Politica 89.8
Toυ Δημήτρη Τσιχλάκη*
Του παν θα βάλεις το χακί, θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις. Με αφορμή το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, παραθέτω τις παρακάτω σκέψεις:
Πρόεδρος Ζελένσκι: Ένας ηθοποιός σε τηλεοπτικό σίριαλ, ένας τραγουδιστής που δεν δίστασε να φορέσει ακόμα και γόβες, κατάφερε να ανέλθει, σχεδόν τυχαία, στην εξουσία και, εσχάτως, να μετατραπεί σε πραγματικό ηγέτη μιας ολόκληρης χώρας.
Αναρωτιέμαι…. ο φίλτατος Πούτιν έχει χάσει ή έχει κερδίσει αυτή την παρτίδα στο πόλεμο; Αν τελικά τον σκοτώσει, θα έχει δημιουργήσει έναν ήρωα, ενώ αν διαπραγματευθεί ίσως και να ηττηθεί από ένα κωμικό ηθοποιό. Για τον Ρώσο μονάρχη, ο Ζελένσκι είναι ένας ναζί ναρκομανής και γελοίος ηθοποιός (καμία αναφορά στις σπουδές αλλά και στις επιτυχημένες επιχειρήσεις του).
Με στρατιωτική ένδυση και ένα μόνιμο χαμόγελο ελπίδας στα χείλη στέλνει κουράγιο στον λαό του ενώ χρησιμοποιεί συναίσθημα στον λόγο του όταν επικοινωνεί με τους ηγέτες της Δύσης. Και σίγουρα θα μου πείτε οι θεατρικές του ικανότητες στην υποκριτική ίσως τον βοηθούν να εκφράζεται εντονότερα με τα κοινά, αλλά όπως και να έχει, ο άνθρωπος βιώνει τον πόλεμο, τον κίνδυνο της ζωής, τον θάνατο, την καταστροφή κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Ο Πούτιν θεωρούσε ότι ο ήρωας των Ουκρανών δεν είχε τα κότσια να σταθεί δίπλα στον λαό του. Θα έφευγε στην Ευρώπη και θα επιχειρούσε να ενθαρρύνει τον λαό του μέσω του Facebook. Θα κατέληγε φρουρούμενος σε μια σπιταρόνα να παίζει τον ρόλο του ηγέτη χλευάζοντας με ασφάλεια τον Ρώσο μονάρχη μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Και όμως! Εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται. Κατεβαίνει στο καταφύγιο με την ομάδα του και ανεβαίνει ξανά στους δρόμους. Αγνοείται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δίνει το δυναμικό του παρών κατά τη διάρκειας της νύχτας.
Η δολοφονία του είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο. Αν ο Πούτιν σκοτώσει τον Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος δεν θα γίνει μόνο ήρωας για την πατρίδα του, αλλά και για ολόκληρο το κόσμο. Θα γίνει το απόλυτο σύμβολο της ηγεσίας που κάθε λαός ονειρεύεται να έχει.
