Politica 89.8
«Βρέχει» εκατομμύρια για αθλητικές υποδομές – Στο Ηράκλειο «κρατάμε ομπρέλα», «πετάμε χαρταετό» ή έχουμε αποκλειστεί;
Το Ηράκλειο είναι –παραδόξως– η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με τις λιγότερες δημόσιες και δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτό δεν είναι υπερβολή· είναι γεγονός.
Κι εκείνες που υπάρχουν, είτε υπολειτουργούν –όπως το Στάδιο Ελευθερίας– είτε ρημάζουν από τη φθορά, όπως το Παγκρήτιο Στάδιο, όπου βασικές λειτουργικές υποδομές του έχουν μείνει ουσιαστικά ανέγγιχτες από την κατασκευή του. Είκοσι χρόνια χωρίς ουσιαστική συντήρηση, παραδομένες στον χρόνο και στην αδυναμία –ή την αδιαφορία– διαδοχικών ηγεσιών του Υπουργείου Αθλητισμού, που αρνείται από το 2008 να τηρήσει τη συμφωνία ετήσιας καταβολής 300.000 ευρώ, αλλά κυρίως διαδοχικών δημοτικών αρχών του Δήμου Ηρακλείου.
Το ταρτάν είναι η πιο κραυγαλέα πληγή. Ακατάλληλο για μεγάλες διοργανώσεις εδώ και χρόνια, προβληματικό ακόμη και για την καθημερινή προπόνηση. Όταν ο ελαστικός τάπητας έχει χάσει σχεδόν το 100% των ιδιοτήτων που προσφέρει ένας σύγχρονος τάπητας, δεν υπάρχουν περιθώρια για διεθνείς διοργανώσεις. Πιο απλά: είτε τρέχει κανείς σε τσιμέντο και άσφαλτο είτε στο ταρτάν του Παγκρητίου, είναι σχεδόν το ίδιο. Η μόνη διαφορά είναι οι λακκούβες – και λόγω της παλαιότητάς του, αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει με τους δρόμους του Ηρακλείου, καθώς εμφανίζονται τρύπες που μπαλώνονται για να ξανανοίξουν. Και πάει λέγοντας.
Δεν είναι όμως μόνο το ταρτάν. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα χωρητικότητας και λειτουργικότητας. Μετά την είσοδο του ΟΦΗ, ο Δήμος υποσχέθηκε νέους γηπεδικούς χώρους για τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες στον περιβάλλοντα χώρο, καθώς και ανεμοφράκτη στο βοηθητικό στάδιο ώστε να είναι αξιοποιήσιμο όταν φυσάει. Σήμερα, για μεγάλο διάστημα του χρόνου, οι άνεμοι το καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό. Έτσι, οι αθλητές στίβου στριμώχνονται στο κεντρικό στάδιο, που ήδη πιέζεται από τη χρήση της ΠΑΕ.
Αντίστοιχα προβλήματα συναντά κανείς και στις αθλητικές εγκαταστάσεις Ν. Αλικαρνασού και Πατελών, ενώ το κολυμβητήριο στο Λίντο ασφυκτιά. Μία πισίνα για μια πόλη 200.000 κατοίκων· αδιανόητη αθλητική φτώχεια.
Κι όμως, αλλού «βρέχει» έργα και εκατομμύρια
Την ώρα που εδώ μετράμε φθορές, ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη έντεκα έργα, ύψους περίπου 38 εκατ. ευρώ, για ισάριθμους δήμους της χώρας, με έμφαση στις αθλητικές υποδομές και τη βελτίωση της καθημερινότητας των νέων.
Από κλειστά γυμναστήρια και νέα κολυμβητήρια έως ενεργειακές αναβαθμίσεις και ανακαινίσεις ιστορικών χώρων άθλησης. Ανάμεσά τους και το Ρέθυμνο. Το Ηράκλειο; Απών.
Διαβάστε και… κλάψτε. Όχι για τους άλλους δήμους που έτρεξαν, διεκδίκησαν και εξασφάλισαν χρηματοδοτήσεις, αλλά για το Ηράκλειο:
— Βέροια: 13.575.209 € για κλειστό γυμναστήριο και ανάπλαση υπαίθριου χώρου.
— Δυτική Λέσβος (Καλλονή): 7.779.965 € για κλειστό βιοκλιματικό γυμναστήριο.
— Ωραιόκαστρο: 5.773.240 € για ενεργειακή αναβάθμιση κολυμβητηρίου με ειδικό στέγαστρο.
— Ίλιον: 4.500.000 € για νέο κολυμβητήριο.
— Γαλάτσι: 3.200.000 € για ανάπλαση και σύνδεση κοινόχρηστου χώρου.
— Καρπενήσι: 850.000 € για απορροή ομβρίων.
— Αγρίνιο: 780.000 € για αεροϋποστηριζόμενο θόλο σε αθλητικές εγκαταστάσεις.
