Politica 89.8
Οι Καρντάσιαν είναι κατάντια, ο Τραμπ έχει μικρά χέρια, ο Μασκ είναι καλύτερος από άλλους τεχνοκράτες: Ο βαρώνος του Vanity Fair Γκρέιντον Κάρτερ για όλα
Η συνέντευξη με τον Γκρέιντον Κάρτερ, τον 76χρονο πρώην αρχισυντάκτη του Vanity Fair, θεωρείται από τις πιο δύσκολες. Μετά από πέντε μήνες προσπαθειών, η ομάδα του έκλεισε μια συνάντηση μέσω βιντεοκλήσης με τον Martin Bianchi της El Pais, με τον ίδιο να εμφανίζεται με 20 λεπτά καθυστέρηση και να δικαιολογείται: «Συγγνώμη, η γυναίκα μου μόλις μου τελείωσε το κούρεμα», εξηγεί από το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, δείχνοντας τα χαρακτηριστικά λευκά του μαλλιά.
Στις αρχές του περασμένου Μαρτίου, ο πρώην αρχισυντάκτης του αμερικανικού Vanity Fair δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο When the Going Was Good: An Editor’s Adventures During the Last Golden Age of Magazines και έκτοτε έχει βυθιστεί σε έναν μαραθώνιο συνεντεύξεων για την προώθησή τους.
Ο Κάρτερ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει στη νότια Γαλλία, περνά το καλοκαίρι του μεταξύ του διαμερίσματός του στο Μανχάταν και του σπιτιού του στο Κονέκτικατ. Στην πορεία της ζωής του πάντα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα.
Άφησε το πανεπιστήμιο πριν πάρει το πτυχίο του και εργάστηκε σε κολοσσούς της δημοσιογραφίας όπως το Time και το Life, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος. Στη συνέχεια ιδρύει το δικό του σατιρικό περιοδικό, το Spy, που γίνεται αμέσως επιτυχία, όπως και το The New York Observer που ανέλαβε αργότερα. Από εκεί, βρέθηκε στο τιμόνι του Vanity Fair, ένα από τα δύο «κοσμήματα» του ομίλου Condé Nast -το άλλο είναι η Vogue.
Κατά τη διάρκεια των 25 ετών που βρισκόταν στο τιμόνι του περιοδικού, το μετέτρεψε σε παγκόσμιο φάρο της ποπ κουλτούρας, αποκτώντας τη φήμη του «βασιλιά» των αποκλειστικών.
«Αν δείτε τα σκίτσα του Τραμπ, πάντα έχει ένα γιγαντιαίο σώμα και μικρά χέρια. Του αρέσουν τα πάντα να είναι μεγάλα» λέει ο Κάρτερ. Τα πάντα εκτός από τα δάχτυλα του
Από τις σημαντικότερες επιτυχίες του ήταν η αποκάλυψη της ταυτότητας του Deep Throat, του πληροφοριοδότη που οδήγησε στην πτώση του Ρίτσαρντ Νίξον, αλλά και η επανεμφάνιση της Μόνικα Λεβίνσκι μετά το σκάνδαλο με τον Μπιλ Κλίντον.
Αλλά και η πρώτη φωτογράφιση του Τομ Κρουζ και της Κέιτι Χολμς με την κόρη τους, Σούρι, η πρώτη συνέντευξη της Τζένιφερ Άνιστον μετά τον χωρισμό της από τον Μπραντ Πιτ, καθώς και η παρουσίαση της Κέιτλιν Τζένερ ως τρανς γυναίκας θεωρούνται ορόσημα στην καριέρα του.
Παράλληλα, μετέτρεψε το πάρτι του Vanity Fair στα Όσκαρ στο πιο σημαντικό κοινωνικό γεγονός του Χόλιγουντ. Όπως θυμάται ο ίδιος, «ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας μας πρόσφερε 250.000 δολάρια (περίπου 229.000 ευρώ) για μια πρόσκληση».
