Politica 89.8
Επιτυχημένοι επενδυτές: Οι άνθρωποι που έγραψαν τη δική τους ιστορία στις επενδύσεις
Ο Μάιος ξεκίνησε δυναμικά, φέρνοντας ιστορικές στιγμές και αποχωρήσεις που σημάδεψαν την επιχειρηματική σκηνή.
Κι ενώ οι πολιτικές ειδήσεις από την Ουάσιγκτον σπανίως λείπουν, αυτός ο Μάιος ανήκει σε κάτι διαφορετικό: Στους ηγέτες που επαναπροσδιόρισαν την οικονομία και τις επενδύσεις—με όραμα, επιμονή και αυθεντικότητα, σύμφωνα με το Barron’s.
Επιτυχημένοι επενδυτές: Η βαριά κληρονομιά του Μπάφετ
Το μεγαλύτερο γεγονός του μήνα ήταν αναμφίβολα η ανακοίνωση του Γουόρεν Μπάφετ ότι θα αποχωρήσει από τη θέση του CEO της Berkshire Hathaway στο τέλος του έτους.
«Δεν θα υπάρξει άλλος Γουόρεν», λέει ο Σεθ Κλάρμαν, διευθύνων σύμβουλος και διαχειριστής χαρτοφυλακίου του hedge fund Baupost. «Ο Γουόρεν μπορούσε να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι, στις καλές και τις δύσκολες στιγμές, πρέπει να προσπαθείς να κρατάς τη θέση σου, και ότι η Αμερική είναι ένα εξαιρετικό μέρος για επενδύσεις».
Ο Ρον Όλσον, στενός συνεργάτης και μέλος του διοικητικού συμβουλίου για 28 χρόνια, χαρακτήρισε την κίνηση «απολύτως τυπική για τον Γουόρεν»: Απρόβλεπτη, αλλά απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την αφοσίωσή του στους μετόχους.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη στη συνέλευση. Ο Τομ Γκέινερ, επικεφαλής της Markel Group, δεν έκρυψε ότι «του κόπηκε η ανάσα» την ώρα της ανακοίνωσης, παρομοιάζοντας τη στιγμή με την εμβληματική αποχώρηση του Λου Γκέριγκ στο Yankee Stadium.
Ο Μπάφετ, για δεκαετίες κατάφερε το ακατόρθωτο: Να είναι ταυτόχρονα απλός και βαθυστόχαστος. Ο Κλάρμαν τον περιέγραψε σαν «κρεμμύδι με αμέτρητες στρώσεις».
Ο Κλάρμαν περιέγραψε τον Μπάφετ σαν «κρεμμύδι με αμέτρητες στρώσεις»
Ήταν σπάνιος συνδυασμός ηγέτη, επενδυτή, παιδαγωγού και φιλεύσπλαχνου πολίτη. Δεν κυνηγούσε την πολυτέλεια, ένιωθε άβολα ακόμα και να πετάει με ιδιωτικό αεροπλάνο—παρότι του ανήκε η εταιρεία.
Η φιλοσοφία του—να ζει με μέτρο και να προσφέρει πίσω—ενέπνευσε και άλλους να κάνουν το ίδιο. Το Giving Pledge, το οποίο ίδρυσε, έγινε διεθνής κίνηση. Και με τις επενδυτικές επιστολές του έθεσε νέα πρότυπα διαφάνειας, λογικής και χιούμορ.
Τζακ Μπόγκλ: Ο επαναστάτης της απλότητας
Και αν ο Μπάφετ ήταν ο σοφός επενδυτής, ο Τζακ Μπόγκλ ήταν ο λαϊκός ήρωας. Ο ιδρυτής της Vanguard Group και «πατέρας» του indexing, πέθανε το 2019, αλλά η επιρροή του συνεχίζεται. Με συνθήματα όπως το γνωστό «Μην ψάχνεις τη βελόνα. Αγόρασε άχυρα!» προώθησε το χαμηλό κόστος, την απλότητα και την πειθαρχία.
Ο Μπογκλ δεν δημιούργησε απλώς ένα κολοσσό διαχείρισης $10 τρισ., αλλά έναν νέο τρόπο σκέψης.
Με τη δομή συνεταιριστικής ιδιοκτησίας της Vanguard, μείωσε τα κόστη για εκατομμύρια επενδυτές και ανάγκασε ολόκληρη τη βιομηχανία να προσαρμοστεί. Η επονομοζόμενη «απήχηση του Μπογκλ» (the Bogle Effect) υπολογίζεται ότι εξοικονόμησε πάνω από $1 τρισ. σε επενδυτές.
Δεν είναι περίεργο που ο Μπάφετ υπήρξε ένθερμος θαυμαστής του. «Είναι ήρωας για εκατομμύρια επενδυτές και για μένα», έγραψε ο Μπάφετ το 2016, επισημαίνοντας ότι ενώ οι φίλοι του με λίγα χρήματα ακολουθούν τις συμβουλές του να επενδύσουν σε index funds, οι πλούσιοι και τα ιδρύματα «ευχαριστούν ευγενικά και μετά φεύγουν… ».
Schwab & Vanguard: Πενήντα χρόνια παράλληλων διαδρομών
Την 1η Μαΐου, δύο κολοσσοί του επενδυτικού κόσμου γιόρτασαν τα 50 χρόνια τους: H Charles Schwab Corp. και η Vanguard.
Ο CEO της Schwab, Ρικ Γούστερ ανέφερε ότι μίλησε με τον ιδρυτή Τσακ Σουάμπ, 87 ετών, ο οποίος «του πρότεινε τρεις-τέσσερις νέες ιδέες» και τον προειδοποίησε να μην παίξει γκολφ μαζί του, γιατί «θα του πάρει τα λεφτά».
Ο Τσακ Σουάμπ θυμάται τα πρώτα του βήματα που παρακαλούσε τους φίλους να επενδύσουν.
Σήμερα, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας με μερίδιο αξίας σχεδόν $9 δισ.
Ποιος είναι όμως ο μεγαλύτερος μέτοχος; Η Vanguard, που πλέον κατέχει ηγετική θέση στη διαχείριση index funds—ένα ειρωνικό αλλά εύγλωττο σύμβολο της σύνδεσης αυτών των δύο διαφορετικών αλλά συγκλινόντων οραμάτων.
Η αξία των εξαιρέσεων
Σε έναν κόσμο όπου η μετριότητα είναι ο κανόνας, η αποχώρηση τέτοιων ηγετών μας υπενθυμίζει την αξία των εξαιρέσεων. Ο Μπάφετ, ο Μπογκλ και ο Σουάμπ δεν είναι άνδρες που απλώς πέτυχαν.
Άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού, ο καθένας με τον τρόπο του.
Και τώρα, το ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος θα πάρει τη σκυτάλη—αλλά ποιος θα τολμήσει να γράψει νέους κανόνες.