— Σκύδρα: 700.000 € για εσωτερική οδοποιία.
— Πρέβεζα: 516.350 € για συντήρηση/αναβάθμιση ανοιχτού κολυμβητηρίου.
— Ρέθυμνο: 200.000 € για ανακαίνιση του κτιρίου Άρσης Βαρών «Αρκάδι».
— Λειψοί: 760.000 € για αγορά ακινήτων στέγασης δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτά συμβαίνουν σήμερα σε άλλους δήμους.
Στο Ηράκλειο, με τα εμφανή και χρόνια κενά σε υποδομές, «κρατάμε ομπρέλα» ή «πετάμε χαρταετό»; Δεν εξηγείται αλλιώς.
Γι’ αυτό και προκύπτουν κάποια σοβαρά ερωτήματα.
Τα ερωτήματα
Πρώτον, σε ό,τι αφορά τη μελετητική ωριμότητα:
Ποια ώριμα τεχνικά δελτία και μελέτες διαθέτει σήμερα ο Δήμος Ηρακλείου για αθλητικές υποδομές (Παγκρήτιο, βοηθητικό, νέοι χώροι ακαδημιών, κλειστά, κολυμβητήριο, περιφερειακές εγκαταστάσεις);
Υπάρχει κατάλογος προτεραιοτήτων με τεχνικά χαρακτηριστικά, προϋπολογισμούς, χρονοδιαγράμματα;
Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τις προτάσεις χρηματοδότησης:
Υποβλήθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις προς το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης του Υπουργείου Εσωτερικών ή άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία;
Πότε, με ποιο αντικείμενο και προϋπολογισμό; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Αν απορρίφθηκαν, για ποιους λόγους; (Ανωριμότητα, ελλείψεις, μη επιλεξιμότητα;)
Αν δεν υποβλήθηκαν, γιατί; Έλειπαν μελέτες; Δεν υπήρξε πολιτική απόφαση; Υπήρξαν καθυστερήσεις στις υπηρεσίες;
Υπάρχει χρονοδιάγραμμα κάλυψης των κενών (προκηρύξεις μελετών, ώριμες φάσεις, υποβολές);
Τρίτον, σε ό,τι αφορά το Παγκρήτιο Στάδιο:
Ποιο είναι το σχέδιο χρηματοδότησης και αντικατάστασης του ταρτάν;
Ποιες παρεμβάσεις προβλέπονται για λειτουργικότητα, ασφάλεια, χωρητικότητα και επιμέρους υποδομές;
Τι γίνεται με τον ανεμοφράκτη στο βοηθητικό και τις νέες γηπεδικές εγκαταστάσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί η Δημοτική Αρχή; Σε ποια φάση βρίσκονται;
Τέταρτον, σε ό,τι αφορά τις αθλητικές εγκαταστάσεις Ν. Αλικαρνασού και Πατελών:
Ποιο είναι το σχέδιο συντήρησής τους και ποιες οι πηγές χρηματοδότησής τους;
Πέμπτον, σε ό,τι αφορά το κολυμβητήριο του Λίντο:
Μπορεί να είναι αρμοδιότητα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, ωστόσο το πρόβλημα της μίας πισίνας για μια πόλη 200.000 κατοίκων το αντιμετωπίζουν οι δημότες – όχι το Υπουργείο Αθλητισμού.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι προϊόν ενός… θαυματοποιού.
Άλλωστε, οι δημότες και η αθλητική κοινότητα του Ηρακλείου δεν ζητούν θαύματα· ζητούν σχέδιο, διεκδίκηση και αποτέλεσμα.
Η πόλη δεν υστερεί σε ταλέντο, συλλόγους ή διάθεση.
Υστερεί σε σχέδιο και επιτάχυνση.
Η αθλητική φτώχεια δεν είναι πεπρωμένο· είναι επιλογή, όταν αφήνεις υποδομές να γερνούν και ευκαιρίες χρηματοδότησης να περνούν.
Οι άλλοι δήμοι τρέχουν –και δικαιούνται– να αξιοποιούν τα χρηματοδοτικά εργαλεία.
Εμείς;
Δώστε στη δημοσιότητα όλες τις ώριμες μελέτες, όλες τις υποβληθείσες προτάσεις για τις αθλητικές υποδομές του Δήμου και τις απαντήσεις που αυτές έλαβαν.
Μόνο έτσι θα ξέρουμε αν, την ώρα που «βρέχει» εκατομμύρια για όλη την Ελλάδα, το Ηράκλειο πράγματι «κρατάει ομπρέλα» και «πετάει χαρταετό» ή –για λόγους που πρέπει να εξηγήσει η κυβέρνηση και να επιβεβαιώσει η Δημοτική Αρχή– έχει τεθεί στην οικονομική απομόνωση.
