρος
Δεύτερον, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δεν είναι ισότιμος εταίρος στις εμπορικές συνομιλίες. Δεν μπορεί να αναγκάσει τους Γάλλους να ανοίξουν τις γεωργικές τους αγορές στο αμερικανικό βοδινό κρέας ή να χαλαρώσει την κανονιστική προστασία που ταλαιπωρεί τους Γερμανούς κατασκευαστές αυτοκινήτων. Ό,τι και να προσφέρει, πρέπει πρώτα να λάβει την έγκριση των ηγετών της ΕΕ.
«Είναι πιο εύκολο για την ΕΕ να πει Όχι στις 24 επίσημες γλώσσες της ΕΕ παρά να πει Ναι, επειδή ένα Ναι θα απαιτούσε τη συμφωνία των 27 ηγετών της ΕΕ» λέει ο Μινχάου.
Αντίθετα, εξηγεί πως ένας ιδανικός ομόλογος του Τραμπ σε μια διαπραγμάτευση είναι ένας βασιλιάς, ένας τύραννος ή ένας Βρετανός πρωθυπουργός Σε θέματα όπως το εμπόριο ή οι επενδύσεις, είναι όλοι κύριοι παράγοντες. «Αν ο Κιρ Στάρμερ πει ότι τα πρότυπα τροφίμων θα μειωθούν, θα μειωθούν. Έχει μια τεράστια πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι κύριος παράγοντας. Είναι περισσότερο σαν μεσίτης ακινήτων. Συλλέγει προσφορές προς εξέταση».
Τα Gucci δεν θα λείψουν
Τρίτον, o Tραμπ θα υποχωρούσε σε δασμολογικό πόλεμο με τους Ευρωπαίους εάν καταλάβαινε ότι κινδυνεύει η εφοδιαστική του αλυσίδα.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο γελοίος εμπορικός πόλεμος του με την Κίνα κατέρρευσε» λέει ο Μινχάου. «Σε κάποιο σημείο, οι δασμοί των ΗΠΑ σε κινεζικά προϊόντα έφτασαν έως και το 145%. Με αυτούς τους ρυθμούς, δεν πραγματοποιείται κανένα εμπόριο. Το λιμάνι του Λος Άντζελες έγινε πολύ ήσυχο, πολύ γρήγορα. Τα ράφια στο Walmart άδειασαν. Ο Τραμπ δέχτηκε πολλά παράπονα από εταιρείες που βασίζονταν σε κινεζικές εισαγωγές για τις αλυσίδες εφοδιασμού τους – συχνά απλώς μικρά μικροαντικείμενα που είναι δύσκολο να βρεθούν αλλού. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι τα κινεζικά προϊόντα έγιναν ξαφνικά πιο ακριβά. Δεν ήταν πλέον προς πώληση».
Μπορεί σε έναν εμπορικό πόλεμο ο εισαγωγέας έχει το πάνω χέρι, αλλά ο Μινχάου λέει πως εξαρτάται τι εισάγει και οι Κινέζοι έχουν γίνει πολύ σημαντικοί για τη Δύση.
«Αλλά η ΕΕ δεν είναι Κίνα» λέει ο αναλυτής. «Εξάγει πολυτελή αυτοκίνητα, όπως Porsche και Ferrari. Οι κύριες εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Ευρώπη είναι πετρέλαιο, φυσικό αέριο και αεροπλάνα, και φυσικά ψηφιακές υπηρεσίες. Η ίδια η ΕΕ δεν είναι παράγοντας στον ψηφιακό κόσμο. Μπορεί να επιβάλει τιμωρητικούς φόρους στις ψηφιακές υπηρεσίες, αλλά αυτό θα ήταν βαθιά αντιδημοφιλές στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να προμηθευτεί τις ψηφιακές υπηρεσίες της από κανέναν άλλον, εκτός από την Κίνα. Χρειάζεται επίσης απεγνωσμένα αμερικανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Οι Αμερικανοί όμως δεν χρειάζονται μια Porsche ή μια τσάντα Gucci που παράγουν οι Ευρωπαίοι. Επίσης τις αναγκαίες εργαλειομηχανές από τη Γερμανία, μπορούν να τις βρουν και αλλού, όπως στη Νότια Κορέα. Όσο για τα φαρμακευτικά προϊόντα, έχουν αποθέματα στις αποθήκες τους.
Μπορεί οι Ευρωπαίοι να φαίνονται κάπως αισιόδοξοι βρίσκονται σε ισχυρότερη θέση, αλλά ο Μινχάουν διαφωνεί κάθετα.
«Βλέπω την ΕΕ περισσότερο εξαρτημένη από την εμπορική σχέση με τις ΗΠΑ παρά το αντίστροφο. Η Κίνα είναι το αφεντικό στην εμπορική σχέση ΗΠΑ-Κίνας. Αλλά οι ΗΠΑ είναι το αφεντικό στην εμπορική σχέση ΗΠΑ-ΕΕ. Με άλλα λόγια, η ΕΕ δεν είναι η Κίνα.
