Politica 89.8
Χαμός στο διαδίκτυο με υπόθεση όπου γνωστός ηθοποιός με κρυφό προφίλ φέρεται να αναρτούσε συνεχώς υβριστικά σχόλια…
Ο σκουπιδότοπος του X – Όπου ευχονται «ψόφο» στην αλήθεια και ζει ενας ολοκληρος κόσμος με το μίσος!
Το X (πρώην Twitter) έχει εξελιχθεί σε έναν τόπο όπου η αλήθεια πεθαίνει και βασιλεύει το μίσος. Έναν χώρο που θυμίζει σκοτεινή αρένα: όπου «δολοφονούνται» χαρακτήρες, υπολήψεις και ζωές με ένα tweet, χωρίς κανένα φρένο, χωρίς καμία ευθύνη.
Ένα τοξικό οικοσύστημα
Στο X, η συκοφαντία και η ανθρωποφαγία έχουν γίνει «καθημερινότητα». Ένα ψεύτικο trend αρκεί για να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε «ένοχο» πριν καν μιλήσει. Κι όταν τελικά αποδεικνύεται η αλήθεια, κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνη. Η λάσπη μένει, το ίχνος στο όνομα του θύματος είναι μόνιμο.
Πίσω από ανώνυμα προφίλ κρύβονται άνθρωποι με ξεκάθαρα προβλήματα συμπεριφοράς, άνθρωποι που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο σαν βαλβίδα εκτόνωσης της δικής τους μιζέριας ή του αρρωστημένου τους εγωισμού. Δεν τους ενδιαφέρει ποιον καταστρέφουν, δεν έχουν συναίσθηση του αποτελέσματος – συχνά, αυτό είναι το ζητούμενο.
Ο ηθοποιός με το διπλό πρόσωπο
Στην κορυφή αυτής της τοξικής «πυραμίδας» αποκαλύφθηκε πρόσφατα ένας γνωστός ηθοποιός. Στη δημόσια ζωή του παρουσίαζε τον εαυτό του ως «ευαίσθητο καλλιτέχνη», άνθρωπο των τεχνών και της φιλανθρωπίας, συμμετέχοντας σε δράσεις, μαραθωνίους, εκδηλώσεις αλληλεγγύης.
Στο σκοτεινό όμως πρόσωπο του διαδικτύου, με ανώνυμο λογαριασμό στο X, ξεχείλιζε το πιο ωμό μίσος: ύβρεις, χυδαίες επιθέσεις, ακόμα και ευχές για θάνατο («ψόφο») σε οποιονδήποτε είχε αντίθετη άποψη.
Η αποκάλυψη της ταυτότητάς του έδειξε το αληθινό πρόβλημα: η ανωνυμία έδωσε χώρο σε μια προσωπικότητα διχασμένη. Από τη μια, το «καλό παιδί» του πολιτισμού που φωτογραφιζόταν σε φιλανθρωπίες, και από την άλλη, ένας «ψηφιακός εκτελεστής» που έκανε το μίσος καθημερινή πρακτική.
Αντί να ζητήσει συγγνώμη ή να σταματήσει, άρχισε με θράσος να απειλεί με μηνύσεις και να παριστάνει το θύμα. Όμως οι εκατοντάδες αναρτήσεις του υπάρχουν και καταγράφουν μια ψυχολογική παθολογία που ξεπερνά τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Όταν το μίσος γίνεται «χόμπι»
Το X έχει μετατραπεί σε ένα παιχνίδι με «ψηφιακά όπλα». Κάποιοι το κάνουν επαγγελματικά, πληρωμένοι από σκοτεινά κέντρα που θέλουν να ρίξουν κυβερνήσεις ή να καταστρέψουν ανθρώπους. Άλλοι το κάνουν από καθαρή κακία, από εσωτερικό μίσος.
Το αποτέλεσμα είναι ίδιο: άνθρωποι στοχοποιημένοι, οικογένειες διαλυμένες, καριέρες τελειωμένες με ένα click.
Κι όταν η «αποκάλυψη» αποδειχθεί ψευδής, οι ίδιοι χρήστες δεν ζητούν ποτέ συγγνώμη. Απλά περνούν στον επόμενο στόχο, στην επόμενη «δολοφονία χαρακτήρα».
Το πολιτικό παιχνίδι της αντιπολίτευσης
Η αντιπολίτευση, ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων και ρεαλιστικών προτάσεων, έχει βρει στο X το «εργαλείο» που της λείπει: στρατιές από τρολ και οργανωμένες επιθέσεις σε πολιτικούς και δημοσιογράφους, με fake news και ψευδή trends. Αντί για προτάσεις, βλέπουμε hashtags μίσους. Αντί για διάλογο, βλέπουμε μαζικές στοχοποιήσεις και κατασκευασμένες «ειδήσεις». Είναι ένας φθηνός, επικίνδυνος τρόπος αντιπολίτευσης που βυθίζει τη δημόσια ζωή σε τοξικότητα και φανατισμό.
Ο κίνδυνος για την κοινωνία
Όταν η ανθρωποφαγία γίνεται κανονικότητα, η κοινωνία συνηθίζει να ζει μέσα στο μίσος. Η βία γίνεται γλώσσα, οι ύβρεις μέτρο πολιτικής συζήτησης. Κι όταν κάποιος εύχεται τον θάνατο ενός ανθρώπου δημόσια και αυτό θεωρείται «ελευθερία λόγου», τότε έχουμε ήδη χάσει κάτι πολύ πιο σημαντικό από έναν διάλογο: έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας.
Το X σήμερα δεν είναι χώρος δημόσιας συζήτησης, είναι χώρος εκτέλεσης ανθρώπων. Όσο η κοινωνία μένει απαθής, οι «ψηφιακοί εκτελεστές» θα συνεχίζουν το έργο τους. Και το χειρότερο: πολλοί από αυτούς, όπως ο συγκεκριμένος ηθοποιός, θα συνεχίσουν να ζουν με δύο πρόσωπα – το «καλό» για το κοινό και το «σκοτεινό» για την ψηφιακή λάσπη.
Η ανθρωποφαγία δεν είναι άποψη. Είναι παθολογία – και πρέπει να αντιμετωπίζεται έτσι.
Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα κ όχι να σχηματίζει τον οχετό που υπάρχει μέσα σε χαλασμένα μυαλά…
