Νίκος Χιδίρογλου: Νέα δεδομένα και ανατροπές

Η οπαδός του Ντόναλντ Τραμπ María Corina Machado (στη φωτογραφία), ηγέτης της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, είπε στην ισπανική εφημερίδα “EL PAÍS”, μετά την ανακοίνωση για το Βραβείο Νόμπελ: “Maduro decide, pero va a salir con o sin negociación”.

 «Ο Μαδούρο αποφασίζει, αλλά θα φύγει με ή χωρίς διαπραγμάτευση».

 Ο σοσιαλισμός και οι σύμμαχοί του, τα λερά ιδεολογήματα της ελευθεριότητας ηττώνται κατά κράτος.

Οι συντηρητικές αξίες επικρατούν, αν και οι θυσίες είναι πολλές.

Ο αγωνιστής της ελευθερίας της έκφρασης Charlie Kirk δείχνει το δρόμο, ο οποίος παραμένει ανηφορικός. Πλέον όμως, το ηρωικό πρότυπο επανέρχεται και οι αγωνιστές είναι πολλοί.

Μην ξεχνάτε ότι η Δεξιά στη Δύση έχει και άλλον έναν αντίπαλο: τη γραφειοκρατία, η οποία δεν επιθυμεί αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά μόνο τη διαιώνιση των – σε πολλές περιπτώσεις ανήθικων – προνομίων της.

Η αριστερά του ολοκληρωτισμού υποχωρεί παντού. ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός τελειώνουν, όσο και αν επενδύουν σε λούμπεν ακροατήρια, όπως αυτό της Χαμάς των σφαγέων, των άλλων ισλαμιστών και των παράνομων και μη ενσωματωμένων μεταναστών. Στην Κίνα ο μαοϊσμός “αγάπησε” εδώ και καιρό τον καπιταλισμό (με καλά αποτελέσματα στο οικονομικό πεδίο, είναι η αλήθεια – αλλά, μέχρι εκεί, καθώς η ανελευθερία παραμένει). Αλλά, όσον αφορά στην Ταΐβάν, καλά θα κάνει το Πεκίνο να κάτσει ήσυχα.

Ο Μαδούρο βρυχάται, αλλά παρασκηνιακά προσπαθεί να πετύχει μια συμφωνία με τον Τραμπ, ο οποίος του βυθίζει τα ναρκόπλοια που προσεγγίζουν τις αμερικανικές ακτές. Διότι έτσι πρέπει για να προστατεύσει την αμερικανική νεολαία και διότι μπορεί. Οι αριστεροί προκάτοχοί του, Ομπάμα και Μπάιντεν, δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν, ενώ είχαν αγκαλιάσει το ελευθεριακό μοντέλο και τις παρδαλές θεωρήσεις του.

Συμφωνία θέλει ο Μαδούρο; Ούτε καν. Το αιμοσταγές “σοσιαλιστικό” καθεστώς του θα πέσει και οι παρακρατικοί δολοφόνοι του που περιφέρονται τις νύχτες πάνω σε κινεζικές μοτοσικλέτες στο Καράκας και σε άλλες πόλεις, σκοτώνοντας όποιον βρίσκουν μπροστά τους, θα τιμωρηθούν πολύ αυστηρά από το λαό της Βενεζουέλας.

 Οι δε φριπαλεστάιν και υποστηρικτές του Μαδούρο στη Δύση, βλ. ο rebranding, οι Podemos, η Μορτάγκουα, ο ξεπεσμένος ΣΥΡΙΖΑ και κάνα-δύο άλλοι) το έχουν ήδη ρίξει στην κλάψα. Έρχεται η σειρά της Κούβας (όπου 10.000 πολιτικοί κρατούμενοι, “αντεπαναστάτες” τους αποκαλεί το καθεστώς της Αβάνας, στενάζουν στις φυλακές), της Νικαράγουας και κάνα-δύο άλλων που έχουν την κακή και όχι τόσο δημοκρατική συνήθεια να φυλακίζουν – περιβάλλοντας μάλιστα τις βρωμιές τους με “θεσμικό” μανδύα – τους πολιτικούς τους αντιπάλους (βλ. Βραζιλία). ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΤΟΥ. Οι ηρωικές Damas de Blanco  στην Κούβα, δείχνουν το δρόμο.

