Politica 89.8
Οι εικόνες από τη βόρεια Γάζα δεν έχουν καμία σχέση με αυτές ενός «συμβατικού» πολέμου [Βίντεο]
![Οι εικόνες από τη βόρεια Γάζα δεν έχουν καμία σχέση με αυτές ενός «συμβατικού» πολέμου [Βίντεο]](https://i0.wp.com/www.politica.gr/wp-content/uploads/2025/10/image_for_post1218487.jpg?quality=92&fit=1310%2C900&ssl=1)
Πλάνα από τη Γάζα και τη βόρεια Γάζα από διεθνή πρακτορεία όπως το Associated Press αποκαλύπτουν το μέγεθος της ολοκληρωτικής καταστροφής στην Πόλη της Γάζας και συνολικά τη βόρεια Γάζα όπως τη Τζαμπάλια, την ώρα που 500.000 Παλαιστίνιοι επιστρέφουν σε αυτό που κάποτε ήταν τα σπίτια τους.
Οι κάτοικοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα σπίτια τους, τις οδούς που έμεναν και με το ζόρι αντιλαμβάνονται που ήταν η γειτονιά τους μετά από δύο χρόνια αδιάκοπων βομβαρδισμών στην λογική της συλλογικής τιμωρίας και όχι μόνο που εφάρμοσε το Ισραήλ.
Το Ισραήλ εφάρμοσε το δόγμα Νταχίγια. Το δόγμα Νταχίγια ξεκίνησε το 2006 στον πόλεμο του Ισραήλ στον Λίβανο. Αποφάσισαν να εξαφανίσουν από προσώπου γης την συνοικία Νταχίγια της Βηρυτού εκεί που υπήρχαν υποστηρικτές της Χεζμπολάχ. Όχι ένοπλοι μαχητές, αλλά υποστηρικτές. Σκοπός σε πρώτο πλάνο η πλήρης και ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της περιοχής με το πρόσχημα της μη χρηματοδότησης της Χεζμπολάχ.
Όμως η πραγματικότητα των στρατηγών είναι διαφορετική: Ήθελαν να δώσουν ένα «μάθημα» ώστε να το σκεφτούν διπλά πριν επιχειρήσουν παρόμοιες αντιδράσεις εναντίον του Ισραήλ. Πρόκειται για την παραδειγματική και συλλογική τιμωρία που πλήττει κυρίως τους αμάχους ως στρατιωτικό δόγμα.
Το σπίτι σου υπάρχει ακόμα;
Μετά από πολλούς μήνες αναγκαστικού εκτοπισμού υπό τις απειλές του ισραηλινού στρατού, χιλιάδες Παλαιστίνιοι επιστρέφουν σε αυτό που κάποτε αποκαλούσαν «σπίτι». Ο πόνος της ανηλεούς επίθεσης ενός από τους πιο προηγμένους στρατούς του κόσμου, εξοπλισμένο με αμερικανική τεχνολογία αιχμής, αφήνει την θέση του στον πόνο του τι θα αντικρίσουν και του μέλλοντος. H ερώτηση στον υπότιτλο, υποδηλώνει ενδιαφέρον, αλλά και πραγματικό πόνο.
Ταυτόχρονα, είναι πραγματικά δύσκολο για τους εκτοπισμένους το αν θα αντικρίσουν τη θέση που ήταν το σπίτι τους καθώς οι στρατιωτικές μπουλντόζες D9 κατεδάφιζαν όλα τα σπίτια στην περιοχή δράσης τους και μάζευαν στην άκρη τα ερείπια. Αντίστοιχα πολλά σπίτια ανατινάχτηκαν με εκρηκτικά στο έδαφος από δυνάμεις του ισραηλινού στρατού, στον πρώτο καταγραμμένο πόλεμο τα τελευταία χρόνια που χρησιμοποιήθηκαν ταυτόχρονα οι όροι domicide και urbicide.
