Politica 89.8
Κυβέρνηση: Οι εικόνες που καλλιεργούν το ακροδεξιό αφήγημα του «εχθρού» και η υποκρισία στο Προσφυγικό
Πριν από περίπου 3 εβδομάδες, όταν ο Θάνος Πλεύρης αναλάμβανε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Μετανάστευσης έλεγε πως στόχος του ήταν να μείνει στη γραμμή του προκατόχου του, Μάκη Βορίδη. Η πραγματικότητα βέβαια λέει, πως η γραμμή στο Προσφυγικό προέρχεται από το Μαξίμου και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απλώς έτυχε, τόσο ο πρώην όσο και ο νυν υπουργός Μετανάστευσης να αποδειχθούν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να την εφαρμόσουν. Προφανώς, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και οι δύο αποτελούν πολιτικά «παιδιά» του ακροδεξιού, Κωνσταντίνου Πλεύρη. Εξάλλου, μια κυβέρνηση της Δεξιάς πάντα θα έχει ανάγκη τους ακροδεξιούς της.
Ο «εχθρός»
Οι εικόνες που διένειμε σήμερα η κυβέρνηση με τη μεταφορά κάποιων δεκάδων δυστυχισμένων μέσα στη ζέστη, από την Κρήτη στο Λαύριο δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα σόου. Ένα έργο που έχει υιοθετήσει εδώ και αρκετό καιρό η κυβέρνηση και το οποίο έχει διπλό στόχο: Αφενός να κρατάει το ενδιαφέρον μακριά από σκάνδαλα που θολώνουν το γαλάζιο αφήγημα της αριστείας (για παράδειγμα ΟΠΕΚΕΠΕ), αφετέρου να πείσει το υπερσυντηρητικό και ακροδεξιό ακροατήριο της χώρας για τις προθέσεις της κυβέρνησης στο προσφυγικό. Προς άγραν ψήφων βεβαίως.
Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Ήταν άλλωστε από τους πρώτους που έσπευσαν να εκφράσουν δημόσια την αλλαγή πολιτικής μετά την επικράτηση του Τραμπ στις ΗΠΑ σε θέματα όπως το Προσφυγικό ή τα δικαιώματα της ΛΟΑΚΤΙ+ κοινότητας. Οι αυξημένες ροές -πράγμα διόλου πρωτόγνωρο, ειδικά με τα όσα συμβαίνουν στη βόρεια Αφρική και όχι μόνο- επέτρεψε στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ξαναπαίξει την κασέτα του «εχθρού» που παραμονεύει και θέλει το κακό μας.
Οι ευθύνες για το φιάσκο
Ουδείς βέβαια σκέφτηκε να συνδέσει τα γεγονότα και κυρίως να αναλογιστεί ότι σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής πάσχουμε και ότι θα έπρεπε ήδη να έχουν αναζητηθεί ευθύνες για το φιάσκο που βιώνουμε στη Λιβύη και πως επιστρέψαμε το σφιχτό εναγκαλισμό της με την Τουρκία. Σε μια διαφορετική περίπτωση κι εάν οι σχέσεις με το καθεστώς ήταν καλύτερες, ενδεχομένως οι ανθρώπινες ροές από εκεί να ήταν περιορισμένες.
Η ιστορία βέβαια δεν γράφεται με «αν». Υπό αυτό το πρίσμα το Προσφυγικό δεν λύνεται με 5 βίντεο και 10 φωτογραφίες, αλλά ούτε και με τη γελοία αφίσα που κυκλοφόρησε το υπουργείο Μετανάστευσης και η οποία υποτίθεται ότι στοχεύει να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε νέες ροές. Καιρού επιτρέποντος και για όσο η κατάσταση παραμένει έκρυθμη ροές θα υπάρχουν. Και σε αυτή την περίπτωση ισχύει αυτό που ίσχυε πάντα, ότι ελάχιστοι εξ αυτών που περνάνε τον Ρουβίκωνα δεν σκέφτεται ή επιθυμεί να μείνει στην Ελλάδα.
Όλα αυτά τα γνωρίζει η κυβέρνηση. Ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που βρίσκονται στα δεξιότερα της δεξιάς, όπως για παράδειγμα ο κ. Βελόπουλος, ο οποίος θεωρεί εντελώς soft τα μέτρα που έχει λάβει το υπουργείο για το Προσφυγικό και επαναλαμβάνει το αίτημά του όπως οι εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες να μεταφερθούν σε «ακατοίκητα νησιά» ώστε να κακοπεράσουν.