Το 2017, την παραμονή της αναδιοργάνωσης στον εκδοτικό οίκο Condé Nast, αποφάσισε να παραιτηθεί. Αντί για συνταξιοδότηση ο Κάρτερ δημιούργησε ακόμα μία επιτυχία: το 2019, λάνσαρε το ενημερωτικό newsletter Air Mail, ένα ψηφιακό εβδομαδιαίο report που επικεντρώνεται σε τάσεις και lifestyle, το οποίο σήμερα μετρά πάνω από μισό εκατομμύριο συνδρομητές σε περισσότερες από 200 χώρες.
Είναι μια ταραχώδης εποχή για τον εκδοτικό κλάδο, αλλά ο Γκρέιντον Κάρτερ εξακολουθεί να ξέρει πώς να μαγνητίζει τους αναγνώστες και γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι τα περιοδικά όπως τα ξέραμε πέθαναν -για πολλούς λόγους.
Για τον Κάρτερ αυτή η παρακμή ήταν μια φυσική εξέλιξη. «Το 2007, το διαδίκτυο άρχισε να επισκιάζει τα έντυπα. Στη συνέχεια, ήρθε η οικονομική κρίση του 2008, και τότε πολλές μεγάλες εταιρείες απέσυραν τις διαφημίσεις τους», τονίζει.
«Παλιά, εδώ στη Νέα Υόρκη, υπήρχε ένα περίπτερο σε κάθε τετράγωνο, μερικές φορές και δύο. Σταδιακά άρχισαν να εξαφανίζονται και τώρα δεν υπάρχουν πλέον. Μπορείς να περπατήσεις για χιλιόμετρα και να μην βρεις ούτε ένα».
Ο βαρώνος του Τύπου βέβαια πιστεύει ότι το περιοδικό ως είδος θα επιβιώσει, αλλά θα είναι αλλιώς. «Δεν θα είναι πλέον όπως το Time ή το Life. Θα είναι μεγάλες, καλοσχεδιασμένες εκδόσεις, ακριβοί τίτλοι, πιο κοντά σε βιβλία παρά σε περιοδικά» σχολιάζει.
«Ο Τραμπ με μισεί θανάσιμα»
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Κάρτερ υπήρξε από τους πρώτους που ασχολήθηκε δημοσιογραφικά με τον Ντόναλντ Τραμπ, όταν εκείνος ήταν ακόμη απλά ένας μεγιστάνας των ακινήτων.
«Έμεινα μαζί του τρεις εβδομάδες για να γράψω την ιστορία. Έχουμε μια σχέση που κρατάει για περισσότερα από 40 χρόνια», αναφέρει. «Αν τότε κάποιος μου έλεγε ότι θα γινόταν πρόεδρος, θα τον θεωρούσα τρελό. Αυτό που έχει κάνει είναι πολύ χειρότερο, πιο απάνθρωπο και πιο διεφθαρμένο από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ».
Το ξεκαρδιστικό προφίλ του στο περιοδικό GQ, με τίτλο The Towering Ambition of Donald Trump [Η Υπέρογκη Φιλοδοξία του Ντόναλντ Τραμπ] θεωρείται κλασικό. «Ίσως είστε η μακροβιότερη σχέση του Τραμπ» λέει ο Bianchi με τον Κάρτερ να απαντάει:
«Ναι, αλλά χαίρομαι που πλέον έχει και άλλους στο στόχαστρό του. Όταν ήμουν στο Twitter, ο Τραμπ συνήθιζε να γράφει τακτικά για μένα. Έλεγε ότι το περιοδικό πήγαινε άσχημα, ότι τα εστιατόριά μου δεν πήγαιναν καλά [ο Κάρτερ είναι συνιδιοκτήτης των The Waverly Inn και Monkey Bar στη Νέα Υόρκη], ότι το πάρτι μου για τα Όσκαρ ήταν απαίσιο. Τώρα έχει ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά για λογαριασμό του. Έχει αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες το να γράφουν άσχημα για τους δημοσιογράφους».