 Το φως θα νικήσει και οι 75 σύζυγοί τους που βρίσκονται στις φυλακές από το 2003, θα ελευθερωθούν, όπως και όλο το νησί.

Λοιπόν, ο Τραμπ ήρθε για να επαναχαράξει τον γεωπολιτικό χάρτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Από εδώ και πέρα, οι ειδήσεις καθημερινά θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μη νομίζετε ότι ο Τραμπ τελείωσε με το Ιράν. Μη νομίζετε ότι ο Τραμπ τελείωσε με τη Χαμάς. No way.

 Ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει αυτή τη στιγμή μια μεγάλη εκκρεμότητα: την Ουκρανία. Έτσι όπως το “έστησαν” οι Δημοκρατικοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους, ποντάροντας και στη γνωστή αδιαλλαξία της Μόσχας, δύσκολα θα δούμε λύση εκεί. Χειρότερη παγίδα για την παγκόσμια ειρήνη δεν θα μπορούσε να έχει στηθεί.

Αλλά, οι νεοσυντηρητικοί σύμμαχοι των αριστερόστροφων και πολεμοκάπηλων Δημοκρατικών (πήξαμε στις ανίερες συμμαχίες), ήξεραν εδώ τι έκαναν και τι πρόβλημα θα κληρονομούσαν στους Ρεπουμπλικάνους. Τα περιθώρια είναι τώρα ασφυκτικά, διότι ο Λευκός Οίκος δεν θέλει η Μόσχα και το Πεκίνο να έρθουν πιο κοντά.

 Άρα, η πίεση από την Ουάσιγκτον για το τέλος των εχθροπραξιών πρέπει να είναι λελογισμένη. Εδώ απαιτείται μαεστρία από τον Λευκό Οίκο, που έχει ως προτεραιότητά του για τη Δύση γενικότερα, τη συντριβή της τρισάθλιας κουλτούρας της αφύπνισης (wokeness) που καταρρακώνει τις κοινωνικές σχέσεις και συνιστά έναν αφόρητο ζυγό.

Αλλά, το λουτρό αίματος στην Ουκρανία δεν μπορεί να συνεχιστεί, όπως επιθυμεί διακαώς η Ευρώπη· δεν καταλαβαίνει η ΕΕ ότι παρατείνοντας τον πόλεμο, κινδυνεύει να τον μετατρέψει από proxy σύγκρουση σε κάτι άλλο και δη ανεξέλεγκτο. Ουδείς συνετός δικαιούται να φλερτάρει με έναν πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Πρέπει λοιπόν να βρεθεί λύση. Οι δε Βρυξέλες που φοβούνται την επέκταση του μοντέλου της illiberal democracy στη Γηραιά Ήπειρο, δεν λαμβάνουν υπόψη τους α. τα πολιτικά χαρακτηριστικά εκάστου ευρωπαϊκής κοινωνίας, β. τις δικές της αποτυχίες σε μείζονα ζητήματα όπως είναι το δημογραφικό, το μεταναστευτικό και η ασφάλεια, το στεγαστικό και ο πληθωρισμός.

 Η δε υπονόμευση της κοινωνικής κινητικότητας, στερεί από τους νέους την προοπτική. Αυτά ενδιαφέρουν τους πολλούς και όχι οι φοβίες των χωρών της Βαλτικής και τα ξεπερασμένα σοσιαλδημοκρατικά προτάγματα, που δυστυχώς έχουν υιοθετηθεί στην ολότητά τους από τον κάθε άτολμο και αντιμεταρρυθμιστή που μετέχει στα κοινά της Γηραιάς Ηπείρου.