Politica 89.8
Δήλωση του Μ. Συντυχάκη για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, ο Μ. Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης με τη Λαϊκή Συσπείρωση, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η φετινή 8 Μάρτη, σχεδόν ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις εργατοϋπαλλήλους, τις αυτοαπασχολούμενες, τις άνεργες, τις μαθήτριες – φοιτήτριες, τις νέες μητέρες, τις επιστήμονες, τις αγρότισσες, όλο τον λαό μας, αντιμέτωπους με την ανασφάλεια, τα αδιέξοδα, τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και των μέτρων τα οποία παίρνονται στο όνομά της. Να ασφυκτιούν από μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις, από το σμπαράλιασμα της οικογενειακής, προσωπικής ζωής.
Αντιμέτωπους με τα μεγάλα προβλήματα στην προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, την κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων Υγείας, την εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών που βάζουν τις ανάγκες των πολλών, την υγεία του λαού, στο ζύγι «κόστους –οφέλους».
Βρίσκει τις πρόσφυγες και μετανάστριες να κρατούνται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες σε δομές στη νησιωτική ή την ηπειρωτική χώρα, εγκλωβισμένες στα κέντρα – κολαστήρια.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, αυξάνονται τα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών, ακόμα και ανήλικων παιδιών. Εκτός από την ατομική ευθύνη των δραστών τέτοιων εγκληματικών πράξεων, που πρέπει να αποδοθεί από τη Δικαιοσύνη, βγαίνουν στο «φως» οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διευκολύνουν τη δράση τους. Γιατί η βία, η πολύμορφη βία, σε βάρος των γυναικών, πηγάζει από το «δίκαιο» που επιβάλλει ο καπιταλισμός: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η 8η Μάρτη 1857 ήταν η μέρα που οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης βγήκαν στην απεργία και συγκρούστηκαν με τα αφεντικά-εκμεταλλευτές τους και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής.
Αυτό το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο της 8ης Μάρτη φωτίζει για τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες τους, με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, για τα σύγχρονα δικαιώματά τους στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο. Απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ και εργοδοσίας, κόντρα στον «ρεαλισμό» της ζωής με ελάχιστα δικαιώματα, με την άθλια κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, με απολύσεις, χωρίς ωράρια, απληρωσιά, χωρίς εισόδημα.
Σήμερα, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι καπιταλισμός δεν μπορεί να παραχωρήσει πραγματική ισοτιμία, γιατί αυτή έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα. Να συνειδητοποιήσουν ταυτόχρονα τη δύναμή τους!
Από τη θέληση και δράση της γυναίκας, από τη συμμετοχή της σήμερα στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, εξαρτάται πόσο γρήγορα μπορούν να δρομολογηθούν οι ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία, για την πραγματική ισοτιμία, για τη λαϊκή εξουσία, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.».
