Politica 89.8
Σ’ αγαπώ για πάντα: Ο γιος του Ρόμπιν Γουίλιαμς συγκινεί – Η λάθος διάγνωση, η ευχή και μια τελευταία αγκαλιά
Με μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ο γιος του Ρόμπιν Γουίλιαμς, Ζακ, γνωστός υποστηρικτής της ψυχικής υγείας, δημοσίευσε μια χαρακτηριστική φωτογραφία του πατέρα του από την ταινία του 1987, Καλημέρα Βιετνάμ.
Στη λεζάντα του ο Ζακ αναφέρθηκε στην «ευαίσθητη και περίπλοκη περίοδο» όταν ο πατέρας του, ο αγαπημένος ηθοποιός και ακτιβιστής Ρόμπιν Γουίλιαμς αυτοκτόνησε μετά από προβλήματα ψυχικής υγείας.
«Για μένα, η θλίψη δεν είναι γραμμική», έγραψε ο Ζακ. «Κάνει κύκλους και ηχεί. Μαλακώνει, μετά κορυφώνεται. Αλλά παράλληλα ζει μια κληρονομιά, το είδος που δεν χτίζεται από φήμη ή αναγνώριση, αλλά από γενναιοδωρία και αδιάκοπη καλοσύνη».
Ο Ζακ συνέχισε γράφοντας ότι ο πατέρας του Ρόμπιν Γουίλιαμ «ζούσε για να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι τους βλέπουν. Έδινε την άδεια να αισθάνονται βαθιά και να γελούν μέσα στον πόνο. Αν και ο ίδιος λείπει, αυτή η αποστολή συνεχίζεται».
Το συγκινητικό του μήνυμα έκλεισε με τις σκέψεις του για τον καλύτερο τρόπο να τιμήσουμε όσους έχουν φύγει. Ζώντας σύμφωνα με τις «αξίες που υποστήριζαν», προχωρώντας «με προσφορά και συμπόνια», ανυψώνοντας τους άλλους «όταν βρίσκονται κάτω» και βρίσκοντας «μονοπάτια φωτός, ακόμη και στις σκοτεινές γωνίες».
Απευθυνόμενος σε «όποιον βιώνει απώλεια αυτή τη στιγμή», ο Ζακ έγραψε:
«Δεν είστε μόνοι. Είστε κομμάτι σε ένα πέρασμα αγάπης και σύνδεσης που ποτέ δεν τελειώνει πραγματικά. Χρόνια πολλά, μπαμπά. Σ’ αγαπώ για πάντα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα τραγικό λάθος
Ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς όλων των εποχών και αναμφίβολα ένας από τους πλέον αγαπητούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έζησε μια ζωή γεμάτη από νίκες και σκοτάδι.
Σύμφωνα με τη βιογραφία του Robin Williams: When the Laughter Stops, ο ηθοποιός μεγάλωσε σε ένα εύπορο οικογενειακό περιβάλλον με δύο μεγάλες απουσίες, τους γονείς του.
Ο Γουίλιαμς είχε πει ότι μεγάλωσε με δύο «απόντες γονείς» ενώ στα σχολικά του χρόνια ήταν θύμα εκφοβισμού από τους συμμαθητές του.
«Πέρασα περίπου τρία χρόνια σε ένα σχολείο μόνο για αγόρια [κοντά στο Ντιτρόιτ]. Ήταν σχεδόν σαν αυτό στο Dead Poets Society. Με πίεζαν πολύ. Δεν υπήρχε μόνο σωματικός εκφοβισμός, αλλά και πνευματικός εκφοβισμός. Αυτό με έκανε να σκληραγωγηθώ, αλλά με έκανε επίσης να υποχωρήσω πολύ. Είχα μια ορισμένη επιφυλακτικότητα στο να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους. Μέσω της κωμωδίας, βρήκα έναν τρόπο να γεφυρώσω το χάσμα» γράφει ο κωμικός που έκανε το τραύμα δύναμη και κίνητρο να ανοιχτεί προς το κοινό συνεχίζοντας να πονάει.
Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υπήρξε ο καλύτερος φίλος του Σούπερμαν, Κρίστοφερ Ριβ, αγάπησε τα ναρκωτικά, μετά τα μίσησε, αγάπησε το αλκοόλ, μετά το μίσησε, αγάπησε τη δουλειά του, την οικογένεια του και το κοινό, αυτά δεν τα μίσησε ποτέ.
Ωστόσο το τέλος του επιβαβίωσε ένα κλισέ του θεάματος, αυτό που θέλει τους μεγάλους κωμικούς να κουβαλούν ανείπωτη, βαριά θλίψη.
