Politica 89.8
Αποχαιρετισμός στον Διονύση Σαββόπουλο και μια ιστορική συγκυρία διετούς διαφοράς
Σήμερα η Ελλάδα αποχαιρετά τον «Νιόνιο» της. Στη 1:00 το μεσημέρι γίνεται η κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου από τη Μητρόπολη Αθηνών.
Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια γίνεται γνωστός ο θάνατος ενός φίλου του. Του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης αλλά και του Ιονίου Πανεπιστημίου και Ευρωβουλευτή, Γιώργου Γραμματικάκη.
Μια ιστορική συγκυρία, με διαφορά δύο χρόνων.
Γιατί το επισημαίνω αυτό; Θα διαβάσετε παρακάτω.
Πρώτα να σας πω ότι σήμερα το άρθρο μου δεν είναι εξ ολοκλήρου δικό μου. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι δανεισμένο από την…Προεδρία της Δημοκρατίας.
Εννοώ ότι, θα αντιγράψω τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τασούλα για το θάνατο του Διονύση Σαββόπουλου. Και θα το κάνω, επειδή θέλω να την αναδείξω. Να την ξεχωρίσω από τις άλλες των επισήμων και σημαινόντων προσώπων που διάβασα, διότι θεωρώ πως είναι το πιο συμπυκνωμένο κείμενο που καλύπτει πλήρως και ακριβώς την προσωπικότητα του Διονύση Σαββόπουλου.
Τον Διονύση Σαββόπουλο, τον οποίο είχα γνωρίσει πριν κάποια χρόνια (δεν θυμάμαι πόσα) στην Πάτρα. Μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο και τον είχα συναντήσει στο σαλόνι. Εκείνος είχε μια συναυλία και εγώ είχα πάει για τη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Συντακτών. Ήταν μεγάλη μου η χαρά, διότι δεν είναι δυνατόν να συναντήσεις έναν τέτοιο ξεχωριστό και επιδραστικό άνθρωπο και να μην ενθουσιαστείς και να επιθυμήσεις να του μιλήσεις.
Του συστήθηκα. Μιλήσαμε λίγο. Μιλήσαμε για τον Γιώργο Γραμματικάκη (δούλευα τότε στη «Μεσόγειο» εκδότης της οποίας ήταν ο Κώστας Γραμματικάκης, δίδυμος αδελφός του Γιώργου). Μιλήσαμε για τον Πρύτανη (έτσι τον αποκαλούσα πάντα), εξαιτίας της φιλίας που είχαν και μιας εκδήλωσης του Πανεπιστημίου Κρήτης που ήταν τότε στην επικαιρότητα και στην οποία μετείχε ο Σαββόπουλος. Μου εξέφρασε την εκτίμησή του για τον φίλο του και μου είπε να του αποδώσω χαιρετισμούς. Μετά, έπρεπε να αποχωρήσει για τη συναυλία. Αλλά θεωρώ ευλογία το γεγονός ότι έσφιξα το χέρι του και συνομιλήσαμε έστω και για λίγο. Έφυγε, αφού τον ευχαρίστησα για ότι έχει κάνει για εμάς μέσα από την τέχνη του.
Αυτά, λοιπόν, όσον αφορά τη γνωριμία μου με τον Διονύση Σαββόπουλο και την ιστορική σύμπτωση διετούς διαφοράς: Να αναχωρήσουν δηλαδή, τις ίδιες μέρες, δύο σημαντικές προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δύο λαμπροί άνθρωποι που πέρασαν ένδοξα – ο καθένας μέσα από το έργο του και την δεξιότητά του – στην αιωνιότητα…
Αυτή τώρα είναι η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας με την οποία ταυτίζομαι για τους λόγους που προανέφερα: «Η είδηση του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου προκαλεί συγκίνηση και θλίψη σε όλους μας. Ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας άνθρωπος ξεχωριστός που αγαπήθηκε από τον ελληνικό λαό για την προσωπικότητα, το έργο και την προσφορά του στην τέχνη. Ασυμβίβαστος, καινοτόμος και τολμηρός ενσάρκωσε το πνεύμα της αμφισβήτησης με τον πιο ευαίσθητο και ποιητικό τρόπο μέσα από έργα που σφράγισαν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και αποτέλεσαν ορόσημα στον νεότερο πολιτισμό της χώρας μας.
Ήταν ένας μοναχικός οδοιπόρος του τραγουδιού, αλλά και ένας μοναδικός ραψωδός που διέσχισε όλες αυτές τις δεκαετίες άφοβα. Ήταν ποιητικός και πολιτικός μαζί, πάντοτε με το θάρρος της γνώμης του και με το πάθος της συμμετοχής στους προβληματισμούς κάθε εποχής. Όποιες κι αν ήταν οι εντάσεις της συγκυρίας, όσο κι αν έπαιρνε θέση, όσο κι αν γνήσια εξέφραζε το ρεύμα κάθε εποχής, έγνοια του ήταν πάντα των «Ελλήνων οι Κοινότητες» να είναι ενωμένες. Μέλημά του ήταν πάντα η υπέρβαση των διαφορών και των διχασμών.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος θα μας λείψει. Η απώλεια ενός καλλιτέχνη αυτής της εμβέλειας αφήνει ένα μεγάλο κενό στον χάρτη του πολιτισμού μας, αλλά το έργο του δεν ήταν μόνο «φωνή των καιρών». Ήταν επιπλέον ένας ήχος αλήθειας και γνησιότητας που θα συνεχίσει να αντηχεί στο μέλλον. Θα ήθελα με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό να απευθύνω εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγό του, Άσπα, στα παιδιά του Κορνήλιο και Ρωμανό, στους οικείους του και στους αμέτρητους φίλους του».
Και ο δικός μου ύστατος χαιρετισμός; – Καλό ταξίδι, Διονύση Σαββόπουλε! Ελπίζω να έχουμε μια νέα συνάντηση στα μέρη που πας, έστω και σύντομη. Σε ευχαριστούμε πολύ και πάλι!
