Ο ενθουσιασμός των Παλαιστινίων για την κατάπαυση του πυρός και ο φόβος για την επόμενη μέρα

«Κανείς δεν είναι πιο χαρούμενος από τους Παλαιστινίους που θα σταματήσουν οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ. Κανείς. Επιτέλους μπορούμε να αρχίσουμε να εντοπίζουμε και να θάβουμε τους νεκρούς μας, να μαζεύουμε τους αγαπημένους μας από τα ερείπια και να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε, συλλογικά, τι περάσαμε τα τελευταία δύο χρόνια. Κάθε μέρα, για δύο χρόνια, αγκαλιάζαμε ο ένας τον άλλον, σωματικά και με τα λόγια μας, προστατεύοντας ο ένας τον άλλον από την ατελείωτη ψυχολογική βία και την απάνθρωπη μεταχείριση. Είδαμε την πιο εξελιγμένη τεχνολογία να μετατρέπεται στις πιο ανελέητες μηχανές θανάτου, να τεμαχίζει τα σώματα των παιδιών με μια σκληρότητα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα. Είδαμε ξανά αυτό που συνέβη στους γονείς και τους παππούδες μας τον περασμένο αιώνα, με αυτή την αδίστακτη καταστροφή των ερειπίων της Παλαιστίνης στα χέρια ανθρώπων που ποτέ δεν νοιάστηκαν για αυτήν. Είμαι ενθουσιασμένη και ανακουφισμένη που ίσως τελείωσε. Όλοι είμαστε. Μπορώ να αναπνεύσω. Μπορούμε να αναπνεύσουμε. Ωστόσο, ανησυχώ».
Αυτά έγραφε η Νταινάνα Μπούτου, δικηγόρος και αναλύτρια, με έδρα τη Χάιφα, πρώην νομική σύμβουλος της παλαιστινιακής διαπραγματευτικής ομάδας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, στην ιστοσελίδα Zeteo την Πέμπτη.
Δεν είπε τίποτα λιγότερο από τις σκέψεις όλων των Παλαιστίνιων. Τις σκέψεις όλων όσων παρακολουθούν το αιματοκύλισμα της Γάζας εδώ και δύο χρόνια.
Όταν ένας λαός διαπραγματεύεται το τέλος της γενοκτονίας
Για την Μπούτου είναι αποκρουστικό το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι κλήθηκαν να διαπραγματευτούν το τέλος της γενοκτονίας του λαού τους. Οι Παλαιστίνιοι κλήθηκαν «να διαπραγματευτούν το τέλος του λιμού «με το ίδιο το κράτος που τους υπεβαλε να λιμοκτονούν, τους βομβαρδίζει και καταστρέφει τα σπίτια τους, και υποστηρίζει την εθνοκάθαρση μας; Με τη χώρα που έχει μπλοκάρει τουλάχιστον 50 πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια και έχει απαγάγει εκατοντάδες άτομα από διεθνή ύδατα, όλα για να τους εμποδίσει να δώσουν γάλα σε μωρά στη Γάζα; Αλήθεια; Η γενοκτονία επιβάλλει σε κάθε χώρα του κόσμου να παρέμβει για να σταματήσει το Ισραήλ, όχι στα θύματα να «διαπραγματευτούν» με το Ισραήλ για να τα λυπηθεί» αναφέρει χαρακτηριστικά η Μπούτου.
Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ, όπως λέει: «Η τελευταία συμφωνία απαιτεί από το Ισραήλ να αποσυρθεί από τμήματα της Γάζας, αλλά όχι από όλη τη Γάζα, και οι Ισραηλινοί αιχμάλωτοι να παραδοθούν σε αντάλλαγμα για Παλαιστινίους. Η βοήθεια θα «πλημμυρίσει» τη Γάζα. Ακούγεται παράξενα οικείο, σωστά; Πράγματι, είναι. Αυτή είναι ουσιαστικά η ίδια συμφωνία που υπογράφηκε τον Ιανουάριο του 2025 και που το Ισραήλ αποφάσισε να παραβιάσει τον Μάρτιο του 2025».