Ο φίλος μας ο καπιταλισμός
Από την άλλη το να καλλιεργούν ή να υποθάλπουν αισθήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας είναι κάτι που «πουλάει». Ουδείς ασχολείται για παράδειγμα με το γεγονός ότι ξένες εταιρείες και διάφοροι «επενδυτές» έχουν αλώσει το κέντρο της Αθήνας εκτινάσσοντας τις τιμές των ενοικίων. Κανέναν δεν απασχολεί το γεγονός ότι για να βρει μια μέση οικογένεια σπίτι για να μείνει, θα πρέπει να φύγει αρκετά μακριά απ’ το κέντρο και σε περιοχές κατά κύριο λόγο υποβαθμισμένες.
Εδώ δεν υπάρχει «εχθρός». Εδώ υπάρχει ο φίλος μας, ο καπιταλισμός! Βέβαια, όταν έρχεται η ώρα της συγκομιδής και οι παραγωγικές ενώσεις διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχουν εργάτες, ότι η σοδειά θα μείνει αμάζευτη και θα καταστραφούν, οι κατά τα λοιπά υπερασπιστές του έθνους και της ελληνικότητας συζητάνε πως ακριβώς θα φέρουν εργάτες γης για να ολοκληρώσουν τη βρόμικη δουλειά. Η υποκρισία στο μεγαλείο της.
Μιλώντας για υποκρισία θα είχε ενδιαφέρον να δούμε την άποψη των εκπροσώπων του ακραίου κέντρου που στηρίζουν την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζονται και ως «δικαιωματιστές στο δημόσιο λόγο τους. Συμφωνούν με όσα βλέπουν να γίνονται;
Ας κάνει κάποιος μια βόλτα αυτή την περίοδο στα ξενοδοχεία των νησιών μας, με τα all inclusive πακέτα που μαντρώνουν τους τουρίστες μέχρι να τους ξαποστείλουν πίσω στις πατρίδες τους. Το 70% του προσωπικού που έχει να κάνει με λάντζα, καθάρισμα και γενικότερα με δουλειές χαμάλη, μόνο Έλληνες δεν είναι. Κι αν ρωτήσεις τους επιχειρηματίες, θα σου πουν ότι έχουν ανάγκη κι από άλλα μεροκάματα, καθώς το προσωπικό που έχουν δεν επαρκεί.
Πρόστιμα
Τούτων δοθέντων, το σόου της κυβέρνησης, όσο εντυπωσιακά απάνθρωπο κι αν είναι, σύντομα θα έχει ημερομηνία λήξης. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει τα πρόστιμα που θα έρθουν από την Ευρώπη, από τη στιγμή που παραβιάζουμε ευθέως τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν αρνούμαστε το δικαίωμα σε αυτούς τους δυστυχισμένους να ζητήσουν άσυλο, ακόμα κι αν απορρίψουμε στη συνέχεια.
Η απάντηση είναι απλή. Θα το πληρώσουν μεταξύ άλλων και αυτοί που τη δεδομένη στιγμή χαίρονται σαν αντικρίζουν αυτές τις εικόνες, επειδή πολύ απλά δεν έχουν το θάρρος να δουν την αλήθεια κατάματα και να αποδεχθούν ότι ο εχθρός τους δεν είναι κάποιος ξυπόλητος ταλαίπωρος από το Σουδάν ή την Αίγυπτο που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Θα τα πληρώσουν μαζί με εκείνα του ΟΠΕΚΕΠΕ για επιδοτήσεις που δεν φαγώθηκαν από δύσμοιρους απελπισμένους, αλλά από Ελληνάρες γαιοκτήμονες και τσιφλικάδες που ανησυχούν τώρα μπας κι αλωθεί ο τόπος μας απ΄τους ξένους.
Για τους άλλους, που είτε από άγνοια είτε από πείσμα παίζουν το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου το ποιος είναι ο εχθρός τους θα το δουν στην τσέπη τους, στη δημόσια υγεία, στη δημόσια παιδεία, στο σεβασμό του κράτους απέναντί τους, στα ανταποδοτικά οφέλη, θα το δουν όταν αναρωτηθούν τι ρόλο παίζουν οι πολιτικές του κράτους στην καθημερινότητά τους,
Για την Ιστορία πάντως, το ίδιο αφήγημα «έρχονται οι ξένοι και ζουν καλύτερα από εμάς εδώ», «έρχονται οι ξένοι και παίρνουν τα επιδόματα» κλπ. κατασκεύασαν και επικαλέστηκαν και οι Ναζί όταν ξεκίνησαν τις διώξεις κατά των Εβραίων.