«Οι συνεργάτες μου πέρασαν πολύ άσχημα με τον Χιου Γκραντ»
«Πρέπει να με μισεί για πάντα γι’ αυτό» λέει ο Κάρτερ αναφερόμενος στο σχόλιο του για τα μικρά χέρια και κοντά δάχτυλα του προέδρου των ΗΠΑ. «Αν δείτε τα σκίτσα του Τραμπ, πάντα έχει ένα γιγαντιαίο σώμα και μικρά χέρια. Του αρέσουν τα πάντα να είναι μεγάλα. Στη Νέα Υόρκη υπάρχει το Μανχάταν και μετά τα προάστια: Κουίνς, Μπρούκλιν, Στάτεν Άιλαντ και Μπρονξ. Το να πας από το Κουίνς στο Μανχάταν είναι ένα πολύ δύσκολο ταξίδι. Οι άνθρωποι από το Μανχάταν πιστεύουν ότι οι κάτοικοι του Κουίνς είναι κάπως κοινοί, αγενείς και όχι πολύ έξυπνοι. Ο Τραμπ ήρθε από το Κουίνς και ήταν πάντα πολύ επιδεικτικός και αυταρχικός. Οι περισσότεροι επιτυχημένοι Νεοϋορκέζοι που γνωρίζω δεν καυχιούνται για τα επιτεύγματά τους. Ο Τραμπ καυχιέται για τα πάντα».
Ο Τραμπ δεν είναι ο πιο αντιπαθής από τους διάσημους, θυμάται ο Κάρτερ. «Οι συνεργάτες μου πέρασαν πολύ δύσκολα με τον Χιου Γκραντ» είπε για τον Βρετανό ηθοποιό.
Καρντάσιαν, το τέλος του πολιτισμού
«Σήμερα οι διάσημοι δεν είναι πια ενδιαφέροντες», υποστηρίζει ο Κάρτερ. «Η βιομηχανία των διασημοτήτων περνάει μια περίοδο κατάθλιψης. Βάζουν τα πάντα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν υπάρχει πια μυστήριο», συμπληρώνει. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύει ότι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα για εξώφυλλο περιοδικού θα ήταν η (αμφιλεγόμενη μετά τη διαφήμιση που σόκαρε τα media) ηθοποιός Σίντνεϊ Σουίνι και ο Γκλεν Πάουελ. «Είναι σαν τον Ρίγκαν, τον βλέπω να καταβείνει στην πολιτική» είπε για τον ανερχόμενο Αμερικανό.
Ο ίδιος δεν ήθελε ποτέ να δει μια Καρντάσιαν στο εξώφυλλο του Vanity Fair, παρά την επιτυχία τους. «Για μένα, το να βλέπεις τις Καρντάσιαν σε εξώφυλλο περιοδικού είναι το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Δεν τους έδωσα ποτέ εξώφυλλο, δεν τους κάλεσα ποτέ στα πάρτι μας και δεν τις έχω εμφανίσει ποτέ στις σελίδες του Vanity Fair. Αντιπροσωπεύουν ένα είδος φήμης και πλούτου που δεν μου ταιριάζει», παραδέχεται.
Ωστόσο ο Κάρτερ έκανε εξώφυλλο την Κέιτλιν Τζένερ, την τρανς μητριά των Καρντάσιαν που πλέον υποστηρίζει τον Τραμπ.
«Το εξώφυλλο της Κέιτλιν Τζένερ ήταν σημαντικό. Ήταν η πρώτη φορά που μια τρανς γυναίκα βρέθηκε σε περιοδικό του βεληνεκούς του Vanity Fair. Ο Μπρους Τζένερ ήταν σαν τον Πελέ, ήταν τεράστιος όταν ήμουν νέος. Και δεν ήταν Καρντάσιαν»
«Ήταν πολύ ενοχλητική αυτή η θέση της. Ήταν έκπληξη που υποστήριξε τον Τραμπ» λέει ο Κάρτερ. «Πάντα προσπαθούσα τα πρόσωπα στα εξώφυλλα να έχουν διαχρονικότητα και να έχουν κάποια αξία για την κουλτούρα, 70% το καταφέραμε, 30% όχι. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το εξώφυλλο της Κέιτλιν Τζένερ ήταν σημαντικό. Ήταν η πρώτη φορά που μια τρανς γυναίκα με τη δική της φήμη βρέθηκε στο εξώφυλλο ενός περιοδικού του βεληνεκούς του Vanity Fair. Ο Μπρους Τζένερ ήταν σαν τον Πελέ, ήταν τεράστιος όταν ήμουν νέος. Και δεν ήταν Καρντάσιαν» σχολιάζει.
