Politica 89.8
Γροθιά στο στομάχι ή ανάρτηση της συναδέλφου Αντ. Ανδρεάκη για το περιστατικό με όπλο στα Ανώγεια (από όχημα μάλλον του… ΟΠΕΚΕΠΕ)
Tι αναφέρει σε ανάρτηση της η δημοσιογράφος Αντιγόνη Ανδρεάκη.
Εδώ με βλέπετε λίγα λεπτά πριν…
Λίγα λεπτά πριν από την στιγμή που ένα αυτοκίνητο πολυτελείας σταμάτησε σε πλατεία των Ανωγειων,έβγαλε από το παράθυρο την κάνη ενός καλασνικοφ και έριξε ριπές στον αέρα.
Δίπλα από το αυτοκίνητο περπατούσαν επισκέπτες.
Στην πλατεία καθόμασταν με τα παιδιά και τους φίλους μας.
Είδα την κάνη να βγαίνει από το αυτοκίνητο και για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα πως δεν συνέβαινε.
Μου ήταν αδιανόητο να πιστέψω πως αυτό συνέβαινε στα Ανώγεια.
Αλλά και οπουδήποτε αλλού στην Κρήτη να το βίωνα πάλι δεν θα το αιτιολογούσα…
Λίγες ώρες νωρίτερα βρισκόμασταν στο σπίτι του Βοσκού ανάμεσα σε καθηγήτριες και φοιτητές του Πανεπιστημίου Κρήτης συζητώντας για τα άστρα και τους γαλαξίες.
Λίγα λεπτά αργότερα φεύγοντας από την πλατεία κάτοικος μας κάλεσε να μας φιλέψει παγωμένο καρπούζι , χωρίς καν να μας γνωρίζει.
Δεν είναι όλα τα δάκτυλά ίδια …
Και σίγουρα δεν κοιτούν όλα τα βλέμματα προς στην ίδια κατεύθυνση.
Η αποποίηση της ευθύνης όμως βαραίνει τις φωνές αυτού του τόπου.
Γιατί έχει ευθύνη ο τόπος για τα δεκάχρονα, που είδα να οδηγούν τα αυτοκίνητα στα Ανώγεια.
Δεν είδα μια μεμονωμένη περίπτωση .
Είδα δεκάδες αυτοκίνητα.
Που κύκλωναν το χωριό όλη νύχτα….
Φοβάμαι πως στον τόπο που γεννήθηκαν ελεύθερες ιδέες,σπουδαίοι άνθρωποι του λόγου,του πνεύματος, της επιστήμης,της κοινωνίας, φύτρωσαν και τα «φρούτα» μιας σύγχρονης κατακριτέας ιδεολογίας που «ξανοίγεις δεν ξανοίγεις»,θα στρέψουν πάνω τους το βλέμμα τους, ακόμη κι αν αυτό γίνει με τον φόβο της ζωής σου….
Είναι,δεν είναι, μεμονωμένο περιστατικό, αυτό το ξέρουν καλά οι κάτοικοι του χωριού.
Δεν πήγα εγώ στα Ανώγεια ένα βράδυ για να τους ανακαλύψω την Αμερική….
Όσοι όμως γνωρίζουν που πέφτει η Αμερική,έχουν χρέος να απομονώσουν εάν πια μπορούν,εκείνους που για κανένα λόγο και καμία αιτία θα αμαυρώνουν την ιστορία ενός τόπου που χρειάστηκαν δεκαετίες για να γραφτεί και λίγα χρόνια για να αμαυρωθεί.
Τα αίτια είναι γνωστά για το πώς αυτές οι «φυλές»εξαπλώθηκαν σαν γάγγραινα σε τόπους ξεχωριστούς.
Όμως ακόμη και οι αρρώστιες θεραπεύονται αρκεί να αποδεχθείς το αίτιο και να πάρεις το φάρμακο.
Ξέρω πως πολλοί μου φίλοι από τα Ανώγεια θα νιώσουν άβολα με όσα γράφω.
Αν όμως το δικό τους παιδί βρεθεί στην ίδια υποψία κινδύνου που βρέθηκε το δικό μου ίσως και να καταλάβουν ….
Ίσως και πάλι όχι .
Αλλωστε το περσινό περιστατικό με τον ξυλοδαρμό νέου από την Αθήνα γιατί φορούσε σκουλαρίκι δεν είδα και πολύ να αλλάζει τον ρου της ιστορίας.
Ο νεαρός φέτος ήρθε μόνο για μια ημέρα και οι υπόλοιποι κοίταξαν τις δουλειά τους…
Ξέρω πως σε κάθε τόπο κατοικούν άνθρωποι που η σοφία τους ξεπερνά τον λόγο μου.
Συνετοί που πονούν και αγαπούν τον τόπο τους όσο κανείς.
Σε αυτούς πέφτει το βάρος της ευθύνης.
Να κοιτάξουν το θεριό κατάματα και να το σκοτώσουν πριν κατασπαράξει και το υγιές κομμάτι του τόπου.
Του κάθε τόπου της Κρήτης,που ζει σε αυτό τον παραλογισμό τα τελευταία χρόνια.
Που η αστυνομία θέλει,αλλά δεν μπορεί.
Που οι πολιτικοί σιωπούν για να μην χαθούν τα ψηφαλακια.
Που και εκείνοι που ονειρεύονταν καλύτερες ημέρες παρέδωσαν το πνεύμα τους γιατί οι «άλλοι» ήταν περισσότεροι…
«Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία.»…
Η πατρίδα της μνήμης μας, πρέπει να προστατεύεται ως άλλη Ιθάκη…
Αλλιώς να δώσουμε τα κλειδιά να πάμε όλοι στα σπίτια μας και να κοιτάμε τις δουλειές μας…
Υ.Γ:
Ο τύπος με το καλασνικοφ, ξαναγύρισε μετά από λίγα στην πλατεια.
Αυτη την φορά πεζός με το όπλο του.
Συνεχιζε να ρίχνει ριπές πιωμένος στον αέρα….
Η ιστορία απόψε σε κάποια άλλη γωνιά της Κρήτης μπορεί και να επαναλαμβάνεται…
Δεν έχει σημασία ο τόπος, είτε ο πρωταγωνιστής…
Έχει σημασία που όλα αλλάζουν και οι παθογένειες μας παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες….
Και η σιωπή απέναντι στην όποια μορφή βίας, είναι συνενοχή
Politicantis
