Politica 89.8
Στολίστε όσο προλαβαίνουμε, πριν έρθει το Ισλάμ
Γκρινιάζει ο κόσμος για το Ηράκλειο και την Κρήτη γενικότερα, που ο εορταστικός στολισμός είναι παραδοσιακά φτωχός και αδιάφορος για ακόμα μία φορά.
Εντάξει, δεν είναι και το δυνατότερό μας σημείο.
Θα έλεγα ότι είναι ακόμα μία Αχίλλειος πτέρνα του τόπου.
Σε πολλές περιπτώσεις ο στολισμός των Χριστουγέννων στην Κρήτη βγάζει μια φτήνια, μια μιζέρια ανελέητου επαρχιωτισμού, μια εκδίκηση του «τουρκομπαρόκ» που κρύβουμε λίγο-πολύ όλοι μέσα μας και μια περίσσεια κακογουστιάς, στην καλύτερη περίπτωση.
Όμως όλα έχουν την εξήγησή τους.
Κάθε τόπος έχει τις χάρες του.
Όπως οι Βόρειοι Ευρωπαίοι δεν θα αποκτήσουν ποτέ τη φυσική ομορφιά των ελληνικών νησιών με το κυρίαρχο λευκό και γαλάζιο, τις ατελείωτες αξιοζήλευτες ακρογιαλιές μας, έτσι κι εμείς δύσκολα μπορούμε να ανταγωνιστούμε τη χριστουγεννιάτικη κουλτούρα τους.
Με μια διαφορά.
Το δικό μας πλεονέκτημα μάς το χάρισε η φύση και ο Θεός, άρα χωρίς να κοπιάσουμε και να επενδύσουμε, ενώ το δικό τους το καλλιέργησαν και το έφτιαξαν οι ίδιοι, επενδύοντας για πολυποίκιλους σκοπούς, όπως η ιστορική αναφορά τους, η πολιτιστική τους συνέχεια και η τουριστική εκμετάλλευση.
Που σημαίνει, συνεπώς, ότι όπως κάποιες περιοχές στην Ελλάδα που διακρίνονται για το γιορτινό τους κλίμα, αφού το προσπάθησαν και το δούλεψαν σκληρά και με αγάπη, έτσι κι εμείς θα μπορούσαμε να το φτιάχναμε καλύτερα (το περιτύλιγμα).
Το ερώτημα είναι αν μας είναι αδιάφορο όλο αυτό.
Οπότε γιατί να το παλέψουμε; Ή μήπως τελικά συμβιβαζόμαστε με τη μιζέρια που από τις προηγούμενες γενιές κληρονομήσαμε και συνεχίζουμε;
Σε κάθε περίπτωση, θα εξακολουθήσω να πιστεύω και να το λέω: μπορούμε και καλύτερα.
Δείτε ένα παράδειγμα με το κρητικό κρασί.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι Κρητικοί (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) αγνοούσαν τους βασικούς κανόνες οινοποίησης.
Ούτε ήξεραν να φτιάξουν ούτε, βέβαια, και να εκτιμήσουν ένα ποιοτικό κρασί οποιασδήποτε ποικιλίας.
Φτιάχνανε ξυδιά(δες) και νόμιζαν ότι είχαν το καλύτερο κρασί με την απλή μέθοδο «κουτουρού», ή ο καθένας και πάνω του.
Όσο για επαγγελματικές αναφορές οινοποιείων, οι ετικέτες ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και, πανελληνίως (δεν τολμώ να πω παγκοσμίως, αφού ούτε η ίδια η χώρα είχε περγαμηνές), άγνωστες και αδιάφορες.
Σήμερα έχουμε καλύτερο, σαφώς, κρητικό κρασί, ετικέτες που λαμβάνουν επάξια διακρίσεις και βραβεία και, βέβαια, μια καλύτερη γνώση των καταναλωτών, που εκπαιδεύονται στο καλύτερο από παλιά κρασί, έχοντας αφήσει τον ξυδιά του κάθε νοικοκύρη στα αζήτητα και στα γέλια που προκαλεί η θύμηση της ιστορίας.
Γιατί όχι, λοιπόν, και στον απλό τρόπο του να στολίσεις καλύτερα την πόλη ή την κωμόπολη, χωρίς μιζέρια, φτήνια και κακογουστιά;
Μπορούμε, εξακολουθώ και το πιστεύω, και στο μέλλον ελπίζω να τα καταφέρουμε.
Άλλωστε δεν μας ζητούν να αλλάξουμε τον κόσμο.
Να στολίσουμε καλύτερα ζητούν οι πολίτες και οι επισκέπτες μας τις πλατείες, τους δρόμους, τις αγορές, τις βιτρίνες και τα σπίτια μας.
Ας το προλάβουμε τουλάχιστον πριν τα επόμενα τριάντα χρόνια, που η Ευρώπη, έτσι κι αλλιώς, θα σταματήσει να γιορτάζει τα Χριστούγεννα και να στολίζει, αφού θα έχει ισλαμοποιηθεί πλήρως, όπως προδίδουν τα στοιχεία. Άρα δεν θα υφίσταται εορτή Χριστουγέννων και φώτων στη Μωαμεθανική πρώην ΕΕ του 2055.
Παρατήρηση:
Οι φωτογραφία είναι ενδεικτική από το Μανχάταν, χωρίς τις υπερβολές και τις ωραίες, παρ’ όλα αυτά, φανφάρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όπως θα μπορούσα να παραθέσω, για να αναδείξω περισσότερο ηχηρά το θέμα.
Απλά, όμορφα, διακριτικά.
