Politica 89.8
Στις 27 Μαΐου 1835, αποφυλακίζεται ο ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, και «διορθώνεται» έτσι, έστω και με καθυστέρηση, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της περιόδου του 1821 και των πρώτων χρόνων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Την απόφαση αυτή πήρε ο βασιλιάς Όθωνας, που μόλις είχε ενηλικιωθεί και αναλάμβανε πλέον εκείνος τα ηνία από τους αντιβασιλείς του: Άρμανσπεργκ, Μάουρερ και Χάιντεκ, οι οποίοι είχαν οδηγήσει τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή του Ναυπλίου με καταδίκη σε θάνατο για εσχάτη προδοσία.
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 22.1.1931, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Φατριαστικό πνεύμα
Όπως γράφει ο Αναστάσιος Βιστωνίτης στο «ΒΗΜΑ» της 25ης Μαρτίου 2010:
«Δεν υπάρχει ηρωική περίοδος στη ζωή των λαών που να μην έχει και τις σκοτεινές πλευρές της. Ο ελληνικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του 1821 δεν αποτελεί εξαίρεση.
»Δύο εμφύλιοι πόλεμοι ξέσπασαν κατά τη διάρκειά του, εξαιτίας των οποίων ό,τι κατακτήθηκε στο πεδίο της μάχης τα πρώτα νικηφόρα χρόνια κινδύνευσε σοβαρά να χαθεί λόγω των συγκρούσεων ανάμεσα στις διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές φατρίες της εποχής.
»Το φατριαστικό πνεύμα δεν έλειψε ούτε μετά την απελευθέρωση, ιδίως την περίοδο της βαυαροκρατίας, όταν κάποιοι από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της επανάστασης ή κατάντησαν “διακονιαρέοι”, όπως γράφει ο Μακρυγιάννης, ή σύρθηκαν στις φυλακές: από τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα ως τον Νικηταρά και τον Μακρυγιάννη.
»Είχαν ωστόσο προηγηθεί κατά τη διάρκεια του Αγώνα η καταδίκη του Καραϊσκάκη ως “εχθρού του λαού” και η άγρια δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου στην Ακρόπολη».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Η αποφυλάκιση
O Σπύρος Μελάς και το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», το 1930 – 1931 είχαν εξιστορήσει σε συνέχειες τα βασικότερα γεγονότα της ζωής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ» της 21ης Ιανουαρίου 1931 γράφει για την ημέρα της αποφυλάκισης του Κολοκοτρώνη:
«Στης είκοσι του Μάη 1835 ο βασιλήας ήρθε σ’ ηλικία και ανέβηκε στο θρόνο του. Η Αθήνα καινούργια πρωτεύουσα του βασιλείου, ένα χωριό, που πνιγότανε πότε στη σκόνη και πότε στη λάσπη, έβαλε τα δυνατά της να γιορτάση το μεγάλο τούτο περιστατικό.
»Μα πώς μπορούσε να σταθή τέτοιο πανηγύρι και νάνε στη φυλακή ο πρώτος από τους θεμελιωτές της ελληνικής λευτεριάς. Ο βασιλιάς υπόγραψε την ίδια μέρα δυό πράξεις, που τιμούν τη βασιλεία του: Την απόλυσι του Κολοκοτρώνη και την παύση του Κωλέττη.
»Κι έστειλε αμέσως άνθρωπο στο Ναύπλιο να φέρη την είδησι στο Γέρο. Την ίδια μέρα προβίβαζε συνταγματάρχη το Γενναίο Κολοκοτρώνη, για να τον πάρη σε λίγο υπασπιστή. Στης εικοσιεπτά του Μάη, μέρα Κυριακή, κατέβηκε ο Γέρος από το κελί του στην πλατεία (σ.σ. του Ναυπλίου).
Κοσμοπλημμύρα
»Ήταν ίδιος άγιος, χλωμός και σουρωμένος, με την άσπρη, μακρυά του γενειάδα, πούπεφτε σαν καταρράχτης στο πλατύ στήθος του.
– Έκαμα κι εγώ το σταυρικό μου βίο, έλεγε μ’ ένα χαμόγελο, γεμάτο χριστιανική εγκαρτέρησι.
Τα πλήθη τον αποθέωσαν. “Εκατέβηκα, λέει ο ίδιος, από το Παλαμήδι. Η υπόδοχή οπού μου έκαμεν o λαός, μ’ έκαμε να λησμονήσω όλες της δυστυχίες, όπου επέρασα. Έβλεπα άλλους να κλαίουν, άλλους να γελούν και όλοι να φωνάζουν ζητώ! Ζήτω η δικαιοσύνη και ο βασιληάς”!…
»Ήταν τόσο το πλήθος, που τον έζωσε και τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε στα χέρια, στους ώμους, στα μάγουλα, πούκαμε δυό σωστές ώρες να φθάση στο σπίτι του. Το πάτωμα πήγε να πέση από τον κόσμο.
»Όλη την ημέρα δεχότανε. Δεν είχε πια εχθρούς τούτη την ώρα. Είχε μονάχα φίλους. Ήταν η πάνδημη, εθνική αναγνώρισι που του γινότανε. Η πιο γλυκειά στιγμή, όταν όλοι φύγανε από κοντά του, ήταν που ρίχτηκε με κλάματα στην αγκαλιά του η ώμορφη “καλογρηά”, του λαού απλή γυναίκα, πούχε κάμη στο μοναστήρι. Ήταν μεσόκοπη, μα καλοβασταγμένη, δροσερή. Είχε δυνατά ερωτευθή το Γέρο. Και με της άπειρες φροντίδες της τον είχε βοηθήση να περάση της βαρειές μέρες της φυλακής.
– Ετοιμάσου, της είπε, σε τρεις μέρες πάμε στην Αθήνα».
