Politica 89.8
Οι κόκκινες γραμμές της Ελλάδας στις διαβουλεύσεις με την Αίγυπτο
Της Αλεξίας Τασούλη
Για πολλά και σύνθετα νομικά θέματα και μάλιστα στην αραβική γλώσσα κάνει λόγο η κυβέρνηση η οποία έχει από την Παρασκευή στα χέρια της το σύνολο της απόφασης των 160 σελίδων του Εφετείου της Ισμαηλίας για την υπόθεση της Αγίας Αικατερινής στη Μονή Σινά της Αιγύπτου.
Η κυβέρνηση παραδέχεται ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα δεν είναι μαύρο-άσπρο και ότι το αιγυπτιακό δικαστήριο δεν αναφέρει στην απόφαση του θέματα που αφορούν στην ιδιοκτησία της μονής . Αναφέρει όμως ότι η μονή της Αγίας Αικατερίνης δεν έχει ιδιοκτησία στους πέριξ χώρους .
Η κόκκινη γραμμή όπως είπε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα , από τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι στην τελευταία τους συνάντηση στην Αθήνα.
Επανέλαβε ότι το «στοίχημα» είναι μία «θεσμική μόνιμη λύση, η οποία και είναι ένα πάγιο αίτημα της Μονής Σινά», ενώ σχολίασε για τα κόμματα της αντιπολίτευσης πως «όλοι αυτοί που μιλάνε δεν ξέρουν και πού πέφτει η Μονή».
Το ζήτημα, όπως σημείωσε, είναι «να μην υπάρχει αβεβαιότητα και αμφιβολία. Η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες πολύ πριν πάρει δημοσιότητα το θέμα».
Με αυτά τα δεδομένα, η επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Κάιρο μεθαύριο, με επικεφαλής τον υπουργό εξωτερικών, αναμένεται να είναι αρκετά δύσκολη και καθόλου βέβαιο ότι θα στεφθεί με επιτυχία. Διότι οι χειρισμοί που απαιτούνται από τον κ. Γεραπετρίτη, είναι εξαιρετικά λεπτοί, καθώς από τη μία η Ελλάδα θέλει να ανατρέψει εν μέρει τη δικαστική απόφαση αλλά ταυτόχρονα να μην διαταράξει και τις καλές διπλωματικές σχέσεις που έχει οικοδομήσει με την Αίγυπτο τα τελευταία χρόνια.
Οσο και αν ο πρόεδρος της Αιγύπτου είναι ισχυρός και ελέγχει το κράτος, τα αιγυπτιακά δικαστήρια έχουν αρκετή αυτονομία, την οποία δεν μπορεί εύκολα ο Σίσι να προσπεράσει και να εκτεθεί και πολύ περισσότερο να φανεί ότι σύρεται πίσω από τη βούληση μια ξένης χώρας. Στο υπουργείο εξωτερικών έγιναν αρκετές συσκέψεις τα τελευταία εικοσιτετράωρα προκειμένου να χαραχτεί η στρατηγική η οποία πρέπει να ακολουθηθεί εν όψει της συνάντησης.
Eνα ισχυρό επιχείρημα είναι ότι η ίδια η Αίγυπτος έχει αποδεχθεί εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο της UNESCO, τη Μονή ως νόμιμο ιδιοκτήτη των κτιρίων και των χώρων της, αφήνει εκτεθειμένο το Κάιρο έναντι της Μονής και του διεθνούς οργανισμού.
«Η Μονή αποτελεί ιδιοκτησία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και ανήκει στην Αρχιεπισκοπή του Σινά. Υπό το ιεραρχικό σύστημα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι αυτοδιοικούμενη και ανεξάρτητη, υπό τη διοίκηση του Ηγουμένου, ο οποίος φέρει τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου». Και προσθέτει : «Οποιαδήποτε παρέμβαση για τη συντήρηση των κτηρίων αξιολογείται με εξαιρετική προσοχή τόσο από τις αρχές της Μονής όσο και από το Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου. Δεν επιτρέπεται τίποτα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο, έστω και στο ελάχιστο, τον αυθεντικό χαρακτήρα των κτηρίων». Το επίσημο κείμενο της UNESCO κατοχυρώνει την προστασία όχι μόνο των κτηρίων, αλλά και της μοναστικής ζωής, θέτοντας και περιορισμούς στην αξιοποίηση ολόκληρης της περιοχής.