Ο Κάρτερ είναι επίσης βέβαιος ότι το κίνημα #MeToo άλλαξε το Χόλιγουντ προς το καλύτερο. «Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν ήταν ένας από τους χειρότερους, και πήρε αυτό που του άξιζε. Πολλά καλά πράγματα προέκυψαν από αυτό. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται διαφορετικά στο Χόλιγουντ τώρα. Παλιά, ήταν μια βιομηχανία που κυριαρχούσαν οι λευκοί άνδρες, και τώρα δεν είναι απαραίτητα έτσι», αναφέρει.
Ατάλαντοι Σάσεξ κάνουν λάθη
«Δεν έχουν μεγάλη επιρροή και δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι σε αυτό που κάνουν»
Ένα από τα τελευταία του εξώφυλλα ήταν αυτό με τη Μέγκαν Μαρκλ, ακριβώς όταν ξεκινούσε το ειδύλλιό της με τον πρίγκιπα Χάρι. Για τον Κάρτερ ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ έκαναν λάθος που αποκόπηκαν από τη βασιλική οικογένεια.
«Το να προσπαθείς να ζήσεις μόνος σου με τον δικό τους τρόπο ζωής είναι δύσκολο, ειδικά σε ένα μέρος όπως το Χόλιγουντ. Δεν έχουν μεγάλη επιρροή και δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι σε αυτό που κάνουν. Τα παιδιά τους δεν έχουν κανένα συγγενή. Δεν βλέπουν κανέναν από την πλευρά της οικογένειάς της ή τη δική του. Είναι απομονωμένοι. Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ στο Μοντεσίτο της Καλιφόρνια: είναι όμορφο… και μοναχικό. Δεν βλέπεις τα άλλα σπίτια και υπάρχουν πολύ λίγα παιδιά, επειδή είναι πολύ ακριβό για νέες οικογένειες να ζουν εκεί. Είναι ένα μέρος όπου πηγαίνεις όταν είσαι γέρος, πλούσιος και περιμένεις να πεθάνεις». λέει.
Take a look behind the scenes of Meghan Markle’s October 2017 Vanity Fair cover shoot. pic.twitter.com/cONZgDlqMl
— VANITY FAIR (@VanityFair) September 5, 2017
«Ο Έλον είναι ο καλύτερος»
Αναφερόμενος στους νέους δισεκατομμυριούχους της Σίλικον Βάλεϊ, ο Κάρτερ υποστηρίζει ότι «εάν ο κόσμος διοικείται από κάποιον, τότε είναι αυτοί. Ζούμε σε καιρούς μεγάλης αβεβαιότητας, για όλους».
Ωστόσο ο ίδιος βρίσκει τον αμφιλεγόμενο Έλον Μασκ, το λιγότερο κακό από τη νέα κάστα.
«Από αυτούς τους άνδρες της Σίλικον Βάλεϊ, ο Έλον ήταν ένας από τους καλύτερους. Νομίζω ότι τα χρήματα και η κεταμίνη έχουν επηρεάσει δραματικά τον χαρακτήρα του. Αλλά είναι νέος, προφανώς υγιής και θα είναι εδώ πολύ καιρό αφού τελειώσει η θητεία του Τραμπ. Όταν αρχίσαμε να κάνουμε ρεπορτάζ για αυτούς τους άνδρες της Σίλικον Βάλεϊ, όλοι τους πίστευαν ότι θα έκαναν τον κόσμο καλύτερο. Τώρα, δεν νομίζω ότι κάποιος από αυτούς πιστεύει ότι κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ούτε εμείς, πιστεύω, το πιστεύουμε. Η Σίλικον Βάλεϊ είναι σαν το Άστρο του Θανάτου της Αμερικής αυτή τη στιγμή».
