Politica 89.8
Από το 1998 μετράω στο αρχείο μου κινητοποιήσεις όπως η τελευταία των αγροτών της Κρήτης.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα να διεκδικεί τα κατά την οπτική της,δίκαια της.
Είναι και δικό μας όμως δικαίωμα να αναλύουμε και να σχολιάζουμε τις συνέπειες του αποτυπώματος που αφήνει κάθε τέτοια δράση.
Είμαστε με τους αγρότες που διεκδικούν το δικαίωμα να συνεχίσουν να παράγουν και να προσφέρουν.
Όμως εδώ θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι είναι διαφορετική η προσέγγιση για την κάθε μορφή διεκδίκηση.
Στο Ηράκλειο είδαμε να συμβαίνουν απίστευτα τραγελαφικά πράγματα.
Είμαστε αντίθετοι με κάθε κοινωνική ομάδα,χρησιμοποιεί την βία.
Είμαστε αντίθετοι συνεπώς,όταν χάνονται τα επιχειρήματα και στην θέση τους έρχεται ο αποκλεισμός που συνεπάγεται την ταλαιπωρία άλλων συμπολιτών κατά των οποίων τελικά στρέφεται η διεκδίκηση των… διπλανών.
Πολύ δε περισσότερο, όταν διαπιστώνεται ότι κάποιοι εισχωρούν στις δράσεις αυτές απλά ως αλληλέγγυοι για να μπαχαλοποιήσουν μια κατάσταση από αντίδραση.
Όλα τα παραπάνω για τα οποία νομίζω η κοινωνία έχει σχηματίσει άποψη,δηλαδή για την παρακώλυση συγκοινωνιών,την καταστροφή δημόσιας περιουσίας,τον ξυλοδαρμό αστυνομικών,τον λιθοβολισμό περαστικών οδηγών υπάρχει συλλογική και ατομική ευθύνη.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι κυρίαρχη η αίσθηση ότι το αγροτικό και κτηνοτροφικό κίνημα στο πέρασμα των χρόνων έμεινε τελικά ακέφαλο.
Θα συμβούλευα μάλιστα τους ανθρώπους του πρωτογενή τομέα να αναζητήσουν ταγούς που σήμερα δεν έχουν.
Οι κατσούνες,οι πέτρες,οι καταλήψεις και οι ασυνάρτητες κραυγές δεν μπορούν να φέρουν αγκαζέ με κάθε άλλη μορφή βίας κανένα αποτέλεσμα.
Άρα χρειάζεται νέο σχέδιο που δεν βλέπω να υπάρχει.
Νέα τακτική,νέα πολιτική,που εμφανώς απουσιάζει.
Αλλά αυτή την νέα τακτική δεν βλέπω να την φέρνουν όσοι σήμερα είναι στο τιμόνι.
Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα γεγονότα.
Δείτε τι έκαναν,τι προκάλεσαν και τι πέτυχαν.
Μια τρύπα στο νερό.
Αλήθεια,πιστεύουν ότι συνεχίζοντας έτσι,έχουν καμία τύχη ;
Καμία…
