Politica 89.8
Ομιλία – μνημείο υποκρισίας: Ο πρωθυπουργός ξαναέγραψε την αλήθεια (του) για να διασωθεί
Η χθεσινή ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή ήταν από τις πλέον αποκαλυπτικές.
Όχι για όσα είπε, αλλά για όσα προσπάθησε να κρύψει. Γεμάτη αντιφάσεις, συνειδητές ανακρίβειες και ωμά ψεύδη, ανέδειξε μια κυβέρνηση που αμύνεται με κάθε μέσο, ακόμα κι αν χρειάζεται να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα.
Ήταν το αποκορύφωμα ενός κυνισμού που πια δεν σοκάρει κανέναν. Μια ομιλία-μνημείο ψεμάτων, διαστρεβλώσεων και θράσους, που αποκαλύπτει έναν πρωθυπουργό έτοιμο να θυσιάσει την ίδια την αλήθεια για να διασωθεί πολιτικά.
Ας τα δούμε λοιπόν σημείο προς σημείο:
1. Οι Εξεταστικές από «άγονοι διαξιφισμοί» σε «εργαλείο διαφάνειας»
Το αφήγημα που αλλάζει όπως τον βολεύει.Χθες, οι Εξεταστικές ήταν «εργαλείο διαφάνειας». Προχθές, ήταν «άγονες κοκορομαχίες». Όταν βολεύει, τις επικαλείται,όταν δεν βολεύει, τις καταριέται. Αυτή δεν είναι πολιτική,είναι ωμή εξαπάτηση.Ο ίδιος πρωθυπουργός που χαρακτήριζε τις Εξεταστικές «άγονες στιγμές κοινοβουλευτικών διαξιφισμών» ξαφνικά τις εμφανίζει ως «αφετηρία λογοδοσίας».
Η απόλυτη πολιτική κωλοτούμπα ανάλογα με το τι βολεύει κάθε φορά.Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «η συζήτηση μπορεί να αποτελέσει αφετηρία διαφάνειας και λογοδοσίας» και πρότεινε τη σύσταση Εξεταστικής.Δηλαδή χρησιμοποιεί δύο αντίθετες θέσεις ανάλογα με την περίσταση. Η πολιτική ευκολία στο μεγαλείο της.Όταν συμφέρει, οι εξεταστικές είναι θεσμική πρόοδος.Όταν δεν συμφέρει, είναι χάσιμο χρόνου.
2. ΟΠΕΚΕΠΕ : Δεν ήταν «βελτίωση», ήταν σκάνδαλο
Η ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ δεν έγινε επειδή «δεν υπήρξε πρόοδος», όπως ισχυρίστηκε. Έγινε μετά το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας που αποκάλυψε παρανομίες εκατομμυρίων. Όταν σε πιάνει η Δικαιοσύνη με τη γίδα στην πλάτη, δεν το λες «μεταρρύθμιση». Δεν ήταν επιλογή «βελτίωσης», αλλά αναγκαστική κίνηση μετά από αποκαλύψεις.
Επομένως η πραγματικότητα είναι απλή: η ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ δεν έγινε για να «εκλείψει η ανθρώπινη μεσολάβηση» όπως ισχυρίστηκε, αλλά επειδή το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας αποκάλυψε τη λεηλασία. Πιάστηκαν στα πράσα. Και αντί να απολογηθούν, παριστάνουν τους τιμητές.
3. Ποινικές ευθύνες: Το αφήγημα καταρρέει
Ο πρωθυπουργός λέει ότι «δεν στοιχειοθετούνται ευθύνες». Τα έγγραφα όμως μιλούν καθώς απόφαση του 2015, που ίσχυε και το 2019, απαγόρευε δηλώσεις βοσκοτόπων από αγρότες της Κρήτης σε άλλες περιοχές. Παρόλα αυτά εγκρίθηκαν επιδοτήσεις για 12.947 ΑΦΜ που δήλωσαν 976.520 στρέμματα στην Κρήτη και επιπλέον 1.000.000 στρέμματα στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Όταν υπογράφεις κάτι που επιτρέπει το οικονομικό έγκλημα, δεν είσαι θεατής.Είσαι συνεργός.Η δικογραφία περιλαμβάνει παραδείγματα ευθείας παρανομίας
4. Η διπλή διερεύνηση που θάφτηκε με στόχο την παραγραφή
Η πρόταση να γίνει Εξεταστική ταυτόχρονα με Προανακριτική θάφτηκε. Γιατί; Επειδή έτσι παραγράφονται οι ποινικές ευθύνες συγκεκριμένων υπουργών στις 6 Οκτωβρίου. Σύμπτωση; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς.Η αντιπολίτευση δεν αρνήθηκε την Εξεταστική. Ζήτησε να γίνει ταυτόχρονα και Προανακριτική, ώστε να εξεταστούν οι ποινικές ευθύνες που αναφέρει το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, οι οποίες διαφορετικά παραγράφονται σε τρεις μήνες. Όσο καθυστερεί η διερεύνηση, τόσο βαθαίνει η συγκάλυψη.
