Politica 89.8
Δυστυχώς, χρειαζόμαστε φύλακες για να σεβαστούμε τα Ενετικά Τείχη
Υπάρχουν φορές που μια σωστή απόφαση μπορεί αν σε γεμίσει με πικρία. Γιατί δεν θα έπρεπε να είχε χρειαστεί ποτέ. Η απόφαση του Δήμου Ηρακλείου να τοποθετήσει οκτώ φύλακες στα Ενετικά Τείχη για την προστασία τους από βανδαλισμούς είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Είναι σωστή πέρα για πέρα σωστή.Ταυτόχρονα όμως είναι και ντροπιαστική για όλους εμάς, τους πολίτες αυτής της πόλης.Ντροπή ότι χρειάστηκε να φτάσουμε ως εδώ.
Στις 10 Σεπτεμβρίου έγραφα πως η ανάπλαση στα Ενετικά Τείχη αποτελεί «μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι της πόλης». Και το πιστεύω ακόμη. Μετά από χρόνια εγκατάλειψης, παρεμβάσεων χωρίς συνοχή και αισθητικής παρακμής, τα Τείχη απέκτησαν ζωή. Πρασίνισαν, έγιναν ανθρώπινα, έγιναν προσβάσιμα. Ήταν –και είναι– ένα έργο που αλλάζει την ψυχολογία του Ηρακλείου.
Όμως τότε είχα προσθέσει και κάτι ακόμη: «Το δύσκολο τώρα είναι να τη διατηρήσουμε αυτή την εικόνα». Και όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες δεχτήκαμε ξανά το ίδιο ράπισμα της πραγματικότητας.Γκράφιτι πάνω σε πέτρες αιώνων, σπασμένος εξοπλισμός, καταστροφές στο πράσινο, σκουπίδια πεταμένα παντού. Δεν ήταν ούτε ένας ούτε δύο που τα έκαναν αυτά. Αλλά ήταν αρκετοί για να μας θυμίσουν ότι, ως κοινωνία, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να μάθουμε τι σημαίνει «δημόσιος χώρος».
Γι’ αυτό και σήμερα οφείλουμε να επικροτήσουμε την απόφαση ,όσο κι αν θα προτιμούσα να μην είχε χρειαστεί ποτέ. Ο Δήμος Ηρακλείου έκανε το αυτονόητο. Επιχειρεί να προστατεύσει με φύλαξη ένα μνημείο διεθνούς σημασίας. Ένα στολίδι της πόλης που μέχρι προχθές το αφήναμε έρμαιο στη μικροψυχία, στον βανδαλισμό και στην ασυνειδησία.
Η πρόσληψη οκτώ φυλάκων μέσω της ΔΥΠΑ, οι πεζές περιπολίες από τις 08:00 έως τις 20:00, το διευρυμένο ωράριο στις Πύλες έως τις 22:00 και τα συστήματα ασφαλείας με κάμερες δεν είναι ένδειξη αυταρχισμού , είναι ένδειξη σοβαρότητας. Και αν χρειάζεται να έχουμε «έναν φύλακα από πάνω μας» για να σεβαστούμε αυτό που είναι κοινό και μας ανήκει, τότε ναι, ας έχουμε. Αφού δεν μπορούμε αλλιώς.
Γιατί έτσι φαίνεται πως λειτουργεί το Ηράκλειο: όχι με σεβασμό, αλλά με επιτήρηση. Όχι με συνείδηση, αλλά με αναγκασμό. Όχι με ευθύνη, αλλά με πρόστιμο. Δυστυχώς, έτσι φτάσαμε να θεωρούμε «πολυτέλεια» την απλή καθαριότητα, «πρόοδο» την τάξη και «προστασία» την αυτονόητη φροντίδα των έργων που γίνονται για εμάς.
Η φύλαξη των Ενετικών Τειχών δεν είναι πισωγύρισμα.Είναι ένα βήμα μπροστά. Είναι μήνυμα ότι αυτή η πόλη δεν ,μπορεί να συνεχίσει να ανέχεται την ασχήμια και δεν μπορεί να συνεχίσει να μένει με σταυρωμένα χέρια όταν κάποιοι λίγοι συμπεριφέρονται σαν βάνδαλοι επειδή έτσι έμαθαν.
Το ερώτημα όμως δεν είναι τι κάνει ο Δήμος. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Γιατί πόλη χωρίς παιδεία σεβασμού δεν χτίζεται με εργολάβους και κονδύλια χτίζεται με ευθύνη. Και αυτό, ακόμη, δεν το έχουμε μάθει.
