Politica 89.8
Daughters of Bilitis: Η κάλπικη σαπφική ποίηση που ενέπνευσε την πρώτη οργάνωση λεσβιών των Ηνωμένων Πολιτειών
Το 1894, ο Γάλλος εκφραστής του παγανιστικού αισθησιασμού Pierre Louÿs, δημοσίευσε μια συλλογή λεσβιακής ποίησης με τίτλο «The Songs of Bilitis, ισχυριζόμενος επρόκειτο για μεταφράσεις αρχαιοελληνικών έργων που βρέθηκαν στους τοίχους ενός τάφου στην Κύπρο, και ήταν γραμμένα από μια εταίρα και σύγχρονη της Σαπφούς, στη ζωή της οποίας ο Louÿs αφιέρωσε ένα μικρό τμήμα του βιβλίου.
Παρόλο που η Σαπφώ υπήρξε, η ποιήτρια που επικαλέστηκε ο Louÿs ήταν προϊόν της ατέρμονης φαντασίας του. Στην πραγματικότητα, τα ποιήματα ήταν δικά του και απεικόνιζαν τις λάγνες σχέσεις της κάπλικης λογοτέχνιδας με άλλες γυναίκες με ειλικρίνεια και ερωτισμό.
«Μπήκε μέσα, και με πάθος, με μισόκλειστα μάτια, ένωσε τα χείλη της με τα δικά μου, και οι γλώσσες μας γνώρισαν η μία την άλλη…Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξαναδεί τέτοιο φιλί. Στεκόταν απέναντί μου, ερωτευμένη και πρόθυμη. Σιγά-σιγά το γόνατό μου ανέβηκε ανάμεσα στους ζεστούς μηρούς της, οι οποίοι άνοιξαν σαν να ήταν δεκτικοί σε έναν εραστή», αναφέρεται σε απόσπασμα της ποιητικής του συλλογής.
Το 1955 υπήρξε μια κομβική χρονιά: η συλλογή επανεκδόθηκε στα αγγλικά και έβαλε το λιθαράκι της στην ιδρύση μιας ομάδα λεσβιών, οι οποίες υιοθέτησαν το όνομα «Daughters of Bilitis», μια νύξη στην εταίρα-ποιήτρια που επινόησε ο Louÿs.
View this post on Instagram
Daughters of Bilitis: Οι γυναίκες της εργατικής τάξης
Η Rosalie Bamberger με καταγωγή από τις Φιλιππίνες, γνωστή ως Rose, άρχισε να προπαγανδίζει στον κύκλο της την ιδέα για τη δημιουργία μιας ιδιωτικής λεσβιακής λέσχης. Λίγο αργότερα, «τέσσερα ζευγάρια συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο σπίτι της Rose και της Rosemary στις 21 Σεπτεμβρίου 1955. Στην ιδρυτική συνάντηση συμμετείχαν η Rose και η σύντροφός της Rosemary Sliepen, καθώς και τα ζευγάρια Del Martin και Phyllis Lyon, Marcia Foster και η σύντροφός της June, και Noni Frey και η σύντροφός της Mary» αναφέρει η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Κογκρέσου, το ιδρυτικό συμβούλιο των Daughters of Bilitis περιελάμβανε: Πρόεδρος: Ντελ Μάρτιν. Αντιπρόεδρος: Νόνι Φρέι, Γραμματέας: Μαρτίν: Phyllis Lyon. Ταμίας: Rosemary Sliepen. Διαχειρίστρια: Marcia Foster. Η Rose Bamberger και η Mary (το επώνυμο χάθηκε, αλλά αναγνωρίστηκε ως Chicana) ήταν η νομική επιτροπή.
Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα: οι γυναίκες της εργατικής τάξης δεν αισθάνονταν ασφάλεια όσον αφορά την προστασία της ιδιωτικής τους ζωής όταν ξεκίνησε η DOB. Έτσι, εγκατέλειψαν τις υπόλοιπες θυγατές και ίδρυσαν δύο μυστικές ομάδες για λεσβίες, το Quatrefoil και το Hale Aikane, των οποίων δημιουργός θεωρείται η Nancy Frey, αν και μερικές αναφορές αναφέρουν ότι μπορεί επίσης να συμμετείχαν η Rose και η Rosemary.
Η Rose και η Rosemary, οι οποίες δούλευαν σε εργοστάσια, εγκατέλειψαν την οργάνωση τον Ιανουάριο του 1956 ωστόσο, και οι δύο εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη λίστα αλληλογραφίας της Del και της Phyllis μέχρι και τη δεκαετία του 1970.
Τα αρχεία απογραφής και οι κατάλογοι της πόλης δείχνουν ότι η Rosalie και η Rosemary συνέχισαν να ζουν μαζί μέχρι το θάνατο της Rosalie το 1990. Η Rosemary απεβίωσε το 2010.
Το πρώτο λεσβιακό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας
Οι Daughters of Bilitis ξεκίνησαν ως μια ιδιωτική λέσχη, μια εναλλακτική λύση στη σκηνή των μπαρ που συχνά δέχονταν επιδρομές, αλλά γρήγορα εξελίχθηκαν σε μια εθνική οργάνωση για τα δικαιώματα των λεσβιών, με τοπικά στέκια σε όλη τη χώρα. Οι Daughters of Bilitis αντιμετώπιζαν τεράστιες αντιξοότητες, και ήταν υπό την παρακολούθηση όχι μόνο της τοπικής αστυνομίας, αλλά και της CIA και του FBI.
Παρά τις κακούχιες, τα μέλη της οργάνωσης δεν τα παράτησαν: άρχισαν να εκδίδουν το The Ladder το 1956 και έγινε το πρώτο λεσβιακό περιοδικό που διανεμήθηκε σε εθνικό επίπεδο στις Ηνωμένες Πολιτείες -παρόλο που η Αμερικανίδα συντάκτρια και συγγραφέας Edythe D. Eyde, γνωστή με το ψευδώνυμό της Lisa Ben, ίδρυσε το Vice Versa το 1947, δεν διανεμήθηκε ποτέ σε εθνικό επίπεδο.
Το πρώτο τεύχος του The Ladder περιέγραφε λεπτομερώς την αποστολή των Daughters of Bilitis και προσκαλούσε τα μέλη, λέγοντας ότι οι ετεροφυλόφιλοι ήταν ευπρόσδεκτοι αν κατανοούσαν τα ζητήματα που αντιμετώπιζαν οι μειονότητες. Ένα εισαγωγικό σημείωμα της Del Martin, ως προέδρου, σημείωνε ότι άλλες ομάδες για ομοφυλόφιλους και λεσβίες, όπως η Mattachine Society, η One και η National Association for Sexual Research, «είναι κυρίως ανδρικές, αν και υπάρχουν μερικές σκληρά εργαζόμενες γυναίκες στις τάξεις τους».
*Με πληροφορίες από: Library of Congress | Malindalo | Advocate | Κεντρική φωτογραφία θέματος: The New York Public Library
