Politica 89.8
Το Παγκρήτιο δεν είναι οικόπεδο κανενός, ούτε λάφυρο πιέσεων από τα εξαπτέρυγα του οπαδισμού
Κάτω από τη σκόνη που σκέπασε το Παγκρήτιο Στάδιο και εξέθεσε το Ηράκλειο προκαλώντας τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών, φαίνεται ότι κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν.
Με τον καθαρισμό του Σταδίου από τη σκόνη, εκτός από το ξεθωριασμένο χρώμα των καθισμάτων στις κερκίδες, αποκαλύφθηκε και η αποστολή τους. Να παρουσιάσουν τον ΟΦΗ ως τον μοναδικό “σωτήρα” του Σταδίου και να καλλιεργήσουν μεθοδικά τη μετατροπή του Παγκρητίου, αν όχι σε αποκλειστική ποδοσφαιρική έδρα, σε ένα στάδιο του οποίου τους όρους λειτουργίας θα τους επιβάλλει ο συγκεκριμένος χρήστης.
Ας είμαστε ξεκάθαροι. Ναι, ο ΟΦΗ είναι ο ιστορικότερος και μεγαλύτερος σύλλογος της Κρήτης και οποιοδήποτε αίτημά του να χρησιμοποιήσει το Παγκρήτιο ως έδρα είναι απολύτως θεμιτό. Όμως η δημοτική περιουσία δεν παραχωρείται με όρους ιδιοκτησίας ή αποκλειστικότητας. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να βαφτίζεται «σωτηρία» του Σταδίου μια μεθόδευση πίεσης προς τον Δήμο Ηρακλείου, ώστε να επενδυθούν δημόσιοι πόροι (από Δήμο, Περιφέρεια κ.ά.) για να καλυφθούν προαπαιτούμενα της Super League, προκειμένου να έρθει η ΠΑΕ ΟΦΗ… «με τους όρους της».
Όσοι σπεύδουν να δημιουργήσουν κλίμα εγκατάλειψης και παρακμής, εμφανίζοντας τον ΟΦΗ ως Μεσσία, αγνοούν – ή σκόπιμα αποσιωπούν – μια απλή αλήθεια:
Το Παγκρήτιο είναι ο μοναδικός λειτουργικός πολυαθλητικός χώρος του Ηρακλείου. Φιλοξενεί καθημερινά πάνω από 2.000 αθλητές και αθλούμενους. Δεκάδες σύλλογοι, από τις κορυφαίες ομοσπονδίες της χώρας, προπονούνται εκεί. Από τον στίβο και την κολύμβηση μέχρι τη ρυθμική γυμναστική και το ταεκβοντό, και από τον σχολικό αθλητισμό μέχρι αθλητές υψηλού επιπέδου, το Παγκρήτιο δεν είναι ούτε άδειο, ούτε ξεχασμένο.
Δεν τους κακολογώ. Το βρίσκω δικαιολογημένο να μη γνωρίζουν τι συμβαίνει καθημερινά. Και δεν γνωρίζουν γιατί μάλλον τελευταία φορά που είδαν το Παγκρήτιο Στάδιο στο φως της ημέρας ήταν το απόγευμα της 14ης Μαΐου του 2006. Έκτοτε το βλέπουν συνήθως νύχτα, σε καμία καλοκαιρινή συναυλία, άντε και σε κανένα ματς της Εθνικής Ελλάδος. Αυτή ήταν και είναι μέχρι σήμερα η σχέση τους με το Παγκρήτιο.
Έχει προβλήματα το Στάδιο; Πάρα πολλά. Με κυριότερο αυτό της συντήρησης, καθώς για μια τέτοια υποδομή, δίπλα ακριβώς από το κύμα, χωρίς μεγάλες παρεμβάσεις, όσοι έχουν επαφή με τις κατασκευές θα έλεγαν και πάλι καλά που αντέχει σε αυτό το επίπεδο. Οφείλει ο Δήμος και η διοίκηση του Παγκρητίου Σταδίου να κάνουν περισσότερα για τη συντήρησή του; Προφανώς και ναι. Όπως και η Πολιτεία οφείλει να ανταποκριθεί στη δέσμευσή της από το 2008 για την καταβολή 300.000 ευρώ ετησίως, δέσμευση που μέχρι σήμερα δεν έχει ικανοποιηθεί, στερώντας έναν τεράστιο πόρο για τη βιωσιμότητα του Σταδίου.
Η παραχώρηση του Σταδίου ως έδρα για τον ΟΦΗ (εφόσον η ΠΑΕ τελικά το επιθυμεί) πρέπει να γίνει, αλλά με σοβαρούς όρους, προγραμματισμό και διαφάνεια. Όχι με πιέσεις, όχι με ευνοϊκές ρυθμίσεις που θίγουν το υπόλοιπο αθλητικό οικοσύστημα του Ηρακλείου. Όχι με αφηγήματα που υποβαθμίζουν τις χιλιάδες καθημερινές παρουσίες στο Στάδιο, μόνο και μόνο για να ενισχύσουν έναν μονοθεματικό, οπαδικό μονόλογο.
Ο Δήμος Ηρακλείου έχει υποχρέωση να διασφαλίσει την καθολικότητα χρήσης του Σταδίου. Όχι να μετατρέψει έναν δημοτικό – με εθνικές διαστάσεις – αθλητικό πόρο σε εργαλείο ιδιωτικής εκμετάλλευσης, με αποκλειστικά ωράρια, αποκλειστικές πύλες, αποκλειστικά έργα.
Αν ο ΟΦΗ επιθυμεί να γίνει μέρος αυτής της καθημερινότητας, είναι ευπρόσδεκτος. Όχι όμως ως ιδιοκτήτης, όχι ως «σωτήρας» και κυρίως όχι με τα εξαπτέρυγα του λαϊκισμού και του οπαδισμού να απειλούν την πολυμορφία και τη δημόσια χρησιμότητα του Παγκρητίου.
Ας σταματήσει εδώ η σπέκουλα. Το Παγκρήτιο δεν χρειάζεται σωτήρα. Χρειάζεται διαφάνεια, σεβασμό και ισοτιμία.