Ως urbicide αναφέρεται η ολοκληρωτική καταστροφή μιας ή περισσότερων πόλεων, κάτι που είχε να συμβεί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (ούτε στο Σουδάν ή το Σαράγεβο είχε σημειωθεί τέτοια καταστροφή που ξεπέρασε και το βομβαρδισμό του Γκρόζνι). Με το όρο domicide αναφέρεται η ηθελημένη καταστροφή μιας οικίας αμάχων στην περίπτωσή μας με σκοπό την εθνοκάθαρση ή την τιμωρία. Κάτι που το Ισραήλ κάνει και στη Δυτική Όχθη γκρεμίζοντας σπίτια.
Σε πρώτο επίπεδο αστειεύονται αλλά η πραγματικότητα δεν τους αφήνει για πολύ
Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας μπορεί να ζούσαν στη «μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου», όμως ζούσαν ελεύθεροι χωρίς σημεία ελέγχου και ζούσαν κατά τα άλλα «κανονικά». Είχαν όλες τις μοντέρνες ανέσεις της Δύσης και την στήριξη του αραβικού κόσμου σε ζητήματα υποδομών, σχολείων και νοσοκομείων. Πλέον δεν υπάρχει τίποτα.
Οτιδήποτε κάποιος θεωρεί φυσιολογικό, στην Γάζα πλέον δεν γίνεται. Ξυπνάς το πρωί και πλένεις τα δόντια σου; Στην Γάζα δεν γίνεται. Δεν υπάρχουν οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες και τρεχούμενο νερό.
Ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτρισμός, τεχνολογία, όλα όσα θεωρούσαν δεδομένα, πλέον είναι ανύπαρκτα, αλλά με έναν επιπλέον φόρο αίματος. Από τις γκρεμισμένες κατοικίες πολλοί θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της εισπνοής αμιάντου που συνηθίζονταν στις παλιές κατοικίες.
Η δε πολιτισμένη Δύση δεν τολμά να μιλήσει για πολεμικές αποζημιώσεις από πλευράς Ισραήλ για την ηθελημένη καταστροφή όλης της Γάζας, σχολείων, νοσοκομείων και κατοικιών. Οπότε για τα επόμενα 20-30 χρόνια, η Γάζα θα αποτελέσει το μεγαλύτερο πείραμα εξευγενισμού (gentrification) που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.
Από την πρώτη Νάκμπα, οι Παλαιστίνιοι κρατούν τα κλειδιά τους
Από όταν εκδιώχθηκαν από τη γη τους το 1948, οι Παλαιστίνιοι κρατούν τα κλειδιά τους, όπως και τους τίτλους ιδιοκτησίας. Η γη από την οποία εκδιώχθηκαν τους ανήκει. Θα δει κανείς πολλές φωτογραφίες ηλικιωμένων «Γκαζάουι» με τα κλειδιά τους. Πλέον και η νέα γενιά έχει μόνο τα κλειδιά των σπιτιών της στα χέρια της, αλλά πλέον δεν υπάρχουν ούτε τα σπίτια.
Κάποιοι αστειεύονται αν διαβάσετε τις μαρτυρίες. «Έπεσαν μόνο οι τρεις κολώνες, η μια στέκεται». Χιούμορ, κυνικότητα, πικρία και αισιοδοξία μαζί από ανθρώπους που έχουμε συνηθίσει να τους αποκαλούμε «ανθεκτικούς» ή διεθνώς «steadfast» ή «Sumud». Όμως η ζοφερή πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί από το κυνικό χιούμορ και την αισιοδοξία για το μέλλον.
Πλέον απαιτείται διεθνής δράση και όσοι διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα, όσοι ανατίναξαν σπίτια ελαφρά τη καρδία και όσοι ευθύνονται για τις τραγικές ανθρώπινες απώλειες, τον υποσιτισμό και τις ασθένειες που βασανίζουν τον άμαχο πληθυσμό θα πρέπει να πληρώσουν και τον λογαριασμό αν υπάρχει η θέληση να υπάρξει ποτέ ξανά διεθνής κοινότητα και λογοδοσία σε μια αναγνωρισμένη γενοκτονία.