Οι Παλαιστίνιοι παρά τη συμφωνία εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το κράτος του Ισραήλ θα συνεχίσει να εμποδίζει μία σειρά αγαθών να περάσουν στη Γάζα, θα ελέγχει το μέγεθος των φορτίων και το μέγεθος της βοήθειας, θα επιβάλλει καθυστερήσεις και θα επιχειρήσει να δυσκολέψει την κατάσταση.
Ο φόβος των Παλαιστινίων
Η Μπούτου εκφράζοντας τους φόβους των Παλαιστινίων αμφισβητεί ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος θα κάνει οτιδήποτε για να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ και βασίζει τις αμφιβολίες της στην πρόσφατη ιστορία. Βάζει δε σειρά ερωτημάτων τι θα συμβεί ότταν το Ισραήλ αρνηθεί να αποσυρθεί πλήρως από τη Γάζα, τι θα γίνει όταν το Ισραήλ συνεχίσει να ρίχνει drones, βόμβες και να πλήττει με άλλα θανατηφόρα όπλα τη Γάζα.
Για την Μπούτου η απάντηση στο ποιος θα σταματήσει το Ισραήλ να συνεχίσει την πρακτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα η απάντηση είναι «κανείς».
Γιατί «αν η διεθνής κοινότητα δεν σταμάτησε το Ισραήλ από το να διαπράξει γενοκτονία, φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα το σταματήσει όταν συνεχίζει να διαπράττει καθημερινά πράξεις ακραίας βίας εναντίον των Παλαιστινίων. Τώρα αναμένεται από εμάς να το ανεχτούμε αυτό· αυτό έχει γίνει η νέα κανονικότητα».
Και χαρακτηρίζει «ομήρους» τους πάνω από 11.000 Παλαιστίνιους κρατούμενους σε πολλούς από τους οποίους όπως επισημαίνει δεν έχουν κατηγορηθεί «για κανένα αδίκημα και κρατούνται σε απομόνωση».
Σύμφωνα με την Μπούτου «εφαρμόζοντας τη λογική του Ισραήλ (όχι τη δική μου), αν είναι επιτρεπτό να εκτελεστούν ή να τραυματιστούν περίπου το 20% του πληθυσμού της Γάζας, να ισοπεδωθεί σκόπιμα η μεγαλύτερη παλαιστινιακή πόλη, να καταστραφεί το 90% των παλαιστινιακών σπιτιών, να επιτεθούν σε κάθε νοσοκομείο και σχολείο για 248 Ισραηλινούς ομήρους, ποια είναι η επιτρεπτή ενέργεια για να εξασφαλιστεί η απελευθέρωση 11.000 Παλαιστινίων ομήρων;»
Να μην αποστρέψει ο κόσμος το βλέμμα του από την Παλαιστίνη
Κλείνει δε προειδοποιώντας πως «εδώ βρίσκεται το πρόβλημα: αν ο κόσμος αποστρέψει το βλέμμα του από την Παλαιστίνη, όπως φοβάμαι ότι θα συμβεί τώρα που υπάρχει μια «συμφωνία» και τα μέρη «διαπραγματεύονται», τότε η παγκόσμια δημόσια κατακραυγή και η δυναμική που απαιτεί να λογοδοτήσει το Ισραήλ θα διαλυθούν. Με το να του επιτραπεί να διαπραγματευτεί για κάτι που δεν πρέπει ποτέ να απαιτείται να διαπραγματευτεί, το Ισραήλ θα ξεφύγει κυριολεκτικά με τη γενοκτονία».
Και αυτό είναι το κύριο ερώτημα. Αν αυτή η συμφωνία μπορεί να λειτουργήσει ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το Ισραήλ, να επιτρέψει να ξεχαστούν όλα όσα έγιναν δύο χρόνια ως μία «απάντηση» που ξεπέρασε κάθε λογική, απέναντι στο έγκλημα της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023 και αν τελικά ο κόσμος, όχι οι κυβερνήσεις, θα επιτρέψει να αφεθούν οι Παλαιστίνιοι για μία ακόμα φορά στη λήθη και στο έλεος του Κράτους του Ισραήλ.
Και ο τρόμος να γίνει η νέα κανονικόητα, παράδειγμα για όλους…