Politica 89.8
Φάμελλος: Ολόκληρος ο επικήδειος στη κηδεία Φλαμπουράρη – «Από προχτές είμαστε πιο φτωχοί»
«Σύντροφε μας Αλέκο, δύσκολα μπήκαν οι λέξεις στη σειρά, ακόμα πιο δύσκολα βγαίνουν από το στόμα, μπροστά σου».
Με αυτές τις λέξεις ξεκίνησε να λέει το δικό του «αντίο» στον επικήδειο λόγο του για τον Αλέκο Φλαμπουράρη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σωκράτης Φάμελλος χαρακτήρισε τον Αλέκο Φλαμπουράρη «δημιουργικό», «καινοτόμο» αλλά και ένα «ανήσυχο πνεύμα» λέγοντας ότι «για περισσότερα από 60 χρόνια ήταν παρών σε όλους τους αγώνες της Αριστεράς και της Δημοκρατίας στην Ελλάδα».
Ολόκληρος ο επικήδειος του Σωκράτη Φάμελλου
«Με σεβασμό, βαθύτατη λύπη, αλλά και αγάπη είμαστε όλοι και όλες εδώ, όχι για αποχαιρετισμό αλλά για ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Και έναν όρκο συντροφικό ότι θα κρατάμε εμείς και για σένα τη σημαία ψηλά. Όπως έζησες εσύ, με αφοσίωση, συνέπεια, ήθος, αξίες και αγωνιστικότητα.
Ο σύντροφός μας, Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν ενεργός πολίτης, ανήσυχο πολιτικό πνεύμα, δημιουργικός και καινοτόμος – και πολιτικά και ως μηχανικός – , με εναλλακτική σκέψη και υψηλό αξιακό υπόβαθρο.
Οι προοδευτικές ιδέες και η κοινωνική δικαιοσύνη όρισαν από νωρίς την περπατησιά του. Και όσοι δεν τον είχαμε γνωρίσει εκείνα τα χρόνια, είχαμε ήδη ακούσει για την παρουσία και τη συνέπειά του.
Για περισσότερα από 60 χρόνια ήταν παρών σε όλους τους αγώνες της Αριστεράς και της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
«Δεν λύγισε στην τρομοκρατία των χουντικών»
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης στάθηκε απέναντι στη δεξιά, όταν το κομμουνιστικό κίνημα ήταν στην παρανομία, δεν λύγισε στην τρομοκρατία των χουντικών, δεν δέχθηκε ποτέ να σωπάσει.
Αγάπησε τις ιδέες, την τέχνη, τη δημιουργία, την παραγωγή. Τάχθηκε με τον Λαό, πήρε έμπνευση από αυτόν και τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Στο πρόσωπό του βλέπαμε μία γενιά που στάθηκε όρθια και τράβηξε μπροστά.
Με γενναιότητα, ευγένεια, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια και αλληλεγγύη, αρχές που υπηρέτησε μέχρι και την τελευταία ημέρα, στην κυριολεξία, στο κοινό μας σπίτι και στην κοινή μας διαδρομή, στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.
Διάβαζε την πολιτική και γεννούσε πολιτική. Εμπνεύστηκε και συνέβαλε και στην ενότητα της Αριστεράς και στην κατάκτηση της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Εκεί τον γνώρισα και δουλέψαμε πολλές φορές μαζί. Ξέραμε ότι στην κυβέρνηση είχαμε δίπλα μας έναν άνθρωπο χαμογελαστό και προσιτό, που έμπαινε μαζί μας σε όλα τα προβλήματα, και έβρισκε λύσεις. Με μόνο κριτήριο και προτεραιότητα το κοινό όφελος. Χωρίς καμία προσωπική ιδιοτέλεια. Εξάλλου, ο Αλέκος σε όλη του τη ζωή μόνο έδινε στο κόμμα, στην Αριστερά, στην κοινωνία.
Όσοι βρεθήκαμε δίπλα του βλέπαμε ένα πηγαίο φως, που φώτιζε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ο Αλέκος ήταν αφοσιωμένος στην κοινή υπόθεση.
«Αφοσίωση»
Αυτή είναι η σωστή λέξη «Αφοσίωση», με αυταπάρνηση. Και αυτό το υπηρέτησε μέχρι την τελευταία ημέρα. Αφήνοντας πολλές φορές σε δεύτερο επίπεδο τη δουλειά του και την οικογένειά του, την Εύη, που δεν έλειψε στιγμή από το πλευρό του αλλά και από τον αγώνα μας. Τη θυμάμαι και αυτή μαζί μας για ώρες και στο Μαξίμου και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Με το βλέμμα του πάντα στραμμένο στις νεότερες γενιές ο Αλέκος Φλαμπουράρης κατάφερνε να είναι διαφωτιστής, με κάθε έννοια της λέξης. Δεν είχε ποτέ την απόσταση του δασκάλου, ήταν σύντροφος και καθοδηγητής.
Είχε αυτόν τον αυθόρμητο, πολύτιμο τρόπο να μετατρέπει τις ιδέες και τις αξίες σε επιλογές. Και αυτή τη δημιουργικότητα την εξέφρασε και επαγγελματικά, ως μηχανικός.
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν ήταν μόνο πολύτιμος σύντροφος, αλλά ήταν η ψυχή και η ζωντανή ιστορία του κόμματός μας.
Μέχρι τελευταία ημέρα ανήσυχος και δοτικός. Με τελευταία στάση την επανεκκίνηση του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς, πολλές φορές υπερβαίνοντας και τις φυσικές αντοχές του.
Δεν θα ξεχάσω τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου στην Αίγινα, που ήταν εκεί παρά τους πόνους, να κάνουμε μαζί την περιοδεία και να μας υποδεχτεί. Ούτε το πόσο βιαζόταν να τελειώσει τις θεραπείες για να έρθει ξανά στα γραφεία.
Και θέλω να τον ευχαριστήσω για αυτή τη στάση. Αλλά και προσωπικά για τη στήριξη και τη βοήθειά του εδώ και ένα χρόνο αλλά και την ηπιότητα και καλοσύνη που εξέπεμπε.
Και θέλω να ευχαριστώ και την Εύη και τον Μιχάλη που ήταν δίπλα του.
«Από προχτές είμαστε πιο φτωχοί»
Από προχτές είμαστε πιο φτωχοί. Ανθρώπινα αλλά και στο κόμμα μας, Γιατί ήταν πάντα εκεί διαθέσιμος, οποιαδήποτε ώρα για να βοηθήσει σε κάθε δύσκολη απόφαση ή αποστολή. Και ήξερες ότι θα σου πει κάτι πιο διεισδυτικό, πιο ανατρεπτικό, πιο εναλλακτικό.
Μας φαίνεται – σε όλους που τον ζήσαμε και πιο πολύ στην οικογένειά του- αδιανόητο ότι δεν θα ξανακούσουμε τη σκέψη του και την πολύτιμη συμβουλή του αλλά και δεν θα διασκεδάσουμε μαζί.
Το κενό του είναι δυσαναπλήρωτο.
Αλλά το ξέρουμε καλά, ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι μαζί με τους φωτεινούς συντρόφους μας, που δεν έφυγαν ποτέ πραγματικά από δίπλα μας, γιατί η παρακαταθήκη τους συνεχίζει να μας καθοδηγεί.
Γεια σου αγαπημένε σύντροφέ μας και σε ευχαριστούμε!».
