Η ιστορία της πεντάχρονης Hind Rajab από τη Γάζα που σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά συγκλονίζει τη Βενετία

«Η πρεμιέρα της ταινίας The Voice of Hind Rajab στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας αποδείχθηκε ένα εξαιρετικά συγκινητικό γεγονός, με ελάχιστους να παραμένουν αδιάφοροι στην Sale Grande», γράφει o δημοσιογράφος Alex Ritman στο Variety.

Μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του φεστιβάλ, το δράμα της Τυνησίας σκηνοθέτιδας Kaouther Ben Hania αφηγείται την αληθινή ιστορία του πεντάχρονου κοριτσιού από την Παλαιστίνη, Hind Rajab.

Η ταινία δέχθηκε 22 λεπτά χειροκροτήματος, ενώ τα συνθήματα ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα δεν έλειψαν. Όπως αναφέρει ο Ritman, «σε μια σαφή προσπάθεια να διαλυθεί το κοινό, τα φώτα σβήστηκαν. Το χειροκρότημα συνεχίστηκε».

Οι παρευρισκόμενο κρατούσαν επίσης παλαιστινιακές σημαίες κατά τη διάρκεια των χειροκροτημάτων. Ο Χοακίν Φίνιξ και η Ρούνι Μάρα, που είναι εκτελεστικοί παραγωγοί της ταινίας, παρευρέθηκαν και κράτησαν μια φωτογραφία της Hind Rajab στο κόκκινο χαλί μαζί με την ομάδα παραγωγής της ταινίας.

Ο Φίνιξ φορούσε επίσης μια καρφίτσα με το λογότυπο Artists for Ceasefire.

Η ιστορία της Hind Rajab

Το πρωί της 29ης Ιανουαρίου του 2024, η Hind Rajab μπήκε σε ένα μικρό αυτοκίνητο μαζί με τη θεία, τον θείο και πολλά ξαδέρφια της. Προσπαθούσαν να διαφύγουν από τη γειτονιά Tel al-Hawa της πόλης της Γάζας.

Ο ισραηλινός στρατός πυροβόλησε το αυτοκίνητο, σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες εκτός από την Hind και την 15χρονη ξαδέρφη της, Layan. Η τρομοκρατημένη Layan απάντησε σε μια κλήση από την Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο (PRCS), ενημερώνοντάς τους ότι ένα άρμα μάχης πυροβολούσε το αυτοκίνητο: στην ηχογράφηση, ακούγονται οι βασανιστικές κραυγές της καθώς την πυροβολούν.

Όταν η PRCS ξαναπήρε τηλέφωνο, απάντησε η Hind, η μόνη επιζήσασα, περιτριγυρισμένη από τα πτώματα των έξι συγγενών της. Αναφέρθηκε επίσης σε ένα άρμα μάχης και ικέτευσε να τη σώσουν. Σε κάποιο σημείο είπε στον τηλεφωνητή ότι σκοτείνιαζε και ότι φοβόταν.

Μετά από ώρες αναμονής για την άδεια, το υπουργείο Υγείας διαπραγματεύτηκε με τις ισραηλινές αρχές την ασφαλή πρόσβαση για ένα ασθενοφόρο. Το παραϊατρικό προσωπικό έφτασε περίπου στις 6 το απόγευμα και τα μέλη του πυροβολήθηκαν κατά την άφιξή τους. Δύο εβδομάδες αργότερα, τα λείψανά τους ανακτήθηκαν – μαζί με τα αποσυντεθειμένα πτώματα της Hind και της οικογένειάς της.

Η ηχογράφηση του διαλόγου του μικρού κοριτσιού με το ιατρικό προσωπικό, τα λεπτά πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, χρησιμοποιείται στην ταινία.

«Μετά από κάθε φρικαλεότητα που διαπράττει, το ισραηλινό κράτος ακολουθεί μια τυπική τακτική: αρνείται, αποσπά την προσοχή, εξαπατά και περιμένει να στραφεί η προσοχή αλλού. Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης έχουν συμπράξει σε αυτή τη στρατηγική, η οποία έχει επιτρέψει στο Ισραήλ να συνεχίσει τη γενοκτονική του επίθεση, επειδή εμποδίζει τους θεατές να συνειδητοποιήσουν τι πραγματικά συμβαίνει. Για το λόγο αυτό, κάθε έγκλημα πρέπει να επανεξετάζεται μέχρι να γίνει κατανοητό. Σε αυτή την περίπτωση, το Ισραήλ ισχυρίστηκε ότι δεν είχε στρατεύματα στην περιοχή», έγραψε σε ένα άρθρο γνώμης στο Guardian ο δημοσιογράφος Owen Jones.

«Μας πυροβολούν»

Σε κριτική του για την ταινία, ο Guy Lodge του Variety, αναφέρει: «Κάνοντας αυτό το τρομακτικό αρχείο ήχου διάρκειας 70 λεπτών το επίκεντρο της ταινίας της, η Ben Hania φέρνει το κοινό της αντιμέτωπο με την πραγματική μοίρα ενός από τα πάνω από 18.000 παιδιά που έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής σε μια συνεχιζόμενη γενοκτονία: το The Voice of Hind Rajab δεν επιτρέπει καμία πολιτική συζήτηση επί του θέματος».

Παράλληλα, ο Damon Wise του Deadline, αναφέρει σε κριτική του: «Αν και η ταινία της [σκηνοθέτιδας] Ben Hania αναφέρεται ονομαστικά στην ίδια την Hind Rajab, αποτελεί ένα παράθυρο στον κόσμο της εθελοντικής υπηρεσίας της Εταιρείας Ερυθράς Ημισελήνου της Παλαιστίνης (PRCS). Αντιμετωπίζοντας τις φρικαλεότητες στη Γάζα μέσα στο αποστειρωμένο περιβάλλον ενός τηλεφωνικού κέντρου, οι εργαζόμενοι νιώθουν όλο και πιο απελπισμένοι, παγιδευμένοι στο πολιτικό σταυροδρόμι μιας κλιμακούμενης κατάστασης. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν ο Omar (Motaz Malhees) δέχεται μια κλήση από έναν άνδρα στη Γερμανία, ο οποίος καλεί εκ μέρους της ανιψιάς του. Μέσα σε λίγα λεπτά, το παιδί είναι στο τηλέφωνο. ‘Μας πυροβολούν’, κλαίει. ‘Το τανκ είναι δίπλα μου’».

*Με πληροφορίες από: Variety | Guardian | Deadline

---

Περισσότερα Video

Ακολουθήστε το Politica στο Google News και στο Facebook