Politica 89.8
Το ΕΣΥ στα καλύτερά του: 3,5 ώρες για μια ακτινογραφία!
Ίσως να αποδεχόμουν την χαοτική κατάσταση, πιθανόν μοιρολατρικά να σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία και πως μάλλον είμαστε καταδικασμένοι σε άθλιες συνθήκες περίθαλψης, εάν δεν άκουγα τον υπουργό Υγείας να διαφημίζει “το ΕΣΥ στα καλύτερά του!”.
Κι επειδή πολλοί είχαν ανάλογες εμπειρίες μοναδικής και πολυτελούς εξυπηρέτησης, παρουσιάζω την εικόνα του Βενιζελείου μέσα από τα μάτια του ασθενούς.
….Σαν πας στον πηγαιμό για το νοσοκομείο να εύχεσαι συνωμοτήσει το σύμπαν και να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και να μην έχει τροχαία, σπασίματα, απρόοπτα περιστατικά και να περάσεις γρήγορα από τη διαλογή στο γιατρό του ΤΕΠ. (Τρόπος του λέγειν διαλογή, χωρίς πάντα να έχει γίνει η σωστή αξιολόγηση για το τι είναι επείγον).
Από εκεί και πέρα όμως είσαι αφημένος στα χέρια του Θεού ή μάλλον του ΕΣΥ.
Περιμένεις, περιμένεις και πάλι περιμένεις. 3,5 ώρες για τις ακτινογραφίες!
Χωρίς καμία προτεραιοποίηση, γέροντες, άνθρωποι με άνοια, σπασμένα πόδια και χέρια, ταλαιπωρημένοι τραυματίες σε καροτσάκια, ασθενείς από μακρινά χωριά, ηλικιωμένοι με πόνους…όλοι “στο περίμενε”. Από την μία περνούν δικαίως και χωρίς αναμονή όσοι θεωρούνται επείγοντα: νοσηλευόμενοι, φορεία, ΑμΕΑ και παιδιά, δημιουργώντας όμως μεγαλύτερη αναμονή καθώς δεν υπάρχει κανένα απολύτως σύστημα εξυπηρέτησης. Και από την άλλη όλοι διερωτώνται ποια είναι τελικά επείγοντα περιστατικά αφού και οι ασθενείς στην αναμονή, από τα επείγοντα προέρχονται και μάλιστα με αφόρητους πόνους.
Αλλά ο παραλογισμός δεν σταματάει εδώ.
Ο κόσμος ξεσηκώνεται αφού όπως ισχυρίζονται οι “σφήνες” με γνωστούς που μπαίνουν χωρίς το μαγικό χαρτάκι πολλαπλασιάζονται και επιστρατεύεται η υπηρεσία ασφάλειας του νοσοκομείου για να βάλει… τάξη.
Όχι, το θέατρο του παραλόγου δεν σταματά εδώ.
Εργαζόμενοι μονολογούν ότι την ίδια ώρα που οι ουρές μεγαλώνουν και η ταλαιπωρία είναι ανυπόφορη, δύο μηχανήματα είναι εκτός λειτουργίας και οι ακτινολόγοι δεν αρκούν...γιατροί και προσωπικό ούτε για δείγμα! Προσθέστε νοερά και δύο εργαζόμενους που συνταξιοδοτούνται.
Αυτό είναι το μεγαλείο του ΕΣΥ.
Σαφώς μόνο η μία , πιο δύσκολη πλευρά του. Από την άλλη οι εργαζόμενοι με αυταπάρνηση, αλτρουισμό και καθημερινό αγώνα ισορροπούν τη ζυγαριά και σώζουν ζωές.
Αλλά ως πότε θα τα αφήνουμε όλα στην τύχη τους;
Ομαδικές παραιτήσεις γιατρών, μετακίνηση από νομό σε νομό με λεωφορείο (έστω και περιστασιακά), παιδοψυχιατρική χωρίς παιδοψυχιάτρους, χειρουργεία χωρίς αναισθησιολόγους, κλινικές χωρίς νοσηλευτές, ατελείωτες ουρές, πόνος και ταλαιπωρία…
Ασυζητητί το ΕΣΥ στα καλύτερά του!
Κι όσο επιτρέπουμε να μας υποτιμούν με παχιά λόγια, που στερούνται κάθε αλήθειας και λογικής, εμείς ασχολούμαστε ακόμη με τις…τρίχες του υπουργού.
