Politica 89.8
Η λειψυδρία είναι εδώ – και απαιτεί άμεσες λύσεις
Η λειψυδρία είναι πλέον πραγματικότητα. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί την κύρια αιτία της, καθώς οι ολοένα και σπανιότερες βροχοπτώσεις στο νησί μας – το νησί της Κρήτης – έχουν οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή σε όλους τους κλάδους του πρωτογενή τομέα.
Την ίδια ώρα, ο υδροφόρος ορίζοντας έχει στερέψει, τα φράγματα και οι λιμνοδεξαμενές έχουν σχεδόν αδειάσει και το πρόβλημα δεν αφορά πλέον μόνο την άρδευση, αλλά και την ίδια την ύδρευση. Το καλοκαίρι, οι διακοπές στην υδροδότηση στην πόλη και τα περίχωρα αναμένεται να είναι ξανά συνεχείς — εφόσον δεν βρέξει από εδώ και πέρα. Ακόμη όμως και αν βρέξει, δεν γνωρίζουμε αν η προσφορά νερού θα μπορέσει να ισορροπήσει τη ζήτηση.
Οι ειδικοί τονίζουν ότι σχεδόν το μισό νερό χάνεται στη θάλασσα λόγω των διαρροών του απαρχαιωμένου δικτύου. Φυσικές πηγές νερού παραμένουν ανεκμετάλλευτες, ενώ παράλληλα επιστημονικές μέθοδοι που μπορούν να προκαλέσουν βροχόπτωση δεν αξιοποιούνται.
Για το πεπαλαιωμένο δίκτυο, μένουμε στις διαπιστώσεις. Πριν από περίπου δέκα χρόνια είχαν δοθεί από την Κυβέρνηση πέντε εκατομμύρια ευρώ για την ανανέωση του υδρευτικού συστήματος. Ωστόσο, από τότε δεν υπήρξε καμία ενημέρωση και το δίκτυο του Ηρακλείου εξακολουθεί να χρειάζεται εκ βάθρων ανανέωση.
Γνωστός υδρογεωλόγος μού έχει αναφέρει ότι υπάρχουν διαπιστωμένες πηγές στον Ψηλορείτη που το νερό τους παραμένει ανεκμετάλλευτο, ενώ και ο Αλμυρός ποταμός, κάποια περίοδο του χρόνου, εκβάλλει γλυκό νερό στη θάλασσα. Ο ίδιος αμφισβητούσε την αποτελεσματικότητα της αφαλάτωσης θαλασσινού ή υφάλμυρου νερού για το Ηράκλειο, καθώς πρόκειται, όπως υποστηρίζει, για κοστοβόρα λύση. Μια μεγάλη μονάδα αφαλάτωσης θα απαιτούσε υψηλά λειτουργικά έξοδα για να καλύψει τις ανάγκες της πόλης. Γενικότερα, η τεχνολογία της αφαλάτωσης δέχεται όλο και περισσότερη κριτική.
Ο μετεωρολόγος Μιχάλης Καρακατσάνης έχει επισημάνει στην εκπομπή μου ότι θα μπορούσαμε να εμπλουτίσουμε τα σύννεφα του χειμώνα με ιωδιούχο άργυρο, ώστε να συμπυκνωθούν και να προκαλέσουν βροχή. Τη μέθοδο αυτή εφαρμόζει ήδη ο ΕΛΓΑ στη Δυτική Μακεδονία – μια περιοχή όπου ούτως ή άλλως βρέχει. Γιατί όχι και εδώ; Η ίδια μέθοδος εφαρμόζεται ευρέως στη Βουλγαρία και την Τουρκία. Το ειρωνικό, μάλιστα, είναι ότι στην περιοχή της Σμύρνης την εφαρμόζει ελληνική εταιρεία!
Κι όμως, εμείς εξακολουθούμε να επιμένουμε σχεδόν αποκλειστικά στις γεωτρήσεις. Δεν λέω να μην κάνουμε γεωτρήσεις — να κάνουμε. Αλλά όχι μόνο γεωτρήσεις.
Υπάρχουν τόσοι τρόποι να εξασφαλίσουμε νερό, κι εμείς εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε μόνον έναν, περιμένοντας… να βρέξει.
Αν διαβάζει αυτό το άρθρο κάποιος που μπορεί πράγματι να κάνει κάτι για το διψασμένο αυτό νησί —που δεν είναι βέβαια το μοναδικό στη χώρα— εύχομαι να αποτελέσει το έναυσμα για το πρώτο βήμα, ώστε να γίνει επιτέλους κάτι για το σοβαρό πρόβλημα της λειψυδρίας.