Ειλικρινής και επιρρεπής σε διάφορους εθισμούς (κοκαίνη, αλκοόλ) και διαγνωσμένος με χρόνια κατάθλιψη του, ο Γουίλιαμς βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του στην γραφική παραθαλάσσια κομητεία Μαρίν της Βόρειας Καλιφόρνια – το καταφύγιο του, έλεγε, μακριά από την σφηκοφωλιά του Χόλιγουντ – στις 11 Αυγούστου του 2014. Ήταν 63 χρονών όταν ο φόβος τον κατασπάραξε.
Η τελευταία σκηνή της ζωής του ήταν για κάποιους εύλογη καθώς ο «θλιμμένος κλόουν» είχε μιλήσει ανοιχτά για τα προβλήματα του, είχε δείξει τα τραύματα του. Η ζωή του έγινε θέμα του ντοκιμαντέρ του HBO με τίτλο Robin Williams: Come Inside My Mind που είναι μια οδυνηρή σε σημεία πρόσκληση στον κόσμο ενός ηθοποιού που ήθελε να κάνει τον κόσμο να ζήσει όσα εκείνος δεν μπορούσε.
Μετά τον θάνατο του, όταν το πόρισμα της νεκροψίας έγινε γνωστό, η αλήθεια ήταν ακόμη πιο θλιβερή.
Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υπέφερε, χωρίς να το ξέρει, από την εκφυλιστική ασθένεια με την ονομασία άνοια με σωμάτια Lewy, η οποία μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τη νόσο του Αλτσχάιμερ (παρότι εξελίσσεται πιο γρήγορα) προκαλώντας προϊούσα και εξελισσόμενη μείωση των πνευματικών και κινητικών ικανοτήτων.
«Θέλω να με επανεκκινήσω»
Ο Γουίλιαμς γλίστρησε, χωρίς να ξέρει το γιατί, σε ένα κόσμο πνιγμένο σε παράνοια. Το μόνο που ήξερε, η μόνη επίσημη διάγνωση που του είχε δοθεί, ήταν ότι έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον, σε πρώιμο και αντιμετωπίσιμο στάδιο.
«Έχω άνοια; Είμαι σχιζοφρενής;» ρωτούσε ο Γουίλιαμς τους γιατρούς του, ξέροντας ότι ο εφιάλτης των τελευταίων χρόνων της ζωής του δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από τη διάγνωση -που ήταν λανθασμένη.
«Το μόνο που θέλω είναι να επανεκκινήσω το μυαλό μου» είχε πει απελπισμένος στην τρίτη σύζυγό του, την Σούζαν Σνάιντερ Γουίλιαμς, την οποία είχε παντρευτεί το 2011 και η οποία μίλησε σε άλλο ντοκιμαντέρ για τον αείμνηστο σύντροφο της.
«Χρειάζομαι μόνο μια αγκαλιά»
Το Robin’s Wish (Η Ευχή του Ρόμπιν») αναφέρεται στο δράμα της οικογένειας του ηθοποιού που τον έβλεπε να προσπαθεί να κρατηθεί στο φως όσο το σκοτάδι της ασθένειας τον κατάπινε με ορμή.
«Αν είχαμε εγκαίρως την σωστή διάγνωση, ίσως να είχε βρει κάποια γαλήνη» λέει η Σούζαν Γουίλιαμς.
«Η ασθένεια καθίσταται προοδευτικά μη αναστρέψιμη, ακάθεκτη, και πάντοτε μοιραία» λέει στο ντοκιμαντέρ ο Δρ. Μπρους Μίλερ, διευθυντής του Κέντρου Μνήμης και Γήρανσης του Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο.
Ο Γουίλιαμς ζούσε σε έναν άλλο κόσμο, γεμάτο πόνο ακόμη και αν είχε μόνο μια ευχή. Σε ένα εγχειρίδιο διαλογισμού ο Γουίλιαμς είχε γράψει:
«Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους να φοβούνται λιγότερο».
Ο Γουίλιαμς δεν μπόρεσε να βοηθήσει τον εαυτό του. Σε ένα σπαρακτικό σημείο του ντοκιμαντέρ, ένας γείτονας του θυμάται ότι την τελευταία μέρα της ζωής του ο Ρόμπιν Γουίλιαμς του χτύπησε την πόρτα. Όταν εκείνος την άνοιξε ο Γουίλιαμς του είπε:
«Αφεντικό [όλους ‘αφεντικό’ τους έλεγε], χρειάζομαι μόνο μια αγκαλιά».
Μετά ξέσπασε σε λυγμούς. Λίγες ώρες μετά, ο Γουίλιαμς κρεμάστηκε βάζοντας τέλος στην σκληρή παράσταση της ζωής του με έναν επίλογο που για πάντα θα στοιχειώνει αλλα το Τζίνι στον Αλαντίν (για πολλούς η πιο εμβληματική στιγμή της καριέρας του) ακούει ακόμη τις ευχές μας.