Τα έγγραφα υπάρχουν. Οι υπογραφές υπάρχουν. Η παρανομία είναι καταγεγραμμένη. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση να ερευνηθεί. Κι όσο μιλάμε, το ρολόι της παραγραφής μετράει αντίστροφα.
5. Η «τοξικότητα» ως αντιπερισπασμός και παραχάραξη
Όταν δεν υπάρχουν απαντήσεις, επιστρατεύονται χαρακτηρισμοί. Αντί για εξηγήσεις για το σκάνδαλο, ο πρωθυπουργός επιτέθηκε σε όσους το αποκαλύπτουν, διαστρεβλώνοντας ακόμα και τα λόγια τους.
Αντί να απαντήσει στις αποκαλύψεις, ο πρωθυπουργός κατέφυγε σε προσωπικές επιθέσεις. Επινόησε κατηγορίες περί «εγκληματικής οργάνωσης» που ουδέποτε ειπώθηκαν. Κλασική τακτική αντιπερισπασμού.
6. Η αλήθεια για την «Τεχνική Λύση»
Η αρχική ρύθμιση του 2014 ήταν περιορισμένη, προσωρινή και αυστηρή. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε εργαλείο αυθαιρεσίας. Η επίκληση ότι «όλες οι κυβερνήσεις το αποδέχθηκαν» είναι ψευδές αφήγημα συγκάλυψης.Παρουσιάστηκε η άποψη ότι «όλες οι κυβερνήσεις την αποδέχτηκαν».
Η αλήθεια είναι διαφορετική:Η αρχική υπουργική απόφαση (2014) ίσχυσε μόνο για εκείνο το έτος.Έθετε όριο 330 στρεμμάτων, επέτρεπε δανεισμό μόνο εντός ηπειρωτικής χώρας και αφορούσε αποκλειστικά πραγματικούς κτηνοτρόφους.Η μεταγενέστερη χρήση της «Τεχνικής Λύσης» έγινε με διαφορετικούς, χαλαρούς όρους.Επομένως η επίκληση ότι «όλες οι κυβερνήσεις την αποδέχθηκαν» είναι καταφανώς ψευδής.
Συμπέρασμα
Η χθεσινή ομιλία δεν ήταν απλώς κακή πολιτική ρητορική. Aποτελεί μνημείο υποκρισίας. Δεν πρόκειται απλώς για αντιφατικές τοποθετήσεις, αλλά για συγκάλυψη ευθυνών. Το μήνυμα που περνά είναι : ότι όταν υπουργοί κατηγορούνται για παρανομίες, η κυβέρνηση οφείλει να τους προστατεύει αντί να αναζητά δικαιοσύνη.
Ήταν μια προσπάθεια να ξαναγραφτεί η πραγματικότητα, να υποβαθμιστούν σκάνδαλα και να σταλεί το μήνυμα ότι «όλοι είναι ίδιοι». Αν κάτι αποκαλύφθηκε, είναι το βάθος της κρίσης αξιοπιστίας μιας κυβέρνησης που φοβάται τη διαφάνεια όσο τίποτα άλλο.
Επομένως η ομιλία του κ.Μητσοτάκη δεν ήταν απλώς αποτυχημένη – ήταν επικίνδυνη. Όχι μόνο γιατί υποβαθμίζει τα σκάνδαλα, αλλά γιατί δήλωσε ευθαρσώς οτι “ όταν η εξουσία κατηγορείται για παρανομίες, η λύση είναι η συγκάλυψη”. Και αυτό είναι ό,τι πιο τοξικό μπορεί να αφήσει πίσω της μια κυβέρνηση: την αίσθηση ότι «είμαστε όλοι κλέφτες».
