Μυστικός ελαιοπαραγωγικός «γίγαντας» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας βρέθηκε θαμμένος στην Τυνησία

Μια διεθνής ερευνητική ομάδα από Ισπανία, Τυνησία και Ιταλία έφερε στο φως έναν αρχαιολογικό θησαυρό στη δυτική Τυνησία: ένα συγκρότημα βιομηχανικής παραγωγής ελαιολάδου ρωμαϊκής περιόδου, στα όρια με την Αλγερία. Η ανακάλυψη έγινε στον χώρο Henchir el Begar, στην περιοχή Κασσερίν, γνωστή στην αρχαιότητα ως Cillium.

Οι πρόσφατες ανασκαφές επικεντρώνονται σε δύο αυτόνομες εγκαταστάσεις στους πρόποδες του ορεινού συμπλέγματος Jebel Semmama. Η περιοχή, με έντονες θερμοκρασιακές μεταβολές και χαμηλές βροχοπτώσεις, αποτελούσε ιδανικό έδαφος για καλλιέργεια ελιάς. Η συγκεκριμένη ζώνη της ρωμαϊκής Βόρειας Αφρικής εξελίχθηκε μάλιστα σε βασικό προμηθευτή ελαιολάδου για τη Ρώμη.

Ο καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari της Βενετίας, Λουίτζι Σπέρτι, ένας εκ των επικεφαλής της έρευνας, σημειώνει ότι η αποστολή «φωτίζει για πρώτη φορά με τέτοια λεπτομέρεια τη γεωργική και κοινωνικοοικονομική οργάνωση των μεθοριακών περιοχών της ρωμαϊκής Αφρικής».
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε από το Phys.org, η «Τοποθεσία 1» φιλοξενούσε τον μεγαλύτερο ελαιόμυλο που έχει ανακαλυφθεί στην Τυνησία και τον δεύτερο μεγαλύτερο σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με 12 δοκοπιεστήρια (torcularia), δηλαδή επιμέρους χώρους πίεσης και επεξεργασίας ελαιοκάρπου. Η «Τοποθεσία 2» φαίνεται πως λειτουργούσε συμπληρωματικά, διαθέτοντας οκτώ αντίστοιχες μονάδες. Και οι δύο εγκαταστάσεις λειτούργησαν από τον 3ο έως τον 6ο αιώνα μ.Χ.

Το ελαιόλαδο αποτελούσε προϊόν-κλειδί για τους Ρωμαίους: πέρα από τη μαγειρική χρήση, αξιοποιούνταν στην προσωπική υγιεινή, την αθλητική δραστηριότητα, την ιατρική, αλλά και ως καύσιμο χαμηλής ποιότητας για φωτισμό.
*Με πληροφορίες από: Art News